Οι «6.000 Σαρδέλες» είδαν και απόειδαν και βλέποντας την δυναμική του κινήματός τους, αποφάσισαν να κατοχυρωθούν και… πνευματικά.
Οι τέσσερις εμπνευστές του αυθόρμητου κινήματος κατά του Ματέο Σαλβίνι, οι Αντρέα Γκαρέφα, Τζούλια Τραπολίνι, Ματία Σαντόρι και Ρομπέρτο Μορότι, κατοχύρωσαν στο Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) το σύμβολο του αυθόρμητου κινήματος κοινωνικής αντίστασης.
Το σήμα του κινήματος, δηλαδή δέκα σαρδέλες και από πάνω ένα «συννεφάκι» που θα αναγράφει την πόλη που θα πηγαίνει κάθε φορά κόντρα στον Σαλβίνι, πλέον θα τους συνοδεύει σε κάθε τους ταξίδι εντός Ιταλίας.
«Το κάναμε προκειμένου να μην έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον περιστατικά όπου κάποιος θα οικειοποιείται το σύμβολο μας και θα κάνει την δική του συγκέντρωση, εν αγνοία των παρευρισκομένων. Είναι η επισημοποίηση του κινήματος μας», λέει ο Σαντόρι, προσθέτοντας με νόημα πως «αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνουμε και πολιτικό κόμμα».
Οι διαμαρτυρίες «της σαρδέλας» επινοήθηκαν από τους τέσσερις αυτούς φίλους από τη Μπολόνια και αφορμή στάθηκαν οι περιφερειακές εκλογές που θα διεξαχθούν τον Ιανουάριο στην Εμίλια Ρομάνα, περιφέρεια που θεωρείται οχυρό της Αριστεράς στην Ιταλία, και υπό τον φόβο της αύξησης της επιρροής της ακροδεξιάς συμμαχίας υπό την ηγεσία του επικεφαλής της Λέγκας, στην περιοχή.
Οι τέσσερις Ιταλοί είχαν στόχο είχαν να κατεβάσουν στο δρόμο «έξι χιλιάδες άτομα», ώστε να είναι περισσότερα από τα 5.600 άτομα που χωρούσε ο αθλητικός πολυχώρος που θα μιλούσε προ ημερών ο Σαλβίνι – εξ ου και «6.000 Σαρδέλες».
Ωστόσο, η κεντρική Πιάτσα Ματζόρε συγκέντρωσε κοντά δεκαπέντε χιλιάδες κόσμου, παρότι οι διαδηλωτές έδωσαν μάχη για να φθάσουν στο κέντρο της πόλης με τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που με αντλίες και δακρυγόνα προσπάθησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση.
«Η επιλογή του συμβόλου: ένα σιωπηλό ψάρι, που δεν ουρλιάζει όπως οι φωνακλάδες του Διαδικτύου και των συγκεντρώσεων, αλλά βρίσκεται στον πάγκο. Μαζί, πολλοί: αυτό είναι το μήνυμα. Από την κοινοποίηση στα κοινωνικά μέσα, πέρασαν στις προκηρύξεις που μοίραζαν στα νυχτερινά στέκια των φοιτητών στο κέντρο της Μπολόνια και στη συνέχεια από πόρτα σε πόρτα και με τηλεφωνήματα. Παλιές μέθοδοι, θα λέγαμε. Λειτούργησαν: περίμεναν έξι χιλιάδες άτομα στην πλατεία, φοβούνταν μην δεν τα καταφέρουν. ‘Ηρθαν οι διπλάσιοι», γράφει η Ιλάρια Βεντούρι στην ιταλική εφημερίδα Reppublica.
«Η παρουσία τους ήταν ένα μήνυμα αντίθεσης στο μίσος που η άκρα Δεξιά προσπαθεί να φέρει στην Εμίλια-Ρομάνα» δήλωσαν οι διοργανωτές, οι οποίοι όπως υποστηρίζουν στο Reuters, προσπαθούν να ξυπνήσουν έναν λαό κουρασμένο να βλέπει τις αξίες του να καταπατούνται.
«Διαδηλώνουμε την αντίθεσή μας στις σκοτεινές δυνάμεις που κερδίζουν έδαφος στην Ιταλία μετά από μια δεκαετία οικονομικής στασιμότητας και βύθισης των μισθών».
Μετά την Μπολόνια, οι κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν στη Μόντενα, στο Ρίμινι και στην Πάρμα και χιλιάδες άνθρωποι, νέοι, φοιτητές, εργάτες, υπάλληλοι, ηλικιωμένοι, διαδήλωναν ταυτόχρονα με τις συγκεντρώσεις του Σαλβίνι, κρατώντας χάρτινες σαρδέλες στο χέρι, φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του και τραγουδώντας το παρτιζάνικο τραγούδι «Bella Ciao» στριμωγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο σαν… σαρδέλες.