Με τον Εμανουέλ Μακρόν τα έχουν βάλει οι δύο λαϊκιστές αντιπρόεδροι της ιταλικής κυβέρνησης εντείνοντας τις λεκτικές επιθέσεις εναντίον του, καθώς πλησιάζουν οι ευρωεκλογές.
Την τελευταία δεκαετία, οι σχέσεις Γαλλίας Ιταλίας, δεν είναι και οι καλύτερες, όμως έχουν χειροτερέψει από το περασμένο καλοκαίρι, που ορκίστηκε, στη Ρώμη, η κυβέρνηση συνασπισμού Λέγκας-Πέντε Αστέρων.
Ο Ματέο Σαλβίνι, ηγέτης της ακροδεξιάς Λέγκας πρόσφατα αποκάλεσε τον Μακρόν, έναν «άθλιο πρόεδρο» για τη Γαλλία και κάλεσε τους ψηφοφόρους να μην στηρίξουν το κόμμα του στις ευρωεκλογές. Την ίδια στιγμή, ο Λουίτζι ντι Μάιο, ο άλλος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης και ηγέτης του λαϊκιστικού κινήματος των Πέντε Αστέρων, κατηγόρησε τη Γαλλία ότι, με τα μέτρα που παίρνει στην αφρικανική ήπειρο, εξωθεί στη φτώχεια εκατ. κατοίκους, που αναγκάζονται να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στην Ιταλία και την Ευρώπη, γενικότερα.
Από τη μεριά του, ο γάλλος πρόεδρος, δημοσίως, δεν δείχνει να δίνει ιδιαίτερη σημασία στα σχόλια των Ιταλών. Μιλώντας στους δημοσιογράφους, στη διάρκεια του ταξιδιού του στην Αίγυπτο, ο Μακρόν είπε ότι οι προκλητικές δηλώσεις των δύο πολιτικών «δεν έχουν καμία σημασία» και ότι ισότιμός του είναι μόνο ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντι, και όχι οι δύο βοηθοί του. «Η Ιταλία χρειάζεται ηγέτες αντάξιους της ιστορίας της», δήλωσε, με νόημα, ο ίδιος.
Την τελευταία δεκαετία, οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν χειροτερέψει, λόγω του ρόλου της Γαλλίας στη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη το 2011 και του μεταναστευτικού, αλλά και της εξαγοράς μιας σειράς ιταλικών εταιρειών από γαλλικές.
Από τον Ιούνιο και μετά, το μεταναστευτικό είναι το βασικό αγκάθι ανάμεσά τους. Ο Μακρόν τα έψαλε στους Ιταλούς επειδή δεν επέτρεψαν σε πλοία γεμάτα μετανάστες να προσεγγίσουν τα λιμάνια τους, ενώ οι Ιταλοί τον κατηγόρησαν για υποκρισία, επειδή η Γαλλία έχει απορρίψει χιλιάδες αιτήματα ασύλου από πρόσφυγες και τους στέλνει πίσω στην Ιταλία. Για θέματα μεταναστών, το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών έχει καλέσει για εξηγήσεις, δύο φορές, τον γάλλο πρεσβευτή στη Ρώμη, Κριστιάν Μασέ.
«Υπήρχαν πάντα προβλήματα, τα οποία λύνονταν με διπλωματικό τρόπο, ανάμεσα στις δύο χώρες», λέει στην Guardian ο Ζαν-Πιέρ Νταρνίς, επιστημονικός σύμβουλος στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων στη Ρώμη. «Αλλά αυτό άλλαξε το 2018, κυρίως λόγω της πίεσης από την Λέγκα, η οποία έχει βάλει στο στόχαστρο τις γαλλικές θέσεις και του Σαλβίνι, που προσπαθεί να στοχοποιήσει τον Μακρόν ως πολιτικό του αντίπαλο».
