Το να πας σε ένα πάμφτωχο μέρος και να πετάξεις ένα κομμάτι ψωμί, ακόμη κι αν αυτό είναι μουχλιασμένο, κάποια πεινασμένα πλάσματα θα βρεθούν να το αρπάξουν. Το να πας σε ένα μέρος όπως είναι η Χαλκιδική όπου κάποτε υπήρχαν εν ενεργεία μεταλλεία και να πεις ότι θέλεις να ξαναρχίσει εκεί το μεταλλευτικό έργο, θα φέρει κοντά σου αρκετούς ανθρώπους πρόθυμους να δουλέψουν ξανά σε αυτή τη δουλειά. Έστω και αν κάποτε δούλεψαν, αυτοί ή οι πατεράδες τους κάτω από άθλιες συνθήκες στα ίδια μεταλλεία και έμειναν στη νεώτερη ιστορία οι τρομεροί απεργιακοί αγώνες τους και οι εξεγέρσεις στο Μαντέμ Λάκκο και την Ολυμπιάδα το 1977. Τώρα όμως αυτά φαίνεται πως είναι περασμένα ξεχασμένα και ισοπεδωμένα αν πιστέψουμε βέβαια τα όσα αναφέρει ο εκπρόσωπος της εταιρείας στην απάντησή του σχετικά με αυτά που έγραψα (…εδώ) στο Protagon.gr για τα επεισόδια και τη ζωή γενικότερα στις Σκουριές και τη γύρω περιοχή.
«… βιώνουν καθημερινά τα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη που προσφέρει (η επένδυση) στην περιοχή λαμβάνοντας υπόψη και την υπερχιλιετή μεταλλευτική δραστηριότητα» έγραψε ο κ. Γεωργαντζής, υπεύθυνος επικοινωνίας, για να προσθέσει λίγο παρακάτω: «…καθώς 1.600 κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής απασχολούνται άμεσα και έμμεσα σε μια χρονική περίοδο που η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει «κραχ ανεργίας» σε ολόκληρη τη χώρα». Να διαβάζεις και να αναρωτιέσαι δηλαδή ποιος απευθύνεται σε ποιον και ποιον προσβάλλει. Όταν γράφεις ότι υπάρχει το κραχ στη χώρα και επομένως να είσαστε και ευχαριστημένοι που κάναμε αυτή την επένδυση με αυτούς τους όρους. Και να λες κατάμουτρα στον αναγνώστη, που βρίσκεται μακριά, ότι η επένδυση προσφέρει ακόμη και περιβαλλοντικά οφέλη(!!!). Ποια να είναι άραγε αυτά; Σε έναν τόπο όπου υπήρχαν τα πάντα. Από μέλισσες έως βίδρες και μαυροπελεκάνους, μέσα σε ένα δάσος 300 χρόνων; Αλλά και για ποια κοινωνικά οφέλη να μιλήσουμε; Ότι διχάστηκε ένας νομός και έγιναν με φάκελο οι αντιφρονούντες; Όσο για τα οικονομικά θα τα δούμε παρακάτω.
Στο άρθρο μου έγραψα καθαρά από την αρχή ότι θα αναφέρω γεγονότα και θα δώσω κάποιες πληροφορίες που δεν έχουν αξιοποιηθεί από τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης εδώ στην Αθήνα. Οι θέσεις της εταιρείας είχαν προβληθεί κατά κόρον. Άσχετα αν ήταν γεμάτες με ανακρίβειες όπως και η απάντηση που δημοσιεύθηκε χθες:
- «Υπερχιλιετής μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή». Ακριβώς αυτό. Στα 1.000 χρόνια είχαμε την εξόρυξη περίπου 30-35 εκατομμυρίων τόνων και αυτό γινόταν υπόγεια ενώ το δάσος από επάνω έμενε άθικτο και πρόκοβε. Στα λίγα χρόνια της επένδυσης της «Ελληνικός Χρυσός» θα αλεστούν κυριολεκτικά 190 έως 350 εκατομμύρια τόνοι. Τώρα δηλαδή, για ευκολία και για λιγότερα μεροκάματα αρχίζουμε την καταστροφή από την κορυφή (τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη που αναφέρει η απάντηση…).
