Οι παραδοσιακές, λαϊκές φορεσιές των γυναικών του Αφγανιστάν δεν είναι η κατάμαυρη υφασμάτινη πανοπλία που επιβάλλουν με τον βούρδουλα οι Ταλιμπάν. Δεν είναι βέβαια και μπικίνι, ούτε ξεμανίκωτα μπλουζάκια, μίνι φούστες και καυτά σορτς. Ωστόσο είναι ενδύματα πολύχρωμα και πλουμιστά, στολισμένα με κεντήματα, με χρυσά φλουριά ή με απομιμήσεις τους, όπως εξάλλου είναι όλες οι γυναικείες αμφιέσεις παντού την Ανατολή. Αυτά τα ρούχα αφήνουν το γυναικείο πρόσωπο ακάλυπτο και τονίζουν την ομορφιά του. Εντάσσουν έτσι τη γυναίκα στο κοινωνικό σύνολο. Φορώντας τα, κάθε γυναίκα διαθέτει πρόσωπο τουλάχιστον: το πρόσωπό της – δυνητικώς εράσμιο.
Η ανάγκη να αντισταθούν στην υποχρεωτικότητα της ισοπεδωτικής γυναικείας μόδας των Ταλιμπάν, δηλαδή στην ολόσωμη κάλυψη των σωμάτων και των προσώπων τους με μαύρο τόπι, ώθησε μερικές Αφγανές στην, ηλεκτρονική έστω, ανάδειξη του παραδοσιακού ρουχισμού τους, ο οποίος σε τίποτε δεν προσβάλλει τη μουσουλμανική θρησκεία και τα κοινωνικά ήθη. Οι γυναίκες αυτές ξεκίνησαν μία εκστρατεία μέσω σόσιαλ μίντια και βρίσκουν θερμή ανταπόκριση. Υπάρχουν δύο χάσταγκ στα οποία οι Αφγανές αναρτούν φωτογραφίες τους με τέτοιες αμφιέσεις, το #DoNotTouchMyClothes και το #AfghanistanCulture. Βλέποντας τα καρέ, διαπιστώνεις ότι τα χρώματα των ρούχων είναι χαρούμενα και τα πρόσωπα των γυναικών χαμογελαστά.
Είναι εικόνες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με εκείνες των κατάμαυρων –από την κορφή μέχρι τα νύχια– γυναικών που φορούν τα διαβόητα «νικάμπ» και έχουν ακάλυπτα μόνο τα μάτια τους. «Η εξέγερση, λοιπόν, ξεκίνησε» έγραψε η Corriere della Sera φιλοξενώντας τη γνώμη της Μπαχάρ Τζαλάλι, η οποία διετέλεσε καθηγήτρια Ιστορίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Καμπούλ και τώρα πρωταγωνιστεί στη διαδικτυακή διαμαρτυρία με τα ρούχα. Η ίδια ανέβασε φωτογραφία της στο web στην οποία εικονίζεται με παραδοσιακό ένδυμα. Σκοπός της Τζαλάλι, όπως λέει η ίδια, είναι «να ενημερώσει, να εκπαιδεύσει και να διαλύσει την παραπληροφόρηση των Ταλιμπάν, ώστε να φανεί το πραγματικό πρόσωπο του Αφγανιστάν».
Αλλες Αφγανές ακολούθησαν αμέσως το παράδειγμα της καθηγήτριας. Η δημοσιογράφος Βασλάτ Χαζράτ-Ναζίμι φόρεσε ένα μπλε-κόκκινο ρούχο και στόλισε την κεφαλή της με φλουριά. Το σχόλιό της: «Αυτός είναι ο αφγανικός πολιτισμός και έτσι ντύνονται οι γυναίκες του Αφγανιστάν». Μία άλλη κοπέλα, η Σπότζμαϊ Μασίντ, πόσταρε ένα καρέ στο οποίο εικονίζεται με ένα ζωηρόχρωμο παραδοσιακό φουστάνι, χρώματος φούξια, και με ένα κίτρινο μαντήλι. Αυτή έγραψε: «Αυτός είναι ο αυθεντικός αφγανικός τρόπος ντυσίματος. Οι γυναίκες εδώ φορούν πολύχρωμα φορέματα. Η μαύρη ‘μπούρκα’ δεν ήταν ποτέ μέρος του πολιτισμού μας».
Τίθεται, συνεπώς, το ερώτημα ποιοι ζηλωτές του Ισλάμ, πότε και πού ακριβώς επινόησαν το «νικάμπ», την «μπούρκα», το «χιτζάμπ», το «τσαντόρ» και τα συναφή αξεσουάρ τού υποτιθέμενου «καθώς πρέπει» ντυσίματος για τις μουσουλμάνες. Η δραπετεύσασα από τη χώρα τραγουδίστρια Σεκίμπα Τεϊμόρι δήλωσε ότι και πριν από την επάνοδο των Ταλιμπάν «στην Καμπούλ είδαμε γυναίκες να φοράνε ‘χιτζάμπ’, όμως ήταν οικογενειακή επιλογή, δεν επιβλήθηκε από την κυβέρνηση».
Ο υπουργός Παιδείας των Ταλιμπάν επιβεβαίωσε, πάντως, ότι οι γυναίκες θα έχουν τη δυνατότητα πανεπιστημιακών σπουδών, αλλά μόνο σε προκαθορισμένους τομείς. Υποχρεωτικώς θα φορούν στα αμφιθέατρα κάλυμμα κεφαλής. Ο Ταλιμπάν δεν ξεκαθάρισε αν το κάλυμμα αυτό θα είναι το εν λόγω «χιτζάμπ», το οποίο δεν κρύβει το πρόσωπο, ή κάποιο απεχθέστερο. Η Corriere έκλεισε την αναφορά της στο θέμα με την δυσοίωνη πληροφορία ότι όλο και περισσότερες Αφγανές στην επαρχία αλλά και στην Καμπούλ κυκλοφορούν πλέον με «τσαντόρ».