Το ερώτημα που πλανάται πάνω από την τουρκική πολιτική σκηνή μετά τη μεγάλη νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη είναι αν αυτό το γεγονός μπορεί να σημάνει το τέλος της πολιτικής καριέρας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά από 25 χρόνια κυριαρχίας.
Είναι πιθανό, λένε οι πολιτικοί αναλυτές, παρά την δεδομένη ικανότητα του τούρκου προέδρου να ελίσσεται και να αντεπιτίθεται, όπως έχει αποδείξει σε προηγούμενες κρίσεις.
Ομως, τώρα, αυτό θα είναι πιο δύσκολο, καθώς το εκλογικό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές δεν είναι μόνο νίκη του αντιπάλου του, αλλά καταλογίζεται ως προσωπική ήττα του Ερντογάν. Αυτός είναι που απαίτησε την επανάληψη των εκλογών, που τελικά εξελίχθηκε σε πολύ μεγαλύτερη νίκη του Ιμάμογλου από ό,τι την πρώτη φορά και αυτός είναι που είπε ότι όποιος κερδίσει την Κωνσταντινούπολη κερδίζει και την Τουρκία, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική γκάφα.
Είναι η πρώτη μεγάλη ήττα του πανίσχυρου προέδρου και η πρώτη φορά που ο κόσμος κατάφερε να απαλλαγεί από το χέρι που του είχε κλείσει το στόμα τόσα χρόνια, όπως γράφει το BBC.
Ο Ερντογάν γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, έγινε δήμαρχός της το 1994, πρωθυπουργός το 2003 και πρόεδρος της χώρας το 2014.
Ολα αυτά τα χρόνια, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει εξουσίες και να είναι ανίκητος, χάρη στους φανατικούς συντηρητικούς πιστούς του, που τον στηρίζουν με αντάλλαγμα ρουσφέτια κάθε είδους.
Στις 17 ημέρες που ήταν δήμαρχος ο Ιμάμογλου, μετά την πρώτη του νίκη, ανακάλυψε έλλειμμα ύψους 3,5 δισ. ευρώ στα ταμεία του δήμου, που προέρχεται κυρίως από κρατικά συμβόλαια που σχετίζονται με μέλη της οικογένειας του Ερντογάν.
Στην Κωνσταντινούπολη, ο Ιμάμογλου κέρδισε πανηγυρικά, ακόμα και σε συντηρητικές γειτονιές που ανήκουν παραδοσιακά στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP): στη Φατίχ, την καρδιά των ισλαμιστών, την Τούζλα, το σπίτι του αντιπάλου του, Μπιναλί Γιλντιρίμ και στην Ουσκουντάρ, όπου μένει ο Ερντογάν.
Και αυτό παρότι, στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, η κυβέρνηση τον αποκάλεσε τρομοκράτη, υποστηρικτή του πραξικοπήματος, απατεώνα, ακόμα και Ελληνα! Αυτός όμως απαντούσε πάντα με χαμόγελο και με το σχέδιό του για μία πιο πράσινη και δίκαιη Κωνσταντινούπολη, απαλλαγμένη από τη διαφθορά και τον νεποτισμό των τελευταίων 25 χρόνων και με κεντρικό του σύνθημα τη λέξη «ελπίδα».
Η αντιπολίτευση πλέον έχει αρχίσει και πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εθνικές εκλογές, που είναι προγραμματισμένες για το 2023, όμως όλοι θεωρούν ότι θα γίνουν πολύ πιο σύντομα μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής.
Δυσαρέσκεια υπάρχει πια και μέσα στο κόμμα του Ερντογάν. Αναλυτές στην Τουρκία σημειώνουν πως μετά την ταπεινωτική δεύτερη ήττα του AKP, πολιτικοί με μακρά πορεία, όπως ο πρώην πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ ή ο πρώην πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου θα μπορούσαν στο απώτερο μέλλον να προβούν ακόμα και στην ίδρυση ενός νέου συντηρητικού κόμματος και να αναμετρηθούν με τον Ερντογάν στις επόμενες εκλογές.
Βέβαια, ακόμα και αν χάσει ο πρόεδρος, θα χρειαστεί πολύς καιρός να ξηλωθούν οι μέθοδοι 25 χρόνων«ερντογανισμού», όπως προειδοποιούν οι ειδικοί.
Δεκάδες χιλιάδες αντίπαλοι του Ερντογάν είναι φυλακισμένοι, η ελευθερία του Τύπου είναι στο ναδίρ, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ανέκδοτο και η βαθμολογία του δείκτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πολύ χαμηλή.
Ομως, είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά πολλά χρόνια, που ένα μεγάλο τμήμα του τουρκικού πληθυσμού αισθάνεται πιο ανάλαφρο.