Λίγες ημέρες πριν, η επιμελήτρια του Γενικού Κρατικού Νίκαιας Όλγα Κοσμοπούλου, αναφερόμενη στον απεργό πείνας Κώστα Σακκά, είπε πως «είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η αποχή του από το φαγητό θα οδηγήσει σε βέβαιο θάνατο». Χθες, συμπληρώθηκαν 33 ημέρες αυτής της απεργίας. Όλα αυτά σημαίνουν πως ένας άνθρωπος κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να χάσει τη ζωή του επειδή το ίδιο το κράτος παρανομεί. Και δεν το λέω εγώ αυτό το τελευταίο ώστε να αρχίσετε να βομβαρδίζετε με σχόλια κάτω του επιπέδου: «είσαι και νομικός τώρα;».
Ένας από τους πιο έγκυρους και καθόλου «ευέλικτους και προσαρμόσιμους ανά περίσταση» καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου, ο Σταύρος Τσακυράκης, έγραψε στην προσωπική του σελίδα στο facebook «H συνεχιζόμενη προφυλάκιση του Κώστα Σακκά πέρα από το ανώτατο όριο που προβλέπει το Σύνταγμα είναι προδήλως παράνομη. Όχι μόνον πρέπει αμέσως να αφεθεί ελεύθερος αλλά να αναζητηθούν ευθύνες από τους δικαστές που διέταξαν τη συνέχιση της προσωρινής κράτησής του. Επειδή δεν μπορούν να απονείμουν δικαιοσύνη σε εύλογο χρόνο, παρανομούν».
Προφανώς, η δεύτερη σκέψη του Σ. Τσακυράκη, να αναζητηθούν ευθύνες από τους δικαστές που διέταξαν τη συνέχιση της κράτησής του Σακκά δηλαδή, ηχούν απόλυτα ουτοπικές για μια χώρα σαν τη δική μας. Αλλά, ας κρατήσουμε την πρώτη σκέψη, αυτή που επισημαίνεται από πολλούς νομικούς, ανεξάρτητα ιδεολογικής προέλευσης. Η συνέχιση της προφυλάκισής του, χωρίς να έχει δικαστεί από τον Δεκέμβριο του 2010, δηλαδή για 31 μήνες, είναι καταφανώς παράνομη.
Η υπόθεση Σακκά, είναι αυτονόητο πως αποτελεί είδηση. Και κάθε ημέρα που περνάει, με ορατό τον κίνδυνο οποιασδήποτε δυσάρεστης εξέλιξης για την υγεία του, η είδηση αυτή αποκτά πιο έντονα χαρακτηριστικά. Θα (έπρεπε να) ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο δηλαδή, αφού μπορεί να αποκτήσει, ανά πάσα στιγμή, δραματικές διαστάσεις.
Ο Guardian αναφέρθηκε στο θέμα αυτό, δυο ημέρες πριν. Και κάτω από τον τίτλο «στην Ελλάδα, τα πράγματα τρέχουν γρήγορα εκτός από την απονομή δικαιοσύνης για τον Σακκά», σημείωνε χαρακτηριστικά πως «κάτι τέτοιο, στο πρόσφατο παρελθόν θα ακουγόταν απίστευτο».
Δεν έχουν ωστόσο την ίδια άποψη με τον Guardian τα δικά μας ισχυρά μέσα ενημέρωσης. Οι κάποιες λίγες αρχικές αναφορές, αντί να πολλαπλασιάζονται από αυτά, λόγω της τροπής που παίρνει η υπόθεση, εξαφανίσθηκαν. Για αρκετά από τα μέσα αυτά, δεν αποτελεί καν είδηση. Ούτε μια μικρή αναφορά σε κάποια από τις τελευταίες σελίδες, ούτε καν εκεί λίγο πριν τα δελτία καιρού. Τα περισσότερα μέσα, περιόρισαν το ενδιαφέρον τους στην αντιπαράθεση Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ για τον Σακκά. Από εκεί και πέρα, η είδηση δεν υπάρχει. Τόσο απλά.
Αν ο Σακκάς λεγόταν Κωστέτσος, Ψωμιάδης ή Τσοχατζόπουλος, έχω τη βεβαιότητα πως δεν θα είχε αυτή την επιδεικτική αδιαφορία των ισχυρών ΜΜΕ. Όμως, λέγεται Σακκάς και είναι αναρχικός. Και στη χώρα που οι ιδεολογικές αναφορές αποτελούν και κριτήριο απονομής της Δικαιοσύνης, τα πολιτικά χαρακτηριστικά του Σακκά, τον αποκλείουν και από το δημόσιο ενδιαφέρον. Αυτή η ισχυρή σιωπή των μέσων, μοιάζει μ' εκείνη την ανακοίνωση της Ν.Δ. η οποία καλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ «να πάψει να υπερασπίζεται κάθε λογής κατηγορούμενο για αναρχία και τρομοκρατία». Η αναρχία δηλαδή, έτσι, από μόνη της, ισοδυναμεί με αδίκημα! Αν δεν πρόκειται για μια ακραία ανοησία του συντάκτη της ανακοίνωσης, φαντάζομαι όλοι κατανοούμε, πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι λογικές. Απλά να σκεφτούμε πόσο εύκολο είναι η λέξη «αναρχία», ν' αντικατασταθεί με αρκετές ακόμα λέξεις που προσδιορίζουν μια ιδεολογία…