Πριν πείτε ότι η περίπτωση που ακολουθεί είναι συντεχνιακή, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι θα σας οδηγήσει σε ένα συμπέρασμα που σας ενδιαφέρει.
Οι δημοσιογράφοι που είναι μέλη των Ενώσεων Συντακτών έχουν ιατρική περίθαλψη (και συνταξιοδοτική επικουρία) από ένα Ταμείο που μάλλον αγνοείτε, τον Ενιαίο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Επικουρικής Ασφάλισης και Περίθαλψης. Βέβαια λίαν συντόμως αναμένεται να αγνοούμε και εμείς τον ΕΔΟΕΑΠ, όμως ας το παραβλέψουμε αυτό προς το παρόν.
Για τους δημοσιογράφους που είχαν μισθολογική κάλυψη και συνάμα έκαναν και καμιά δουλειά με μπλοκάκι, υπήρχε απαλλαγή καταβολής εισφορών προς τον ΟΑΕΕ. Παλαιότερα δε, όταν θεωρούσες το μπλοκάκι, πήγαινες στην Εφορία ασφαλιστική ενημερότητα από το ΤΣΠΕΑΘ (το συνταξιοδοτικό Ταμείο) και επιβεβαίωνες την απαλλαγή από το ΤΕΒΕ και μετέπειτα τον ΟΑΕΕ.
Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, που είναι μέλη των Ενώσεων Συντακτών και είχαν απαλλαγή από τον ΟΑΕΕ, δεν βρίσκονται στο σύστημα καταβολής εισφορών ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Πρακτικά δεν υπάρχει τρόπος και «βάση δεδομένων» για να βγουν εκκαθαριστικά προς τον ΕΦΚΑ. Ομως ας υποθέσουμε ότι βρίσκεται τρόπος και ξεπερνιέται αυτό το πρόβλημα. Πώς είναι δυνατόν να πληρώνουν εισφορές περίθαλψης στον ΕΟΠΥΥ, ενώ ταυτοχρόνως θα πληρώνουν για την περίθαλψη τους και στον ΕΔΟΕΑΠ; Είναι δυνατόν να πληρώνεις δύο φορές για περίθαλψη; Το ερώτημα δεν τίθεται σε σας, αλλά στους αρμόδιους του υπουργείου Εργασίας. Οι οποίοι, φυσικά, δεν έχουν απάντηση, σηκώνουν αμήχανα τους ώμους και πετάνε ένα «θα το λύσουμε και θα βγει εγκύκλιος». Πρακτικά αυτό σημαίνει πώς η εγκύκλιος μπορεί να βγει κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο και πιθανότατα οι υπόχρεοι θα κληθούν να πληρώσουν αναδρομικά εισφορές (από τον Ιανουάριο), εκτός και αν βρεθεί κάποιος εξωφρενικός τρόπος συμψηφισμού.
Εννοείται πώς όταν κάτι έχει να κάνει με δημοσιογράφους δεν ενοχλεί κανέναν αφού για μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας καλώς να υποστούν την ταλαιπωρία ή και την αδικία. Ομως αυτή η περίπτωση αναδεικνύει πάνω από όλα τον ερασιτεχνισμό των ανθρώπων και την ανεπάρκεια του συστήματος. Ο νόμος που εφαρμόζεται τώρα είναι σε ισχύ από τον Μάιο, δηλαδή εδώ και οκτώ μήνες. Και όμως, μέσα σε οκτώ μήνες δεν βρέθηκε καν ο χρόνος να μελετηθούν όλες οι περιπτώσεις. Θα μου πείτε ότι έτσι υπάρχει η ελπίδα να σε ξεχάσει το σύστημα. Ναι, δεν διαφωνώ. Ομως κάποια στιγμή θα σε βρει. Και τότε, με τόσα που θα έχουν μαζευτεί, θα πρέπει να σε ξεχάσει ο κόσμος.