Όλες αυτές τις μέρες μ΄αυτό το σούπερ-θέαμα το «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» να παίζεται και να εκπέμπεται 24Χ7 απ΄ότι μπορεί να θεωρηθεί πομπός στο ηλεκτρονικό, μηχανικό αλλά και εγκεφαλικό επίπεδο, εχτές το βράδυ κάποια στιγμή τα'παιξα. Είναι μια Γαλλίδα ειδικά, υπουργός Οικονομικών είναι, τι σκατά είναι δεν έχω καταλάβει, με ίσιο μαλλί «πάζ», κάπου στην ηλικία μου αλλά μισή από μένα στο βάρος, μα tellement chic, μα τόσο simple, απλή και κυρία και γνώστης των θεμάτων της τόσο μεθοδική που, όταν βρει λίγα λεπτά μέσα στη μέρα να ασχοληθεί μ΄αυτό το τόσο κουραστικό θέμα, το «Εληνικό ζήτημα», χάνει πια το χιούμορ της η γυναίκα και το κάνει με μια στωικότητα και ένα τόσο ευγενικό χαμόγελο, ένα χαμόγελο τόσο έμπειρο, που έχει δει τόσα πολλά, που «καταλαβαίνει», που μου τη δίνει στο δόξα πατρί και παίρνω, εντελώς αδικαιολόγητα ανάποδες.
Μου την έχει βαρέσει αυτή η κυρία (εντελώς αδικαιολόγητα, το ξαναλέω, sorry, το παραδέχομαι) γιατί εγώ είμαι πάλι το παραβατικό παιδί που τα'χει κάνει σαν τα μούτρα του και εκείνη είναι η ΜΚΟ που έρχεται στο ίδρυμα να με φροντίσει να δει τι θα γίνει με την περίπτωσή μου – αν μπορεί να βοηθήσει βέβαια η γυναίκα, γιατί έχει ένα σωρό δουλειές και θέλει να κάνει και την γυμναστική της, να φάει με ηρεμία την δίαιτά της την 100% «bio», να κάνει και μια πρόβα κάποια στιγμή ένα ρούχο, τρεις φορές τη μέρα τουλάχιστον αλλάζει με όλο αυτό το τρέξιμο, δεν μπορεί να φοράει συνέχεια τα ίδια. Και γυναίκα είναι στο κάτω κάτω, ένα κομμωτήριο, ένα manicure, ένα pedicure, λίγο κολύμπι ένα μισαωράκι να χαλαρώσει – τι να πρωτοπρολάβεις; Να της δώσω δύο μπούφλες να ξεσπάσω – όχι δεν είναι του χαρακτήρος μου και μετά θα εκπνεύσω από τις τύψεις. Άσε που αν με ρωτήσεις σοβαρά θα σου πω ότι μ΄αρέσει κιόλας (μαζοχιστής γεννήθηκα, μαζόχα θα πεθάνω) και θα σου πλέξω και το εγκώμιό της (πάλι εντελώς αδικαιολόγητα, πάντα εντελώς αδικαιολόγητα, ορμώμενος αποκλειστικά εκ του θυμικού με το λογικόν να έχει πάει κρουαζιέρα χρόνια τώρα – μάλλον με τον «Τιτανικό» αν θυμάμαι καλά).
Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν ξέρω πια τι μας συμβαίνει ούτε και τι πρόκειται να μας συμβεί και σε ποιο βαθμό αυτή η «νέα τάξη πραγμάτων» θα επηρεάσει τις ζωές μας. Δεν είμαι εγώ κατάλληλο δείγμα για τις επιπτώσεις αυτής της ξαφνικής εισβολής γιατί εγώ έτσι κι΄αλλοιώς είμαι ένας άνθρωπος μόνος, «ελεύθερος επαγγελματίας», που δεν έχει «υποχρεώσεις» και στην ανάγκη θα πάω να νοικιάσω μια γκαρσονιερούλα «καμαρούλα μια σταλιά 2 επί 3» και με καμιά εκπομπή, κάνα τραγουδάκι, τα βιβλία μου, συνεργασίες σε ΜΜΕ, μεταφράσεις, κάτι από δω, κάτι από κεί, θα τη βγάλω. Αλλά οι οικογένειες των φίλων μου με τα παιδιά και τα σχολεία και τα τόσα έξοδα μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, αρχίζουνε να νοιώθουνε παράξενα μ΄ετούτο το τσουνάμι και αναρωτιούνται με αγωνία αν θα τα καταφέρουν, αν θα τα βγάλουν πέρα. Δε λέω. Είμαστε και καλοσυνηθισμένοι. Μας αρέσουν οι καθαρές παραλίες το καλοκαίρι και το ψαράκι μας το θέλουμε φρέσκο και σωστά ψημμένο και το κρασάκι μας παγωμένο σωστά και πολλά άλλα, πιο χοντρά και πιο μεγάλα, που κοστίζουνε πολλά λεφτά συνήθως – και τα λεφτά φαίνεται πως αυτή η κυρία που σας έλεγα μαζί με όλους αυτούς τούς επιτρόπους και τούς εθελοντές των ΜΚΟ που έρχονται να μας σώσουν, τα λεφτά λέω, είναι το πρώτο πράγμα που θα απαγορεύσουν, σε όποιον δεν τα έχει, να τα χρησιμοποιεί.
