Την περασμένη Παρασκευή πήγα σ’ ένα μοδάτο μπαρ-εστιατόριο στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ, στο Κολωνάκι. Πέρασα τα πενήντα, και μυαλό δεν έβαλα. Σε τέτοια μαγαζιά, του θορύβου και της αναρχίας, βλέπεις όλη τη φούσκα της Ελλάδος που, σας διαβεβαιώ, ακόμα μεγάλη είναι και δεν έχει σκάσει ολότελα.
Λοιπόν, απ’ ότι ξέρω, το κάπνισμα απαγορεύεται δια νόμου. Κι’ απ’ ότι διαπιστώνω, κάθε μέρα, παντού, ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Στο «μαγαζί της Παρασκευής», το ίδιο. Ντουμάνι. Και μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος αυτού μας ερχόταν από το διπλανό τραπέζι, το οποίο είχε καταληφθεί από δημοσιογραφική συντροφιά, που κάπνιζε πούρα και τσιμπούκι. Νταχάου!
Τόχω ξαναπεί: για ορισμένες κατηγορίες πολιτών, οι νόμοι ΔΕΝ πρέπει να είναι ίσοι. Αλλά αυστηρότεροι! Δηλαδή, αν ο παραβάτης είναι πολιτικός, δημοσιογράφος, ανώτερος κρατικός λειτουργός, δικαστής, αστυνομικός, γιατρός, κ.λπ., η ποινή του πρέπει να δυο-τρεις φορές πιο πάνω.
Δεν μπορείς να δικάζεις στο δικαστήριό σου κάποιον επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, και εάν πιαστείς να οδηγείς άλυτος κι εσύ, όχι μόνο να μην τιμωρείσαι, αλλά και να την σκαπουλάρεις ακριβώς επειδή είσαι δικαστής. Αν πιαστεί να φοροδιαφεύγει ένας δημοσιογράφος (που νύχτα-μέρα, δικαστής και αυτός, φωνάζει εναντίον όσων φοροδιαφεύγουν), το πρόστιμό του πρέπει να είναι υψηλότερο και η φυλάκισή του, εάν τέτοια αποφασιστεί, μεγαλύτερης διάρκειας.
Στη Γερμανία, πριν μερικά χρόνια, πηγαίναμε εκδρομή με φίλο γιατρό. Είχε στο αυτοκίνητο και τα ανήλικα παιδιά του. Η αστυνομία τον σταμάτησε επειδή έτρεχε, αλλά είδε επίσης ότι τα παιδιά πίσω δεν φορούσαν ζώνη ασφαλείας, όπωςπροστάζει ο νόμος. Ο άνθρωπος της τροχαίας επέπληξε έντονα τον φίλο μου, λέγοντάς του ότι «ως γιατρός η ευθύνη σας είναι μεγαλύτερη» και, ως είχε δικαίωμα από τον νόμο, του επέβαλε υψηλότερο πρόστιμο απ’ ότι θα έβαζε σε άλλον οδηγό.
Την περασμένη Παρασκευή, 20 άνθρωποι που κάθονταν σε θάλαμο αερίων στο Κολωνάκι, καπνίζοντας το δηλητήριο των άλλων, ήταν εντελώς ανυπεράσπιστοι έναντι του νόμου. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν, ήταν να φύγουν γρηγορότερα από εκεί (χαλώντας τη νύχτα και τη διάθεσή τους), και να υποσχεθούν ότι δεν θα ξαναπάνε.
Όμως, εάν κοιτάξεις του καθένα τη «Μαύρη Λίστα», θα μελαγχολήσεις συνειδητοποιώντας ότι τελικά μόνο οι παράνομοι, και πολλοί μάλιστα, κυκλοφορούν ελεύθεροι, και οι νομοταγείς έχουν φυλακιστεί στα σπίτια τους. Κατ’ οίκον περιορισμός!…