Από την αδικαιολόγητη χαλαρότητα, στη μηδενική ανοχή. Και από την – έως και περίεργη – αμηχανία απέναντι σε εμφανώς παράνομες πρακτικές, στην πλήρη και παραδειγματική εφαρμογή του νόμου. Από τη μία άκρη στην άλλη. Κάπως έτσι θα περιέγραφα εγώ την απόφαση της ελληνικής Πολιτείας να αλλάξει άρδην συμπεριφορά απέναντι στους χρυσαυγίτες – μαχαιροβγάλτες – τραμπούκους. Θα μου πείτε, αυτά συμβαίνουν στη ζωή. Συχνά αρκεί μία στιγμή, ένα βίαιο περιστατικό, για να αλλάξει τα μυαλά πολλών και μαζί τον ρου της ιστορίας.
Εμένα πάλι, αυτή η στροφή – ακόμη και αν δεχθώ ότι δεν είναι «180 μοιρών» – δεν μου κάνει για σωστή, μεθοδική και ολοκληρωμένη απάντηση, σε ένα «φρούτο» που μας προέκυψε πριν από πολύ καιρό και που πολλοί έπεσαν στην παγίδα να πιστέψουν ότι δεν τους αφορά.
Υπάρχει αστυνομία και δικαστές για να εφαρμόσουν τους νόμους.
Υπάρχει Βουλή για να ψηφίσει και αυστηρότερο νόμο – αν δεχθούμε ότι αυτό είναι που λείπει για να αντιμετωπιστεί η ωμή βία, η σύσταση συμμοριών σε κάθε γειτονιά (γιατί περί αυτού πρόκειται) και η τρομοκρατία εναντίον αλλοδαπών και μη (το είχα γράψει πριν από έναν ακριβώς χρόνο ότι εκεί οδεύαμε). Να πού φτάσαμε…
Υπάρχει, όμως, και η κοινωνία. Όλοι εμείς. Και δεν μπορούμε να είμαστε απλοί «θεατές» σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Προσοχή: δεν κατηγορώ και δεν θα κατηγορήσω ποτέ κάποιον, που συνέβη να βρεθεί μπροστά σε πολυάριθμους, μαυροφορεμένους κακοποιούς και να φοβηθεί. Ούτε περίμενα να τους αφοπλίσουν, όσοι ενδεχομένως είδαν δεκάδες χρυσαυγίτες να βάζουν στη μέση την περασμένη Τρίτη στο Κερατσίνι τον Παύλο Φύσσα και την παρέα του – μέχρι να έρθει το «κουτσαβάκι» με τον σουγιά για να τον καρφώσει στην καρδιά. Οι άνθρωποι δικαιολογημένα φοβούνται σε αυτές τις στιγμές. Παγώνουν. Χρειάζεται μεγάλο κουράγιο και λίγη τρέλα εκείνη την ώρα για να βγεις απέναντί τους και να φωνάξεις…
Πριν από έναν χρόνο, όμως, είχα γράψει στον επίλογο ενός άρθρου υπό τον τίτλο «Το φρούτο», κάτι που θέλω να επαναλάβω. Είναι μία συμβουλή που έχω να δώσω και πάλι, προς όλους μας. Τα επαναλαμβάνω, λοιπόν, και τα ξανα-υπογράφω λέξη προς λέξη: «καθένας από εμάς πρέπει να σκεφτεί περισσότερο και να πάρει θέση. Ώστε, την επόμενη φορά που κάποιος θα συναντήσει στον δρόμο του ένα από τα «τάγματα εφόδου», να θυμάται ότι κακώς προσγειώθηκε αυτό το «φρούτο» στον 21ο αιώνα, γιατί στην πραγματικότητα ανήκει στο πρώτο μισό του 20ού! Δεν χρειάζεται "τσαμπουκάς", ως απάντηση στον "τσαμπουκά". Υπάρχει ένας πολύ απλούστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος να προστατέψουμε την κοινωνία μας. Αρκεί να θυμόμαστε, εμείς οι περισσότεροι, τι σημαίνει αληθινός σεβασμός στην έννομη τάξη και τη δημοκρατία».
Αν συμφωνούμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι μία εγκληματική οργάνωση περιβεβλημένη με τον μανδύα κοινοβουλευτικού κόμματος, τότε υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος να την αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Όποτε προσπαθούν να υποκαταστήσουν το κράτος, εμείς θα το εμπιστευόμαστε και θα το στηρίζουμε περισσότερο. Όποτε επιχειρούν να εκθέσουν ως ανίσχυρο απέναντι σε υπαρκτά προβλήματα τον νόμο και την Πολιτεία, εμείς θα είμαστε εκεί για να επιμείνουμε στην πλήρη εφαρμογή του νόμου και για να απαιτήσουμε από την Πολιτεία να πράξει το καθήκον της. Όποτε εκείνοι τολμήσουν να επιτεθούν εναντίον της δημοκρατίας μας, όλοι εμείς θα σταθούμε μπροστά τους και δεν θα κάνουμε πίσω, ούτε μισό βήμα.