Το Champions League μεταβαίνει στο 2017 συντροφιά με τις -κατά τεκμήριο- πιο ισχυρές ομάδες του. Ως συνήθως. Στην κλήρωση της προσεχούς Δευτέρας, την τελευταία πράξη του μέσα στη χρονιά που φεύγει, θα εκπροσωπηθούν μόνον οι πρώτες έξι χώρες της τρέχουσας κατάταξης της UEFA. Ποτέ δεν ήταν η διοργάνωση των μεγάλων εκπλήξεων. Μια ματιά στον κατάλογο των θριαμβευτών του είναι η πιο σύντομη απόδειξη.
Είναι μια κλειστή λέσχη για ισπανικούς, αγγλικούς, γερμανικούς, ιταλικούς και γαλλικούς συλλόγους. Την τελευταία δεκαετία, μόλις δέκα από τα 80 κλαμπ που έφτασαν στους «8» δεν ανήκαν σε κάποιο από τα Big-5 πρωταθλήματα. Στα ημιτελικά δεν κατάφερε να προκριθεί ούτε ένα, έστω για δείγμα. Και στους «16» εμφανίζονται σε ποσοστό 21%. Εφέτος, μόνο δυο πορτογαλικές ομάδες -η Μπενφίκα και η Πόρτο- κατάφεραν να χωθούν ανάμεσα στα «θηρία».
Η μόνη διαφορά σε σύγκριση με τις προηγούμενες σεζόν είναι ότι, μετά την ολοκλήρωση των αγώνων στους οκτώ ομίλους, δεν έχουν ξεχωρίσει δυο ομάδες που θα μπορούσαν να είναι το ζευγάρι του Τελικού. Καμία δεν έπεισε για την υπεροχή της, καμία δεν κατάφερε -καν- να συγκεντρώσει το απόλυτο των 18 βαθμών, με έξι νίκες στα έξι παιχνίδια της. Ακόμη και εκείνες που είχαν την… υποχρέωση να μας προσφέρουν καλό ποδόσφαιρο, περιορίστηκαν σε κάποιες σποραδικές επιδείξεις δύναμης. Αλλά, στους νοκ-άουτ αγώνες που ακολουθούν, η σταθερή απόδοση είναι η ύψιστη αρετή.
Η αλήθεια είναι πως, στο τέλος, ποτέ δεν βλέπουμε να διεκδικεί την Κούπα το ζευγάρι των ονείρων μας. Πάντα κάτι γίνεται, και ένα από τα δυο φαβορί αποτυγχάνει να φτάσει στο ραντεβού. Κάποτε περιμέναμε «πώς και πώς» έναν Τελικό Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τη μια φορά τον ακύρωσε η Μίλαν και την άλλη η Τσέλσι. Υστερα, προσδοκούσαμε να βρεθούν αντιμέτωπες η Μπάγερν του Πεπ Γκουαρντιόλα και η πρώην του, η Μπαρτσελόνα. Αλλά έπαιξαν μόνο σε εκείνον τον τραυματικό, για τον καταλανό τεχνικό, ημιτελικό. Δεν ευτυχήσαμε να δούμε έστω ένα clasico με έπαθλο το τρόπαιο του Champions League. Παράδοξο -στατιστικά- αν σκεφθεί κάποιος ότι η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα το έχουν κατακτήσει, είτε η μια είτε η άλλη, πέντε φορές τα τελευταία οκτώ χρόνια.
Εφέτος, όμως, δεν μπορούμε ούτε -καν- να πιθανολογήσουμε ποιές θα είναι οι φιναλίστ. Κανένα από τα παραδοσιακά φαβορί δεν μας γέμισε το μάτι. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ απέτυχε να τερματίσει πρώτη στον όμιλό της, και αυτό μπορεί να της κοστίσει ακριβά στην κλήρωση της Δευτέρας. Φαίνεται πως, προς στιγμήν, έχει δώσει προτεραιότητα στο ισπανικό πρωτάθλημα. Επιπλέον, πληρώνει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα την κόπωση των διεθνών της στο Euro του περασμένου καλοκαιριού. Οι αριθμοί δείχνουν ότι κρατά λιγότερο την μπάλα στην κατοχή της, πασάρει με μικρότερη ακρίβεια, δημιουργεί σπανιότερα ευκαιρίες για γκολ, αλλά και δέχεται περισσότερα τέρματα ανά αγώνα.