Αυτοί που έχουν δεν την ενδιαφέρουν, ας κάνουν το κουμάντο τους. Αλλά εσύ που δεν έχεις Ελληνοευρωπαίε μου «διακοποδάνειο» δεν θα πάρεις φέτος και δεν θα την πας τη γκόμενα σε «σούϊτα» ούτε θα την ταΐσεις μαλακίες, σούσι, nouvelle cuisine και καβουρόψυχα με σώς από κάπαρη λιωμένη στο μπλέντερ με φρέσκια μαρέγκα, Μαροκινό ελαιόλαδο, μουστάρδα Χίου και Cognac Courvoisier σε μια ταράτσα στην Σαντορίνη. Θα την πάρεις να την πας στο χωριό στη μάνα σου, να σε δει λιγάκι κι΄αυτή η γυναίκα και μια χαρά θάλασσα έχετε εκεί, μισή ωρίτσα με το παπάκι.
Σταματάω εδώ. Δείτε αυτό το κείμενο ως ένα δείγμα διαταραχής και προσθέστε στο πάζλ ότι προχτές το βράδυ είχα στείλει στο Protagon.gr ένα εντελώς αλλού ντ΄αλλού «άρθρον» το οποίο μόλις το είδα δημοσιευμένο γύρω στις οχτώμιση το πρωί άρπαξα τα τηλέφωνα να βρω κάποιον να με σώσει και βρήκα τον Κώστα και τον παρακάλεσα τρελαμένος εντελώς και το κατέβασε ο άνθρωπος αμέσως και έτσι τη γλίτωσα και δεν το διαβάσατε όλοι, ίσως λίγοι, μερικοί – που ελπίζω να δείξουν κατανόηση. Οι μέρες είναι πονηρές και ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση της βαλλόμενη πια από παντού και με τον Γιώργο Παπανδρέου να πρέπει τώρα να τρέχει την Παρασκευή στην Μέρκελ και την Δευτέρα στον Ομπάμα όπου ποιος ξέρει τι άλλες πιέσεις θα δεχτεί για το Σκοπιανό και την Κύπρο και το Αιγαίο, εμείς οι Έλληνες έχουμε να διαχειριστούμε την δική μας πια, προσωπική κρισάρα ο καθένας – που είναι εντελώς διαφορετική κατά περίπτωσιν.
Εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο και κοιτάξτε να το ευχαριστηθείτε όσο είναι ακόμα καιρός γιατί τα ταξίδια και οι ελεγκτές και οι επίτροποι και τα σενάρια «διάσωσής» μας πολλαπλασιάζονται με γεωμετρικό ρυθμό καθώς πλησιάζει πια η 16η Μαρτίου, η νέα αυτή ημερομηνία που μέλλεται να χαραχτεί και αυτή στην μνήμη του Ελληνισμού ως «αξέχαστη». Δεν ξέρουμε τι μας ετοιμάζουνε, μπορεί από τις 22 Μαρτίου και μετά που μπαίνει και επίσημα η Άνοιξη, να μας στείλουν όλους μαζί τιμωρία Βόρεια στα βουνά τους για να αδειάσει λίγο ο τόπος να κολυμπήσουνε και αυτοί λιγάκι οι άνθρωποι που έχουμε τόσα νησιά και δεν τα εκτιμούμε και αυτοί κολυμπάνε σε κάτι λάσπες στο Εδιμβούργο ή στα παγωμένα φιόρδ τους και την, (χάλια θάλασσα), «Κυανή Ακτή» τους.
Όσο λοιπόν τα πράγματα παραμένουν περίπου όπως τα ξέραμε και χτες, ας το ευχαριστηθούμε!