Την Παρασκευή, 19 Αυγούστου, το μετρό (το περίφημο «underground») στο Λονδίνο δεν θα κλείσει ποτέ. Μετά τα μεσάνυχτα, οι συρμοί των γραμμών Central line και Victoria line θα συνεχίσουν τις διαδρομές κάθε 10 με 20 λεπτά. Το ίδιο θα συμβεί και το Σάββατο και θα συνεχίσει να συμβαίνει κάθε Σαββατοκύριακο εφεξής, ενώ οι γραμμές Jubilee, Northern και Piccadilly θα ακολουθήσουν το ίδιο πρόγραμμα από το φθινόπωρο.
Υστερα από μήνες διαπραγματεύσεων και απεργιών σε ένα από τα μεγαλύτερα συστήματα συγκοινωνιών της Ευρώπης, οι Λονδρέζοι απέκτησαν το δικαίωμα στην 24ωρη υπόγεια μετακίνηση για τα Σαββατοκύριακα. Τώρα πια, οι εργαζόμενοι που σχολάνε μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής και του Σαββάτου δεν χρειάζεται να αλλάζουν τρία λεωφορεία για να φτάσουν σπίτι, οι φοιτητές δεν χρειάζεται να μετράνε κέρματα για το uber αν θέλουν να ξενυχτήσουν και οι κάτοικοι και επισκέπτες της πόλης δεν χρειάζεται να αγχώνονται για «να προλάβουν το τελευταίο τρένο». Μπορούν να κρατήσουν «ξύπνια» για λίγο ακόμη τη βραδιά ενός Σαββάτου. Να πιουν ένα ποτό μετά το θέατρο, να κατεβάσουν άλλες πέντε μπύρες, να επισκεφθούν ένα ακόμη κλαμπ, να βρουν (πανεύκολα) κάποιο φαστφουντάδικο ανοιχτό στις 4 τα ξημερώματα.
«Είμαι ενθουσιασμένος για το νυχτερινό μετρό», δήλωσε ο δήμαρχος, Σαντίκ Χαν. Γιατί να μην είναι; Ενα νέο κεφάλαιο ανοίγει για την οικονομία του Λονδίνου. Μάλιστα το κεφάλαιο «οικονομία της νύχτας» έρχεται στην κατάλληλη συγκυρία, τη μετά – Brexit περίοδο. Και αν σκεφτεί κανείς ότι η βιομηχανία της νύχτας στην αγγλική πρωτεύουσα είναι η πέμπτη κατά σειρά μεγαλύτερη βιομηχανία στη χώρα (1,3 εκατ. θέσεις εργασίας και 66 δισ. λίρες έσοδα), είναι προφανές ότι οι Αγγλοι δεν θα αφήσουν τίποτα στην τύχη. Αλλωστε, σύμφωνα με έκθεση του ανεξάρτητου οργανισμού London First, η νυχτερινή οικονομία του Λονδίνου μπορεί να αποφέρει κέρδη 30δισ. τον χρόνο μέχρι το 2030!
Γι’ αυτό και κάποιος πρέπει να συντονίσει τις νέες ανάγκες που θα δημιουργηθούν μέχρι να ξημερώσει η επόμενη ημέρα, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι (win – win situation που λένε και οι αγγλόφωνοι). Χρειάζεται ένας «τσάρος της νύχτας», όπως τον περιγράφει η εφημερίδα Guardian, το όνομα του οποίου θα ανακοινώσει ο δήμαρχος στο άμεσο χρονικό διάστημα. Οχι δεν είναι ιδιοτροπία των Βρετανών. Καθιερωμένος ρόλος του δημάρχου της νύχτας υπάρχει ήδη σε πόλεις της Ευρώπης, στη Ζυρίχη, το Παρίσι και την Τουλούζ για παράδειγμα.
Ο «γκουρού» της νύχτας όμως είναι ο Μίρικ Μίλαν, πρώην ιδιοκτήτης κλαμπ που έχει αναλάβει δήμαρχος της νύχτας στο Αμστερνταμ από το 2013. Τι λέει ο ειδικός για την περίπτωση του Λονδίνου; «Δεν μετακομίζεις στο Λονδίνο για τον καιρό. Αν θέλεις να είσαι ανταγωνιστικός, η διασκέδαση και η φιλοξενία είναι πολύ πιο σημαντικές στη σύγχρονη εποχή». Το ξέρει και ο δήμαρχος (ο παραδοσιακός) του Λονδίνου. «Αν δεν προσέξουμε, άλλες πόλεις –από το Αμστερνταμ στο Παρίσι, από το Βερολίνο στη Νέα Υόρκη, στο Τόκιο- θα μας νικήσουν», τόνισε ο ίδιος σε πνεύμα ανταγωνισμού.
Θα πρέπει να το χειριστούν έξυπνα. Να δημιουργήσουν νύχτες με διαφορετικά ενδιαφέροντα που θα αγγίζουν πολλές ηλικίες και διαφορετικά γούστα. Να μένουν ανοιχτές και μπουτίκ, κέντρα για γιόγκα, καφέ, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες. Να διοργανώνονται βραδιές ποίησης. Ετσι ο κάτοικος του Λονδίνου που ενοχλείται από τον θόρυβο που προκαλούν τα κλαμπ και οι μεθυσμένοι κλάμπερς θα το ξανασκεφτεί πριν καταθέσει τη διαμαρτυρία του.