Πρόσφατα, τα Κίτρινα Γιλέκα ήταν η αφορμή για νέα αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις. Ο Ντι Μάιο κάλεσε τους διαδηλωτές «να μην τα παρατήσουν». Και στη συνέχεια, ο ίδιος έπιασε το μεταναστευτικό ζήτημα, κατηγορώντας τη Γαλλία για τις αποικιοκρατικές της πολιτικές στις αφρικανικές χώρες, κάτι που έφερε με τη σειρά της την ιταλίδα πρέσβη στο Παρίσι, Τερέζα Καστάλντο, στο γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, για να της τα «ψάλλουν».
Παράλληλα, ο Σαλβίνι, δεν παύει με κάθε ευκαιρία να διατυμπανίζει τη φιλία του με την Μαρίν Λεπέν, και να ζητεί από τον Μακρόν να απελάσει 14 ιταλούς φυγάδες που ζουν στη Γαλλία, ακολουθώντας το παράδειγμα του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας, Ζαϊχ Μπολσονάρο, που συνέβαλε, πρόσφατα, στην απέλαση του τρομοκράτη Τσέζαρε Μπατίστι, στην Ιταλία.
Ο Μάτια Ντιλέτι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντζα της Ρώμης, τονίζει ότι οι συνεχείς επιθέσεις των Ιταλών γίνονται σε μία προσπάθεια να γίνουν πιο δημοφιλείς οι δύο πολιτικοί, ενόψει των ευρωεκλογών. «Είναι η συνηθισμένη προσέγγιση των λαϊκιστών στην πολιτική. Πρέπει να βρουν έναν εχθρό να ασχολούνται. Η Γαλλία είναι πολύ εύκολος στόχος, λόγω της Λιβύης, της οικονομίας, των μεταναστών, ακόμα και του ποδοσφαίρου. Επίσης, ο Μακρόν προέρχεται από την ελίτ. Στους λαϊκιστές, αρέσει πολύ να επιτίθενται στην ελίτ, καθώς είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτούς».
Πάρτε, για παράδειγμα, το θέμα με τους «αποικιοκράτες» Γάλλους. Την περασμένη εβδομάδα, ο Ντι Μάιο κατηγόρησε τη Γαλλία ότι επηρεάζει τις οικονομίες των αφρικανικών χωρών που χρησιμοποιούν το δυτικό αφρικανικό φράγκο, εμποδίζοντας την ανάπτυξή τους και προκαλώντας μαζική μετανάστευση των κατοίκων τους προς την Ευρώπη.
«Δεν έχει βάση το επιχείρημά του, γιατί καμία από τις πρώτες οκτώ χώρες στη λίστα με τους περισσότερους μετανάστες στην Ιταλία, καμία δεν χρησιμοποιεί αυτό το νόμισμα», εξηγεί ο Ντιλέτι.
Εκτός όλων των άλλων, η ανανέωση της φιλίας Γαλλίας-Γερμανίας, την περασμένη εβδομάδα, είναι ένας ακόμα λόγος, που οι Ιταλοί βλέπουν τους Γάλλους ως «κόκκινο πανί». Ο Σαλβίνι έχει υποσχεθεί να σπάσει τον γαλλο-γερμανικό άξονα στα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών, για αυτό και ψάχνει συμμάχους σε όλα τα ακροδεξιά και λαϊκιστικά κόμματα της Ευρώπης.
«Επί της ουσίας, τίποτα δεν έχει αλλάξει στις γαλλο-γερμανικές σχέσεις, αλλά μόνο και μόνο ο συμβολισμός της ανανέωσης της φιλίας τους αρκεί για να θυμώσουν οι Ιταλοί, οι οποίοι φοβούνται επίσης, ότι η Γαλλία προσπαθεί να πάρει την πρωτιά από την Ιταλία ως η βασική προμηθεύτρια ανταλλακτικών αυτοκινήτων στη Γερμανία.
«Οι σχέσεις των δύο χωρών, μόνο χειρότερες μπορούν να γίνουν, και μετά τις ευρωεκλογές, όταν το σκηνικό θα είναι πολύ διαφορετικό», τονίζει ο Φράνκο Παβοντσέλο, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τζον Κάμποτ στη Ρώμη.