- «… οι άδειες αποτελούν την περιβαλλοντική και τεχνική αδειοδότηση της επένδυσης και έχουν επικυρωθεί τον Απρίλιο του 2013 και από το Συμβούλιο της Επικρατείας κατόπιν προσφυγής κατοίκων που διαφωνούν με την επένδυση». Όχι ακριβώς. Έχουν γίνει τρεις προσφυγές. Έχει εκδικαστεί μόνον μια και η πιο σημαντική ακόμη αναμένεται. Και είναι σημαντική διότι εκεί υπάρχει η καταγγελία για παράβαση του Κοινοτικού Δικαίου. Να μη γράφουμε δηλαδή ό,τι θέλουμε επειδή ο άλλος τυχαίνει να μην είναι ενημερωμένος. «… Με άλλα λόγια μία αδειοδοτημένη επένδυση δεν μπορεί να ακυρωθεί από τη μη έκδοση μίας επί μέρους άδειας, αλλιώς δεν έχει νόημα η συνολική διαδικασία. Οι καθυστερήσεις που παρατηρούνται ενίοτε, οφείλονται στην κλασσική δυσλειτουργία της ελληνικής κρατικής μηχανής και σε κάποια «φοβικά σύνδρομα» που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια σε υπηρεσιακούς παράγοντες». Δυο παρατηρήσεις εδώ. Η μια είναι ότι ομολογείται απερίφραστα πως όλα εκεί μέσα δεν έχουν ακόμη όλες τις άδειες. Κάτι που αναφέρουν και οι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι. Το εργοστάσιο αν δεν κάνω λάθος έχει ξεκινήσει αλλά η Πολεοδομία δεν έχει δώσει την τελική άδεια, τα παραπήγματα που κάηκαν ήταν εντελώς αυθαίρετα τοποθετημένα μέσα στο δάσος. Ποιος όμως να τους ενοχλήσει όταν το κράτος ανέλαβε να πληρώσει-χαρίσει ακόμη και τα συμβολαιογραφικά και τα άλλα σχετικά έξοδα (21 εκατομμύρια συνολικά, που όμως οι Βρυξέλες δεν δέχθηκαν να γίνει τέτοιος διακανονισμός;!). Το δεύτερο είναι βέβαια η αυστηρότητα της ελληνικής νομοθεσίας για άλλους επιχειρηματίες. Μπορεί να κάνεις 10 χρόνια για να βγάλεις άδεια για ένα απλό λατομείο αδρανών υλικών, απαγορεύεται να πάρεις ή να μετακινήσεις βράχο από το δάσος, για τη σκόνη υπάρχουν δρακόντειες προδιαγραφές. Που όμως όλα αυτά ισοπεδώθηκαν στην επίμαχη περίπτωση αφού όπως λέει η εταιρεία: «Οι υπόλοιπες, επί μέρους άδειες που απαιτούνται, όπως πρωτόκολλα υλοτομίας, άδειες πυρασφάλειας, πολεοδομικές άδειες κ.ο.κ. θεωρούνται τυπικές διαδικασίες και χορηγούνται συνήθως σε ύστερο χρόνο μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης αδειοδότησης». Για εσάς, με υπογραφές Παπακωνσταντίνου αν δεν κάνω λάθος, είναι τυπικές διαδικασίες, για άλλους όχι.
- Αλήθεια γιατί να μην γίνει το ίδιο και με την Πεντέλη. Είναι γεμάτη εκλεκτό μάρμαρο. Να δοθούν άδειες, να οικονομήσουμε και μετά να φυτέψουμε δέντρα όπως αυτά που θα βάλει η «Ελληνικός Χρυσός» και να γίνουμε πλούσιοι
- Όσο για τις μεταφορές μέχρι τη Θεσσαλονίκη γιατί άραγε τα υλικά μεταφέρονται σε αποθήκη με αυστηρές προδιαγραφές «Σεβέζο» όπως λέγονται, αν αυτά δεν είναι επικίνδυνα; Και μεταφέρονται με φορτηγά που χαλάνε τόσο εύκολα τα ελαστικά τους (και στην μια περίπτωση η φωτογραφία έδειξε ότι δεν υπήρχαν και πινακίδες στο φορτηγό). Μήπως οι δήμαρχοι που περνούν από τους δήμους τους αυτά τα φορτία θα έπρεπε να δείξουν μεγαλύτερη ευαισθησία και περιέργεια;
- Ένα πολύ σημαντικό θέμα θα δημιουργηθεί αργότερα με το Αρσενικό που συνοδεύει τα συμπυκνώματα και είναι σε μεγάλη περιεκτικότητα, επάνω από το 0.5% που επιτρέπεται για την επεξεργασία σε κανονικό εργοστάσιο. Να δούμε πώς με περιεκτικότητα έως και 11% και ποιος θα δεχθεί να κάνει τέτοια δουλειά. Όσο για το θειικό οξύ η παραγωγή του θα είναι τόσο μεγάλη κατά τα λεγόμενα της εταιρείας που αν δεν πουλάει 1.000 τόνους τον μήνα, νομίζω, θα γεμίζει η δεξαμενή του μέσα σε έναν μήνα! Και μετά;
- Τέλος, με τη γενικόλογη έκφραση «οικονομικά οφέλη» περνάμε από επάνω από ένα πολύ σημαντικό θέμα: Για αρκετά χρόνια, από τρία έως οκτώ, τα καθαρά μέταλλα θα παράγονται έξω από την Ελλάδα, άρα το ελληνικό κράτος θα χάνει σημαντικά έσοδα αφού προς το παρόν θα φορολογεί όπως εγώ τουλάχιστον κατάλαβα, πιο πολύ μπάζα παρά καθαρά μέταλλα.
«…τα παραπάνω επιχειρήματα, αν τα διαβάσετε χωρίς προκαταλήψεις, θα σας βοηθήσουν να εμπλουτίσετε την επιχειρηματολογία σας σ’ αυτό το θέμα». Ομολογώ πως με βοήθησαν ήδη. Κατάλαβα ότι οι άνθρωποι εκεί επάνω δεν έχουν εξεγερθεί άδικα. Μόνον που η εταιρεία δεν είναι ο μόνος ένοχος.