Ναγκόρνο-Καραμπάχ όπως λέμε Δυτική Θράκη, γράφει ξεδιάντροπα η εφημερίδα Turkiye – ένα ακόμα έντυπο-όργανο του καθεστώτος Ερντογάν- αξιοποιώντας τις «δάφνες» από τη νίκη της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν κατά της Αρμενίας ώστε να εντάξει στο νεο-οθωμανικό όνειρο του τούρκου προέδρου και τους έλληνες μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης.
Η νίκη των Αζέρων επί των Αρμενίων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ «προκάλεσε μεγάλη ανησυχία» στην Ελλάδα, γράφει η Turkiye επικαλούμενη σχετικό άρθρο σε ελληνικό ιστότοπο, σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στη Δυτική Θράκη, αντιγράφοντας μεθόδους που χρησιμοποίησε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
«Παρά τις προφανείς διαφορές μεταξύ Ναγκόρνο-Καραμπάχ και Θράκης», σημειώνεται μεταξύ άλλων, «η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται από τον άξονα Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, με βάση την κλιμάκωση των οκτώ σταδίων της γενοκτονίας, είναι παρόμοια με αυτήν που χρησιμοποίησε η Τουρκία εδώ και δεκαετίες για να υπονομεύσει την εθνική κυριαρχία» στη Δυτική Θράκη.
Η τουρκική εφημερίδα υπογραμμίζει μάλιστα την αναφορά ότι «η τουρκική διπλωματία βγαίνει ενισχυμένη από την σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ […] και ίσως αργά ή γρήγορα η Δυτική Θράκη (μαζί με όλες τις άλλες διαφωνίες Ελλάδας και Τουρκία) να είναι επόμενη στην ατζέντα», με την «οδυνηρή συνθηκολόγηση που υποχρεώθηκε να υπογράψει ο αρμένος πρωθυπουργός» να αποτελεί πλέον «επώδυνο ιστορικό προηγούμενο».
Η ίδια εφημερίδα αναδείκνυε εσχάτως τον επεκτατικό μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν με «όχημα» τον λεγόμενο «Στρατό του Τουράν», κάτι σαν τουρκικό ΝΑΤΟ ως αντίπαλο δέος στις δυτικές συμμαχίες.
«Τα τουρκικά κράτη πρέπει να ενωθούν: Ο Στρατός του Τουράν είναι η ελπίδα», έγραφε στην Turkiye ο καθηγητής του πανεπιστημίου Hacı Bayram Veli της Αγκυρας, Κουρσάντ Ζορλού.
«Η επιτυχία στο Καραμπάχ έφερε και πάλι στην ατζέντα έναν από τους μεγαλύτερους φόβους της Δύσης: Τον Στρατό του Τουράν. Το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο έγινε ισχυρότερο με τη στρατιωτική εκπαίδευση, τις κοινές ασκήσεις και τα εξοπλισμένα drones που παρείχε η Τουρκία, έσπασε τη ράχη της Αρμενίας. Αυτή η εικόνα επιτυχίας αναβίωσε τους πόθους για τον σχηματισμό του Στρατού του Τουράν, ο οποίος θα αποτελέσει την κοινή στρατιωτική δύναμη των τουρκικών κρατών. Ο Τουρανικός Στρατός θα είναι μια μοναδική επιλογή για τη διακοπή των σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή, ενώ θα καταστεί ηγετικός παράγοντας σε κάθε ζήτημα», έγραφε ο αρθρογράφος.
Ο πόθος αυτός βασίζεται στην ιδέα της ένωσης της Τουρκίας με την Κασπία Θάλασσα και τα τουρκικά κεντροασιατικά κράτη, αλλά και τους τουρκικούς πληθυσμούς υπό τη Ρωσική Ομοσπονδία, την Κίνα και το Ιράν, μέσω του χερσαίου διαδρόμου ο οποίος άνοιξε μετά τη νίκη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Σε αντίστοιχο άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Yeni Çağ» επισημαίνετο μεταξύ άλλων ότι μπορεί η τουρκική αυτή ένωση να μην είναι δυνατή γεωγραφικά (ως μία άλλη αυτοκρατορία), κοινωνικά, όμως, «δημιουργώντας μια νομική ταυτότητα μπορούμε να ενώσουμε ολόκληρη την τουρκική ένωση κάτω από ένα λάβαρο, ακριβώς όπως οι πολυεθνικές εταιρείες αντιπροσωπεύονται από την ίδια σημαία σε κάθε γωνιά του κόσμου».
«Ο πιο εντυπωσιακός και πιθανός τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι ο Στρατός του Τουράν», κατέληγε το άρθρο.