Πολυβραβευμένος και πολυσυζητημένος, ο αρχιμουσικός Θεόδωρος Κουρεντζής κατάφερε να ξετρελάνει και το ιταλικό κοινό | ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ/ΧΑΡΗΣ ΑΚΡΙΒΙΑΔΗΣ
Επικαιρότητα

Διχάζει τη Σκάλα του Μιλάνου ο «πανκ» μαέστρος Θεόδωρος Κουρεντζής

Γεννημένο στην Αθήνα και γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτό το τρομερό παιδί του πόντιουμ για άλλη μια φορά δεν πέρασε απαρατήρητο
Protagon Team

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεόδωρος Κουρεντζής, ο 46χρονος σούπερσταρ αρχιμουσικός, κάθε φορά που διευθύνει μια ορχήστρα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Αυτό ακριβώς συνέβη και στο πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του στη Σκάλα του Μιλάνου, σύμφωνα με δημοσίευμα της Corriere della Sera.  O ιδρυτής του φημισμένου μουσικού συνόλου και της χορωδίας MusicAeterna, μετά την περυσινή του εκρηκτική εμφάνιση στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, έκανε θραύση και στη Σκάλα του Μιλάνου.

Το κοινό διχάστηκε. Από τη μια πλευρά, ήταν οι θερμοί υποστηρικτές του, που αγαπούν το εκκεντρικό του στυλ στο πόντιουμ: μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκαλέσει μεγάλες παύσεις για να οδηγηθεί στη συνέχεια σε έναν μουσικό παροξυσμό. Κι από την άλλη, υπήρξε και μια μερίδα του κοινού που δεν ενστερνίζεται τον αέρα ανανέωσης σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο ένας μαέστρος οφείλει να διευθύνει μια ορχήστρα. Η πιο συντηρητική μερίδα του κοινού, θεωρεί ότι ένας αρχιμουσικός δεν πρέπει με τις εξεζητημένες κινήσεις ή εκφράσεις του να κλέβει την παράσταση από τη μουσική που παράγουν οι μουσικοί του.

Ο «Μέρλιν του πόντιουμ», όπως τον έχουν χαρακτηρίσει επειδή συχνά οι έντονες, απότομες κινήσεις που κάνει όταν διευθύνει παραπέμπουν σε μάγο που διατάζει να γίνουν μαγικά με το ραβδί του, δηλώνει ότι αντιλαμβάνεται τη μουσική με έναν πολύ δικό του τρόπο, στον οποίο δεν χωρούν περιορισμοί. Γι’ αυτό ακριβώς αγαπά ιδιαιτέρως, -όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται για κάποιον που ασχολείται με την κλασική-, την πανκ σκηνή. Σε αυτήν ζηλεύει την αίσθηση ελευθερίας που δίνει στους περφόρμερς της.

Κάπως έτσι προκύπτει και ο χαρακτηρισμός «ο πανκ μαέστρος» που του δίνει η ιταλική εφημερίδα, αναφερόμενη στον «προβοκατόρικο τρόπο με τον οποίο διευθύνει». Και συνεχίζει: «είτε μας αρέσει είτε όχι, σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστος. Αυτή η τόλμη είναι πολύ χρήσιμη στην τέχνη. Ακόμη κι αν δεν συμφωνούν όλοι μαζί της».