Την Τετάρτη 9 Μαΐου γιόρτασαν οι Ρώσοι, όπως κάνουν κάθε χρόνο, τη μεγάλη επέτειό τους: την Ημέρα της Νίκης, δηλαδή εκείνη την ημέρα του 1945 που οι πρόγονοί τους ως Σοβιετικοί (μαζί με τους υπόλοιπους λαούς της ΕΣΣΔ) τελείωσαν νικηφόρα για την πατρίδα τους τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επί ευρωπαϊκού εδάφους, υποχρεώνοντας τη Γερμανία –τον σύμμαχό τους του 1939 και τον εχθρό τους του 1941– σε παράδοση άνευ όρων.
Στις εφετινές εκδηλώσεις στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας εντυπωσίασαν η στρατιωτική παρέλαση και η πορεία της «Αθάνατης Στρατιάς», των πολιτών που κρατούσαν τις φωτογραφίες συγγενών τους πολεμιστών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν συμμετείχε έχοντας ανά χείρας τη φωτογραφία του πατέρα του, ενώ μαζί του συμπορεύτηκαν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς).
Οι Ρώσοι θεωρούν ότι αυτοί σταμάτησαν τις γερμανικές Ενοπλες Δυνάμεις και τα πολυεθνικά Βάφεν Ες Ες (από τα οποία ωστόσο δεν έλειψαν οι ρωσικοί σχηματισμοί), σηκώνοντας το μεγαλύτερο βάρος του πολέμου, και ότι η Δύση προσπαθεί να μειώσει τον ρόλο του Κόκκινου Στρατού. (Ενδεικτικά, δείτε εδώ.) Πράγματι, οι καθοριστικότερες για την έκβαση του Β’ ΠΠ μάχες έγιναν στην Ανατολή και όχι στη Δύση: στη Μόσχα, στο Στάλινγκραντ, στο Κουρσκ, στο μέτωπο Βιστούλα-Οντερ, στο ίδιο το Βερολίνο. Και από αυτήν την άποψη έχουν δίκιο.
Ο φόρος αίματος
Το δίκιο τους αυτό βεβαίως δεν εκπηγάζει από το φιλοναζιστικό Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, ούτε από το πρότζεκτ του αμερικανού προέδρου Φραγκλίνου Ρούζβελτ «Νόμος Εκμισθώσεως και Δανεισμού» που βοήθησε να κρατηθεί η ΕΣΣΔ όρθια κατά την επίθεση των Γερμανών. (Σχετικά με αυτό πάντως, η ευγνωμοσύνη του Ιωσήφ Στάλιν προς τις ΗΠΑ δηλώνεται απερίφραστα στη σχετική αλληλογραφία του με τον Ρούζβελτ, γεγονός το οποίο δεν αποκρύπτεται από τους Ρώσους. (Δείτε εδώ.)
Η ρωσική υπερηφάνεια εκπηγάζει από τον φόρο αίματος, από τα 27 εκατομμύρια νεκρούς, στρατιωτικούς και πολίτες, που η ΕΣΣΔ έδωσε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (σε αυτά τα 27 εκατομμύρια των σκοτωμένων περιλαμβάνονται και Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Εσθονοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Πολωνοί και εβραίοι της ΕΣΣΔ και της Πολωνίας). Αυτός ο ιλιγγιώδης αριθμός προσωπικών και οικογενειακών τραγωδιών, ακόμη και αν υπολογιστεί σαν στατιστικό στοιχείο, δεν είναι δυνατόν να παραβληθεί με τους 405.000 σκοτωμένους Αμερικανούς.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ θριάμβευσαν σε ένα άλλο πεδίο, έμμεσα σχετιζόμενο με τα πεδία των μαχών.
Η παραγωγή πλούτου
Ο πρόεδρος Ρούζβελτ, με τον «Νόμο Εκμισθώσεως και Δανεισμού», του 1941, ο οποίος προέβλεπε την πώληση ή την εκμίσθωση προς τους συμμάχους των ΗΠΑ στρατιωτικού εξοπλισμού και εφοδίων, με δάνεια, κατόρθωσε να μεταβάλει την Αμερική σε βιομηχανική υπερδύναμη και, μέσα στον καταστροφικό για τους Ευρωπαίους πόλεμο, η χώρα του να καταστεί εξαιρετικά πλούσια: το αμερικανικό ΑΕΠ, από 88,6 δισ. δολάρια το 1939, έφθασε στα 135 δισ. δολάρια το 1944. (Λεπτομέρειες για τον «Νόμο Εκμισθώσεως και Δανεισμού» δείτε εδώ.)