Η Μπαρτσελόνα εξαρτάται υπερβολικά πολύ από τα «κέφια» του Μέσι και του Ινιέστα. Τα τρεξίματά της στο γήπεδο όλο και λιγοστεύουν, ενώ η βαθμολογική της απόσταση από την κορυφή -στην Ισπανία- θα κάνει το rotation του Λουίς Ενρίκε πολύ διστακτικό. Οι ευκαιρίες των καθοριστικών παικτών της για ξεκούραση θα είναι ελάχιστες.
Η Μπάγερν Μονάχου δεν είναι στα καλύτερά της, ούτε στο γερμανικό πρωτάθλημα. Οι Βαυαροί κάνουν λιγότερα σουτ, λιγότερες ευκαιρίες, σκοράρουν πιο σπάνια και δέχονται συχνότερα γκολ. Δείχνουν τρωτοί, ιδίως μακριά από το Μόναχο. Το ότι προκρίθηκαν ως δεύτεροι, πίσω από την Ατλέτικο Μαδρίτης, μπορεί να τους φέρει απέναντι σε κάποιον ισάξιο αντίπαλο ήδη από τη φάση των «16», προτού προλάβουν να συνέλθουν.
Η Σίτι και η Παρί έχουν πολύ επικίνδυνα «σκαμπανεβάσματα». Λογικό. Οι Αγγλοι, επειδή ακόμη μαθαίνουν το στιλ παιχνιδιού του Γκουαρντιόλα. Οι Γάλλοι, γιατί δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τη φυγή του Ιμπραΐμοβιτς. Το ότι τραβάνε ζόρια, φαίνεται και στα πρωταθλήματά τους. Ετσι κι αλλιώς, φαβορί δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Στην «ελίτ» του Champions League θα μπουν μόνον εφόσον το κατακτήσουν για πρώτη φορά. Η Αρσεναλ και η Νάπολι πήραν πρωτιές στους ομίλους τους, όμως δεν είναι οι ομάδες που θα μπορούσε κανείς να εμπιστευθεί στα δύσκολα.
Στην πρώτη φάση του εφετινού Τσάμπιονς λιγκ ξεχώρισαν όσοι το πήραν στα σοβαρά. Οι πιο σταθερές ομάδες ήταν η Λέστερ του Ρανιέρι -κι ας έφαγε πέντε γκολ στον τελευταίο αγώνα της, όταν πια είχε προκριθεί- και η Μονακό του Ζαρντίμ. Αλλά είναι πολύ «μικρές» για Τελικό. Επίσης, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Γιουβέντους – δυο σύλλογοι που ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, χωρίς εντυπωσιασμούς. Εδώ το πράγμα σοβαρεύει.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι φανερό ότι έχει κάνει την επιλογή της: άφησε στην άκρη τον πρωταθλητισμό στην Ισπανία, προκειμένου να αφοσιωθεί σε μια τρίτη ευκαιρία για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου, πιθανότατα την τελευταία με τον αρχιτέκτονά της -τον Ντιέγκο Σιμεόνε- στον πάγκο της. Αν την παρατηρήσετε, εφέτος έχει πάθει μετάλλαξη: κρατά περισσότερο την μπάλα, δημιουργεί, επιτίθεται. Ο προπονητής της δεν εμμένει, πλέον, στην τακτική της καταστροφής. Με αυτήν έφτασε πολύ μακριά, όμως την Κούπα δεν την πήρε.
