Βλέποντας την παραπάνω φωτογραφία, μήπως τρομάξατε; Αν όχι, μάλλον δεν πολυσυμπαθείτε τον… εμπεδωμένο νεοκαπιταλιστικό σοσιαλισμό της Κίνας, ούτε συμμερίζεστε την αισθητική του. Αν σας άρεσε κιόλας το καρέ και αναρωτηθήκατε τι καλούδια μπορεί να κρύβει η τσάντα τής οποίας η χειρολαβή μόλις διακρίνεται –υποσχόμενη πράγματα και θαύματα, ανομολόγητα αξεσουάρ–, τότε μπορεί να είστε και φασίστες και να μην το ξέρετε. Ρατσιστές, πάντως, οπωσδήποτε είστε. Ποιος το λέει; Μα, η «Λαϊκή Ημερησία», το εγγυημένης εγκυρότητας δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚ Κίνας.
Ο γαλλικός oίκος ειδών πολυτελείας Dior κάνει χοντρές μπίζνες με τους νεόπλουτους της Κίνας και μαζεύει τσεκ, ωστόσο μάλλον δεν έμαθε να ελίσσεται και να προσαρμόζεται εγκαίρως στις καπριτσιόζικες επιταγές του καθεστώτος. Συμμορφώνεται βέβαια, διότι υπερέχει το χρήμα, όμως κατόπιν εορτής, και σε τέτοια ζητήματα η καθυστέρηση εγκυμονεί κινδύνους. Στην τελευταία καμπάνια του για να πουλήσει τσάντες, ο Dior χρησιμοποίησε και την παραπάνω φωτογραφία. Εξάπτει τη φαντασία όσο και την περιέργεια, και κατά τούτο ο φωτογράφος-διαφημιστής έπραξε τα δέοντα. Ωστόσο τα κινεζικά αντιιμπεριαλιστικά ανακλαστικά ερεθίστηκαν. Η καθεστωτική οργή ξέσπασε μέσα από τα κρατικά Μέσα και αφορά τα «ρατσιστικά στερεότυπα» που η ρεκλάμα υποτίθεται ότι εκπέμπει, προωθεί, κ.λπ.
Το ανίερο κλικ διέπραξε ένας ντόπιος φωτογράφος, ονόματι Τσεν Μαν, του οποίου ο φύλαξ άγγελος πρέπει αυτές της ημέρες να τον έχει διαρκώς υπό προστασία και για ευνόητους λόγους. Ο Dior, είπαμε, μπίζνες κάνει: έσπευσε να εξαφανίσει το καρέ από την έκθεση προϊόντων του υπό τον τίτλο «Lady Dior», που εγκαινίασε στη Σαγκάη, μόλις η «Λαϊκή Ημερησία» τού έστειλε συστημένη γραφή και… προγραφή: «Φοβόμαστε ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που ζουν στη σύγχρονη εποχή δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτή την πράξη του Dior. Αυτή η φωτογραφία είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα, πολύ μακριά από τις γεμάτες αυτοπεποίθηση, κομψές και χαριτωμένες Ασιάτισσες».
Οι Κινέζοι κατήγγειλαν τα «απόκοσμα μάτια» του μοντέλου, όπως και το «ζοφερό πρόσωπό» του, είπαν ότι η όψη της γυναίκας θυμίζει τον «κάτω κόσμο», αναρωτήθηκαν αν πράγματι απεικονίζει τα στερεότυπα που καλλιεργούν οι Δυτικοί για τις Ασιάτισσες. Και το δημοσιογραφικό όργανο των γυναικών της Κίνας, τα «Νέα των γυναικών», έγραψε επάνω στον κομματικοπατριωτικό οίστρο του ότι «η όψη του γυναικείου μοντέλου στη φωτογραφία κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν εξαιρετικά άβολα». Στις συντάκτριες δεν άρεσαν τα «λοξά μάτια» και τα «φουσκωμένα ζυγωματικά», πιθανότατα επειδή αγνοούν τον φοβερό στίχο του Νίκου Καββαδία, της ΕΑΜικής περιόδου του, «μάτια λοξά και τ’ αγαπάς: Κόκκινη Κίνα».
Ομως εκεί, στα οπιοποτεία της αποικιοκρατίας και στους Πολέμους του Οπίου, πρέπει να κόλλησε το μυαλό των Κινέζων βλέποντας αυτό το καρέ, έτσι κατήγγειλαν τον ρατσισμό των Δυτικών που έχει πίσω του «εκατοντάδες χρόνια σπίλωσης των Ασιατών». Τώρα όμως «η Κίνα θέτει τα πρότυπα» και στη μόδα: «Οι εργαζόμενοι στον κλάδο πρέπει να προσπαθήσουν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, πρέπει να λένε στον κόσμο ποια είναι η πραγματική ομορφιά της Κίνας». Κατόπιν αυτών, και για το μοντέλο της φωτογραφίας πρέπει να επαγρυπνά ο φύλαξ άγγελος αυτές τις δύσκολες ημέρες.
Σε ό,τι αφορά το εμπορικό σκέλος της ιστορίας, ο Dior πρέπει να λάβει υπ’ όψιν του τη γερή καμπανιά που άκουσε ο ιταλικός οίκος Dolce & Gabbana όταν προ ετών τόλμησε και αυτός να φτιάξει κάποια ανάλογης θεματικής «ρατσιστική ρεκλάμα». Οι κινέζοι καταναλωτές, δηλαδή όσοι έχουν λεφτά να αγοράζουν είδη πολυτελείας, τουτέστιν τα μέλη του κόμματος, δεν τον έχουν συγχωρήσει ακόμη…