Γράφονται και λέγονται πολλά αυτές τις ώρες με αφορμή την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής. Εμένα έχει κολλήσει το μυαλό μου στο πώς και το γιατί έχουμε καταντήσει τόσο απονευρωμένοι και αφασικοί ώστε να μην έχει ήδη αναγγελθεί μια τεράστια Πανελλήνια συγκέντρωση διαμαρτυρίας που να λέει ΟΧΙ. Είναι μια μοναδική ευκαιρία για να φανεί ενωμένη η Ελληνική κοινωνία απέναντι σ΄ένα φαινόμενο που την απειλεί ολόκληρη.
Υπήρξε δυστυχώς ένα μεγάλο διάστημα που οι δολοφόνοι είχαν όχι μόνο την ανοχή αλλά και την υποστήριξη μέρους τής Ελληνικής κοινωνίας. Ο «προοδευτικός» τύπος δεν τούς ονόμαζε κάν δολοφόνους, τούς αποκαλούσε «αντιεξουσιαστές». Και ο ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός (που μας τον θύμισε σήμερα η Μαρία Χούκλη εδω στο protagon.gr), αντιεξουσιαστής ήτανε, κρατούσε όμως μολύβι και χαρτί, όχι καλάζνικοφ.
Προκειμένου όμως να παιχτούν τα διάφορα άθλια πολιτικά παιχνίδια που παίχτηκαν μέχρι να έρθει εδω η FBI και άλλες έξωθεν ενισχύσεις με πρόσχημα τούς Ολυμπιακούς Αγώνες, τα ΜΜΕ και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης επέτρεψαν στούς δολοφόνους να φορέσουν ιδεολογική πανοπλία (δήθεν «αριστερή») και «φόβισαν» τούς πολίτες ώστε να μην καταδικάσουν – μέσα τους πρώτ’ απ’ όλα – το φριχτό αυτό φαινόμενο ομαδικά.
Θα ήταν μεγάλο γιατρικό για την κοινή ζωή μας να κατεβούμε στούς δρόμους με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό και όλους τούς αρχηγούς όλων των κομμάτων, απο το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ και να παρελάσουμε, όχι μπροστά απο την Αμερικανική πρεσβεία πιά, αλλά μπροστά απο το Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο και τον Αρειο Πάγο όλοι όσοι μπορούμε να περπατήσουμε. Δεν χρειάζεται ούτε να τραγουδάμε Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, τον Εθνικό μας Υμνο ή το Imagine του Τζών Λέννον, ούτε ν΄ανάψουμε φωτιές, ούτε να κάψουμε αυτοκίνητα, ούτε να σπάσουμε βιτρίνες.
Χρειάζεται μόνο να είμαστε όλοι εκεί, να είμαστε πάρα πολλοί, δυό- τρία εκατομμύρια άνθρωποι στο κέντρο της Αθήνας μόνο. Οχι για να τούς «τρομάξουμε» γιατί αυτοί δεν χαμπαριάζουνε, μόνο ο ισόβιος εγκλεισμός θα μας γλυτώσει απο τίς διαστροφές τους. Πρέπει να το κάνουμε για να δηλώσουμε εμείς μεταξύ μας, ο ένας στον άλλον με την παρουσία μας εκεί, οτι έχουμε ξεπεράσει τον φόβο να λέμε τούς δολοφόνους-δολοφόνους και οτι όποιος κρατάει όπλο είναι εχθρός μας και «ιδεολογίες» δεν χωράνε όταν χύνεται αίμα αθώων παιδιών και ανθρώπων, αστυνομικών ή πολιτών.
Αυτή θα ήτανε μια αληθινή παρέλαση – ένα σύγχρονο «Οχι» που θα βοηθούσε την Πολιτεία να κινηθεί δραστικά και χωρίς κανέναν δισταγμό πρός τη σωστή κατεύθυνση.
Για να γράψετε τη γνώμη σας πατήστε το κουμπί των σχολίων.