Οπως ο Ντέιβιντ Μπάουι, κι αυτός στα 69 του, κι αυτός μεγάλος και τρανός, κι αυτός Αγγλος. Κι αυτός μετά από μάχη με την επάρατη νόσο, τον καρκίνο.
Ο Αλαν Ρίκμαν έφυγε από τη ζωή το πρωί της Πέμπτης, αφήνοντας πιο φτωχή την έβδομη τέχνη. Αφήνοντας, όμως, πίσω του μια παρακαταθήκη, ένα «οπλοστάσιο» με ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, με πιο πρόσφατες τις επιτυχίες αυτές των «Χάρι Πότερ».
Για τους λάτρες τη σειράς ταινιών «Χάρι Πότερ» δεν χρειάζονται συστάσεις. Για όσους δεν έχουν εντρυφήσει είναι αυτός που ενσάρκωνε τον ρόλο του καθηγητή Σνέιπ. Ωστόσο, ο Ρίκμαν έκανε το μεγάλο «μπαμ» αρκετά πιο παλιά. Κι ας μην ήταν σε τόσο… ψαγμένη ταινία.
Δείτε τι έγραψε η σκοτσέζα συγγραφέας Τζέι Κέι Ρόουλινγκ για τον θάνατο του Ρίκμαν:
Γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1946, στο Λονδίνο, από πατέρα εργάτη σε εργοστάσιο και μητέρα που παραμένει στο σπίτι και μεγαλώνει τους τρεις της γιους (τον Αλαν, τον Μάικλ και τον Ντέιβιντ) και την κόρη της, Σίλα. Στα οχτώ του, μένει ορφανός από πατέρα και λίγο αργότερα θα έχει αρκετούς τσακωμούς με τον επόμενο σύζυγο της μητέρας του, πριν βάλει τις βάσεις για μία λαμπρή καριέρα στο θέατρο και το σινεμά, έστω κι αν πρώτα χρειάζεται να εργαστεί ως γραφίστας σε περιοδικά.
Το 1988 πρωταγωνιστεί με τον Μπρους Γουΐλις στο «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει», σε μια… τυπική αμερικανιά που σπάει ταμεία και τον κάνει γνωστό σε όλον τον κόσμο. Υποδύεται τον Χανς Γκούμπερ. Είναι, μόλις, 41 ετών και, μόλις, έχει φτάσει στο Λος Αντζελες για να αρχίσει τη μεγάλη του καριέρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τρία χρόνια αργότερα, το 1991, παίζει στο «Ρομπέν των Δασών, ο Πρίγκηπας των Κλεφτών» και το 1995 απογειώνει το κασέ του, όταν το HBO του προτείνει κι αυτός αποδέχεται να παίξει τον ρόλο του «Ρασπούτιν» στην ομώνυμη ταινία.
Εγινε γνωστός για:
- «Ενα μικρό χάος» – 2015
- «Ο μπάτλερ» – 2013
- «Ο Χάρι Πότερ και οι σκληροί του θανάτου, Μέρος ΙΙ» – 2011
- «Ο Χάρι Πότερ και οι σκληροί του θανάτου, Μέρος Ι» – 2010
- «Ο Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιψ» – 2009
- «Sweeney Todd» – 2007
- «Ο Χάρι Πότερ και το τάγμα του Φοίνικα» – 2007
- «Το άρωμα» – 2006
- «Ο Χάρι Πότερ και το κύπελλο της φωτιάς» – 2005
- «Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν» – 2004
- «Αγάπη είναι» – 2003
- «Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά» – 2002
- «Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος» – 2001
- «Blow Dry» – 2001
- «Δόγμα» – 1999
- «Μάικλ Κόλινς, ο επαναστάτης» – 1996
- «Μπομπ Ρόμπερτς» – 1992
- «Ρομπέν των Δασών» – 1991
- «Close my Eyes» – 1991
- «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» – 1988
O Ρίκμαν, όμως, δεν μένει μόνο στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία. Είναι έντονα πολιτικοποιημένος και αρκετά ευαισθητοποιημένος σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτοδιάθεσης των λαών. Είναι από τους λίγους Βρετανούς καλλιτέχνες που μιλούν δημόσια για τις επιθέσεις του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Μάλιστα, συμμετέχει και σε διαδηλώσεις και πορείες για το θέμα αυτό. «Μεγάλωσα ως ενεργό μέλος των Εργατικών», λέει ο ίδιος, μην κρύβοντας ποτέ την κομματική του ταυτότητα και την θέση του στον πολιτικό χάρτη.
Συγκεντρώνει χρήματα και δωρεές, διοργανώνει σειρά από εράνους και πρωτοστατεί στο να δημιουργηθεί ίδρυμα-ταμείο, το οποίος θα λειτουργεί αποκλειστικά για ηθοποιούς του θεάτρου, του κινηματογράφου και γενικά για καλλιτέχνες-performer.
«Οι ηθοποιοί είναι οι ατζέντηδες, οι πράκτορες της αλλαγής» θα πει και θα προσθέσει τη φράση που θα σημαδέψει τη βρετανική υποκριτική κουλτούρα για πάντα: «Μια ταινία, ένα θεατρικό έργο, ένα μουσικό κομμάτι, ένα βιβλίο μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο».
Ετσι έκανε κι ο ίδιος, μέσα από τη δουλειά του. Μέσα από την ίδια του τη ζωή.