Και βέβαια αν θέλουν οι αγγλικές Αρχές να ικανοποιήσουν τους πελάτες και καταναλωτές, κάποιος θα πρέπει να σκεφτεί και τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που θα αρχίζουν να δουλεύουν σε νυχτερινά ωράρια –μόνο για τις νέες βάρδιες στο μετρό θα ανοίξουν 2.000 μόνιμες θέσεις εργασίας. Γι’ αυτό και όπως προτείνει ο Μπεν Ρότζερ, αναλυτής και διευθυντής της δεξαμενής σκέψης Centre for London μία καλή αρχή θα ήταν η αύξηση του κατώτατου μισθού. Υπάρχουν κι άλλα. Πρέπει να προλάβουν τις ενστάσεις κατοίκων (έχουν ήδη αρχίσει με μία εκστρατεία nightlifematters) και να φροντίσουν για την ασφάλεια στους δρόμους και ιδίως στους συρμούς. «Είναι πολύ σημαντικό να αισθάνονται όλοι ασφαλείς όταν χρησιμοποιούν το βραδινό μετρό», δήλωσε ο Χαν. «Θα αυξηθούν οι αστυνομικοί στο Λονδίνο όταν εφαρμοστούν πλήρως οι νέες υπηρεσίες, με σκοπό να εργάζονται τα βράδια τουλάχιστον όσοι αστυνομικοί εργάζονταν την ημέρα».
Ασφαλώς, δεδομένων των συνηθειών των μεθυσμένων Βρετανών, ίσως κάποτε χρειαστεί να θέσουν όρια στην κατανάλωση αλκοόλ. Θα δείξει. Εχουν να μελετήσουν καλά και κακά παραδείγματα από πόλεις σε όλον τον κόσμο.
Βερολίνο
Η πόλη της techno. Οποιος έχει ζήσει για κάποιο διάστημα στο Βερολίνο ξέρει ότι η πόλη τα βράδια δεν κοιμάται. Είναι ένα δικαίωμα που έχουν κατοχυρώσει περισσότεροι από 100 ιδιοκτήτες μεγάλων κλαμπ οι οποίοι έχουν συνενωθεί πίσω από μία ενιαία φωνή για να προστατεύσουν τα… βράδια τους. Που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε μετακομίσει στη γειτονιά τους δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί για τον θόρυβο.
Μπουένος Αϊρες
Εδώ μιλάμε για το άλλο άκρο. Αν το Λονδίνο επιχειρεί να δώσει ζωή στα βράδια της, οι Αρχές στην πρωτεύουσα της Αργεντινής πατάνε φρένο. Πρόκειται για μία από τις πιο θορυβώδεις πόλεις στον κόσμο. Το βραδινό γεύμα καταναλώνεται τα μεσάνυχτα, ενώ ταινίες προβάλλονται στους κινηματογράφους ακόμη και στις 2 τα ξημερώματα. Εκεί λοιπόν οι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων αντιμετωπίζουν πρόστιμο αν ο θόρυβος υπερβεί τα 90 ντεσιμπέλ.
Χονγκ Κονγκ
Νυχτερινή διασκέδαση χωρίς όρια και μέτρα. Τόσο που ζημιώνονται οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων. Αντιμετωπίζουν τις πολύ χαμηλές τιμές καταστημάτων που πουλάνε αλκοόλ σε χαμηλές τιμές καθ’ όλο το 24ωρο. Ζητούν περιοριστικά μέτρα από την κυβέρνηση.
Σίδνεϊ
Η πόλη της Αυστραλίας δίνει ένα καλό παράδειγμα που σίγουρα πρέπει να λάβουν υπόψιν οι Λονδρέζοι. Η αυστραλέζικη κυβέρνηση έπρεπε να αντιμετωπίσει φαινόμενα έντονης βίας που συνδέονταν με το αλκοόλ (κάτι που είναι αρκετά οικείο και στο Λονδίνο). Γι’ αυτό και τέθηκαν αυστηρά μέτρα. Μετά τη 1μιση τα ξημερώματα δεν γίνονται δεκτοί νέοι πελάτες στα μαγαζιά, ενώ μετά τις 3 δεν σερβίρεται αλκοόλ. Η βία στους δρόμους μειώθηκε κατά 40%. Αλλά 40 κλαμπ αναγκάστηκαν να κλείσουν.
Τόκιο
Το κεφάλαιο νυχτερινής ζωής (και οικονομίας) στο Τόκιο άνοιξε τον περασμένο Ιούνιο. Επιτέλους, οι ιδιοκτήτες κλαμπ απέκτησαν το δικαίωμα να αιτηθούν ειδική άδεια ώστε να παραμένουν ανοιχτά μέχρι τις 5 τα ξημερώματα, ενώ οι κάτοικοι απέκτησαν το δικαίωμα να χορεύουν σε κλαμπ μετά τις 12, κάτι που απαγορευόταν (με νόμο!) τα τελευταία 67 χρόνια. Για να γοητεύσει τους κατοίκους που μπορεί να ενοχλούνται από την επιμήκυνση της νυχτερινής διασκέδασης, μία ομάδα ατόμων εξαπέλυσε την εκστρατεία Playcool για να ενθαρρύνει καλλιτέχνες και μουσικούς να καθαρίζουν τους δρόμους της πόλης πριν το χάραμα.
Κάποτε ίσως και η Αθήνα. Αλλωστε από νυχτερινή ζωή άλλο τίποτα…