Στον απόηχο των ανακοινώσεών του της περασμένης Τρίτης στο φόρουμ της Πορτογαλίας, οι οποίες έγιναν για την τόνωση της οικονομίας της Ευρωζώνης και είχαν τα γνωστά αποτελέσματα (πτώση ευρώ έναντι δολαρίου και ανακλαστική αντίδραση Τραμπ), ο Μάριο Ντράγκι και η προσωπικότητά του αλλά και το έργο του στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απασχόλησαν τους αρθρογράφους των διεθνών Μέσων.
Στη δική του προσέγγiση, ο Φερντινάντο Τζουλιάνο υποστηρίζει στο Bloomberg ότι ο ιταλός «τραπεζίτης του ευρώ» έχει εντοπίσει το πραγματικό πρόβλημα: αυτό «δεν είναι άλλο από τους ευρωπαίους πολιτικούς».
Η κριτική του αρθρογράφου είναι πολύ συγκεκριμένη: «Ο επικεφαλής της ΕΚΤ υπόσχεται κάθε φορά να πράττει ό,τι χρειάζεται, έτσι έχει δίκιο να εκνευρίζεται από την αποτυχία της Ευρωζώνης να δημιουργήσει έναν κοινό Προϋπολογισμό. Πέρασε μεγάλο μέρος του χρόνου του ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αντιμετωπίζοντας κρίσεις. Για αυτόν τον λόγο δεν είχε πολύ χρόνο να εξετάσει την κληρονομιά του, τι θα αφήσει πίσω του, τώρα που βρίσκεται μόλις πέντε μήνες μακριά από την αποστρατεία».
Ο Τζουλιάνο σημειώνει ότι ο Ντράγκι, ο άνθρωπος που διέσωσε το εγχείρημα του ενιαίου νομίσματος, είχε «στοχαστική διάθεση» μιλώντας στο φόρουμ – και έδειξε την έλλειψη κοινού Προϋπολογισμού, εκείνου που υποτίθεται ότι θέλουν να οικοδομήσουν με σοβαρότητα οι εταίροι- ως υπεύθυνη για τις δυσλειτουργίες. Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι ο επικεφαλής της ΕΚΤ φάνηκε «ιδιαίτερα πικραμένος» από αυτήν την πτυχή.
Θα ήταν ωραίο, γράφει, αν τα κράτη-μέλη είχαν κάνει ένα βήμα προς έναν πραγματικό Προϋπολογισμό ο οποίος θα βοηθούσε τις χώρες με υψηλό χρέος σε περίπτωση δυσκολιών, αντί να συνεχίζεται η καλλιέργεια της ελπίδας ότι η ανάπτυξη των «δημοσιονομικά ενάρετων» μελών θα είχε απήχηση –Κύριος οίδε πώς– και στους αδύναμους κρίκους της αλυσίδας.
Μέχρι στιγμής όμως υπήρξε συμφωνία μόνο για ένα μετριοπαθές αποθεματικό ταμείο που χρηματοδοτεί υποδομές και μεταρρυθμίσεις – και δεν είναι καν σαφές πώς, πόσο και για ποιον. Ως εκ τούτου, καταλήγει ο αναλυτής του Bloomberg, o Ντράγκι βλέπει το «ό,τι χρειάζεται» να μετατρέπεται σε «ό,τι είναι εφικτό».
Και αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό, καταλήγει.