Τώρα τις γιορτές ξαναδιάβαζα τα «Απομνημονεύματα» του Ανδρέα Συγγρού (απολαυστικό ανάγνωσμα!) και θυμήθηκα τον Σόρος. Και οι δύο έχουν χαρακτηριστεί ασυνείδητοι κερδοσκόποι. Και οι δύο τους έχουν πρωταγωνιστήσει σε μεγάλα οικονομικά δράματα: τα«Λαυρεωτικά» του 1873, και τη «Μαύρη Τετάρτη» της αγγλικής λίρας το 1992. Και οι δύο όμως ήταν (και είναι) μέγιστοι ευεργέτες: Ο Συγγρός μας κληροδότησε νοσοκομεία, θέατρα, μουσεία, λεωφόρους, φυλακές, κτήματα. Ο Σόρος πάλι έχει μέχρι σήμερα μοιράσει οκτώ δισεκατομμύρια δολάρια σε κοινωφελείς σκοπούς.
Πώς αντιμετωπίζεις αυτούς τους ανθρώπους; Τους φτύνεις με περιφρόνηση και αρνείσαι την βοήθειά τους (όπως οι γονείς της Νάουσας, που αρνήθηκαν το πετρέλαιο του Ιδρύματος Σόρος για τα σχολεία τους;). Δέχεσαι την προσφορά τους και τους βρίζεις από μέσα σου; Πώς αντιμετωπίζεις την γενναιοδωρία του πλούσιου; Ο Μπιλ Γκέητς δεν υπήρξε κερδοσκόπος και εκμεταλλεύτηκε κυρίως το μυαλό του. Δεν μας πάει όμως το ότι έχει τάξει το 99% της περιουσίας του (και ήδη έχει δώσει το μισό). Αλλά και ο Καρέλιας έγινε αυθημερόν αντιπαθής στη Αριστερά γιατί διέψευσε το κλισέ του καπιταλίστα-δράκουλα, μοιράζοντας 2,5 εκατομμύρια στους εργαζόμενους.
Εμείς εδώ έχουμε δαιμονοποιήσει κάθε πλούσιο. Ιδιαίτερα τον Σόρος, κι ας είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος, μαθητής του φιλόσοφου Καρλ Πόππερ και συγγραφέας. Πέρα από την κερδοσκοπία, η Αριστερά δεν του συγχωρεί την συμβολή του στην κατάρρευση του Υπαρκτού και οι εθνικιστές μας το ότι έδωσε χορηγίες και στην FYROM. Ας αφήσουμε που είναι και Εβραίος…
Πιστεύω κι εγώ (όπως πολλοί) ότι στο ιδανικό κράτος δεν θα υπάρχουν κερδοσκόποι (ίσως ούτε κέρδη) και σίγουρα δεν θα χρειάζονται φιλανθρωπίες. Οι οποίες πράγματι είναι ταπεινωτικές – ιδιαίτερα όταν προέρχονται από αντιπαθείς πηγές. Αλλά σήμερα, εδώ που ζούμε, άνθρωποι πεινάνε και κρυώνουν. Τι κάνουμε; Τους αφήνουμε να υποφέρουν υπερήφανοι, με το κεφάλι ψηλά;
Η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, ήταν το τρίτο ιδανικό της Γαλλικής Επανάστασης μετά την ελευθερία και την ισότητα. Την καταδικάζουμε σε όσους θεωρούμε αμαρτωλούς; Δεν τους δίνουμε ούτε την δυνατότητα έμπρακτης μετάνοιας; Οι οκτώ κυρίες που πριν τα Χριστούγεννα μοίρασαν κρέας αξίας 20.000 € στην κρεαταγορά, έπρεπε να περάσουν πρώτα από «πόθεν έσχες»;
«Τα χρήματα δεν έχουν οσμή», είχε πει ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός στον γιό του, όταν τον κατηγόρησε για τα έσοδα από τα αποχωρητήρια (που ονομάστηκαν αργότερα «Βεσπασιανές»). Άραγε, πραγματικά, δεν έχουν; Τι είναι πιο σημαντικό: η προέλευση των χρημάτων (εξαιρείται το έγκλημα), η πρόθεση του ευεργέτη, ή το αποτέλεσμα της ευεργεσίας;