Η Γιουβέντους εμφανίζει περίπου 200 περισσότερες -σε σχέση με πέρυσι- επιτυχημένες πάσες ανά αγώνα, αλλά και πολύ πιο επιθετική ανάπτυξη. Ο Αλέγκρι έχει φτιάξει μια ομάδα η οποία πετυχαίνει περισσότερα γκολ ενώ, ταυτοχρόνως, δέχεται λιγότερα. Επιπλέον, η… μόνιμη πρωταθλήτρια Ιταλίας έχει την πολυτέλεια να ξεκουράζει παίκτες της στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά και κάτι που η Ατλέτικο δεν διαθέτει: «βαριά» φανέλα.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι η Γιουβέντους και η Ατλέτικο είναι οι δυο από τις τρεις ομάδες με τον μεγαλύτερο αριθμό ευκαιριών ανά παιχνίδι. Η τρίτη είναι η πιο ευχάριστη έκπληξη της φάσης των ομίλων: η Μπορούσια του Ντόρτμουντ. Πέρα από τη στατιστική της εικόνα, το γεγονός ότι έβαλε από κάτω τη Ρεάλ, μαρτυρά τη δυναμική της. Η ομάδα του Σωκράτη Παπασταθόπουλου έπαιξε φουλ επιθετικό -και θεαματικό- ποδόσφαιρο, σκοράροντας συνολικά 21 γκολ: τα περισσότερα από κάθε άλλη στα χρονικά των ομίλων (20 έχουν πετύχει η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Είναι ένας καλός λόγος για να την υποστηρίζουμε, όμως η διάθεσή της να παίξει χορταστική μπάλα δεν θα τη βοηθήσει στους τακτικά απαιτητικούς νοκ-άουτ αγώνες. Το ίδιο και τα νιάτα της.
Υπήρξαν και μεγάλες απογοητεύσεις. Πρώτα πρώτα, η Τότεναμ του Ποκετίνο, η οποία ξέπεσε στο Europa League. Το Ουέμπλεϊ, που χρησιμοποίησε ως έδρα, δεν της έδωσε ώθηση. Η Αϊντχόφεν έμεινε τέταρτη -εκτός Ευρώπης- κάτω και από την «πρωτάρα» Ροστόφ. Το ίδιο και η Βασιλεία, η οποία είδε τη Λουντογκόρετς από τη Βουλγαρία να τερματίζει στην τρίτη θέση του ομίλου της. Την Σπόρτινγκ Λισσαβώνας την πέταξε έξω η Λέγκια Βαρσοβίας. Δυο ομάδες, η Κλαμπ Μπριζ και η Ντινάμο Ζάγκρεμπ, «κατάφεραν» να κάνουν έξι ήττες σε έξι αγώνες. Η κροατική ομάδα δεν σκόραρε ούτε ένα τέρμα, και αποχαιρέτισε με απολογισμό 0-15.
Οπως πάντα, η τύχη των φαβορί στο Champions League θα κριθεί την Ανοιξη. Ισως να έχουν δίκιο οι αναλυτές, που πιστεύουν οτι το ντεφορμάρισμά τους στους ομίλους είναι προϊόν σχεδίου. Οι προπονητές τους προτίμησαν να μη σπαταλήσουν ενέργεια από τόσο νωρίς, διαβάζοντας τι συνέβη τα προηγούμενα χρόνια.
Η Μπάγερν Μονάχου του Γκουαρντιόλα έφτανε πάντα στους ημιτελικούς, όμως εκεί δεν τα κατάφερνε. Αλλά και η Μπαρτσελόνα του είχε δυσκολευτεί. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ομάδων του, τον Απρίλιο να ξεμένουν από δυνάμεις. Ετσι, είναι λογικό, όλοι να φροντίζουν να μην πάθουν τα ίδια. Ο Πεπ στη Σίτι, ο Αντσελότι στην Μπάγερν, ο Ενρίκε στην Μπαρτσελόνα. Θυμηθείτε την περυσινή Μπάρτσα: στο πρώτο εξάμηνο πετούσε φωτιές, όμως στο τέλος «σερνόταν» στο Champions League. Λίγο έλειψε να χάσει και το Πρωτάθλημα στην Ισπανία.
Το πραγματικό πρόσωπο των ομάδων θα το δούμε μετά τον Φεβρουάριο. Νωρίς νωρίς μέσα στο 2017 θα έρθουν και τα πρώτα ντέρμπι. Η αποτυχία της Ρεάλ, της Μπάγερν, της Σίτι και της Παρί να τερματίσουν πρώτες στους ομίλους τους σημαίνει -πρακτικά- ότι θα έχουμε πολύ πρόωρους «τελικούς». Το ποιοί θα είναι αυτοί, θα το μάθουμε τη Δευτέρα.