Το ποδόσφαιρο είναι σαν τα μαθηματικά, θέμα αριθμών. Στον τελικό του Κιέβου, η Λίβερπουλ έχασε από τραυματισμό τον Μοχάμεντ Σάλαχ και δεν είχε με ποιον να τον αντικαταστήσει. Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε την πολυτέλεια να περάσει στο 60′ φρέσκο τον μόνιμο παγκίτη Γκάρεθ Μπέιλ και αυτός έβαλε δύο γκολ —ένα υπέροχο και ένα τυχερό— οδηγώντας την στο 3-1.
Στη Λίβερπουλ ο Μπέιλ θα ήταν αναντικατάστατος, στη Ρεάλ που ξεκινά τη χρονιά με μπάτζετ 650 εκατ. ευρώ, ο Ουαλός είναι μια χρυσή ρεζέρβα για παν ενδεχόμενο.
Ετσι η Λίβερπουλ έμεινε με τη δόξα μιας συμμετοχής σε τελικό Champions League όπως πέρυσι ήταν η Γιουβέντους και πρόπερσι η Ατλέτικο Μαδρίτης, ενώ η Ρεάλ έφυγε και πάλι νικήτρια, αυτή τη φορά με το 13ο τρόπαιο —είτε αυτό λεγόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών είτε Champions League— της ιστορίας της.
Διότι το ποδόσφαιρο είναι και για τους αριθμούς του, τα στατιστικά του: Η Ρεάλ Μαδρίτης, με τον νέο θρίαμβό της, συμπλήρωσε τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις Champions League κάτι που δεν έχει συμβεί σε αυτό το φορμά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Είναι το τέταρτο τρόπαιό της την τελευταία πενταετία.
Είναι το τρίτο του Ζινεντίν Ζιντάν ως προπονητή —έχει άλλο ένα ως παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης από το 2002.
Πλέον ο Γάλλος ορίζει μια δική του εποχή, που έρχεται πια να αμφισβητήσει και εκείνη τη θρυλική πενταετία στα μέσα της δεκαετίας του 1950 όταν Βασίλισσα του Ντι Στέφανο είχε κατακτήσει πέντε συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Ο Λούκα Μόντριτς -που μετράει τέσσερα Champions League- ήδη μίλησε για ποδοσφαιρική δυναστεία «σαν αυτές των Μπόστον Σέλτικς και των Σικάγο Μπουλς στο ΝΒΑ».
H «βόμβα» του Κριστιάνο
Είναι δε το πέμπτο Champions League του Κριστιάνο Ρονάλντο (τέσσερα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και ένα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Ο Πορτογάλος που έψαξε αλλά δεν βρήκε γκολ στον τελικό, φρόντισε να κλέψει την παράσταση στο τέλος, λέγοντας ότι μάλλον φεύγει από τη Μαδρίτη.
«Τώρα θα πρέπει να χαρούμε. Σε λίγες ημέρες θα δώσω την απάντησή μου στους οπαδούς που είναι στο πλευρό μου. Ηταν πολύ ωραία που βρέθηκα στη Μαδρίτη» είπε με νόημα ο ακριβοθώρητος CR7.
Και η Λίβερπουλ; Μπορεί κανείς να πει πολλά για την ήττα της Λίβερπουλ σε αυτόν τον τελικό. Για το τι θα μπορούσε να έχει καταφέρει η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ αν…
Αν δεν είχε τραυματιστεί ο Μοχάμεντ Σάλαχ στο 28′ από το βρώμικο -κι όμως ατιμώρητο- μαρκάρισμα του Σέρχιο Ράμος. O Αιγύπτιος έπαθε εξάρθρωση ώμου και ποιος ξέρει σε τι κατάσταση θα είναι για το Μουντιάλ. «Δεν δείχνει καλός (αυτός ο τραυματισμός), είναι πολύ κακό για την Αίγυπτο» είπε ο Κλοπ στη συνέντευξη Τύπου. «Δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί αν έπαιζε. Δεν θα το μάθουμε ποτέ».
Αν το σουτ του Σαντιό Μανέ —που είχε ήδη κάνει το 1-1 στο 54’— ήταν λίγα εκατοστά πιο δεξιά και γινόταν το 2-2 στο 70′.
Αν είχε τερματοφύλακα επιπέδου τελικού Champions League και όχι τον Κάριους που έκανε δύο τραγικά και παιδαριώδη, για τέτοια βραδιά, λάθη, αφήνοντας τον Μπενζεμά να κάνει το 1-0 στο 50′ και τον Μπέιλ το 3-1 στο 83′ —μετά ο Γερμανός ζήτησε κλαίγοντας συγγνώμη από τους οπαδούς των Κόκκινων, συγκινητικό, αλλά τι να το κάνεις;
Με τα «αν» δεν παίζεται ποδόσφαιρο, ούτε κρίνονται οι νίκες. Το παραδέχτηκε και ο Κλοπ: «Το 3-1 είναι 3-1. Σε δέκα χρόνια δεν θα συζητάει κανένας για το πώς χάσαμε. Χάσαμε και τελείωσε».
Βλέπετε, όσο και αν αρέσει στο ποδοσφαιρικό κοινό η ιστορία του Δαυίδ που νικάει τον Γολιάθ, υπάρχει λόγος που τέτοιες ιστορίες υπάρχουν μόνο στη Βίβλο.