Η μεγάλη οθόνη δεν θα μπορούσε να συντονιστεί καλύτερα με την πραγματικότητα. Ο αμερικανικός Τύπος βάλλεται αυτόν καιρό από την εξουσία, ενώ ο αμερικανός πρόεδρος, μέσω twitter, εξαπολύει τα πυρά του κατά εφημερίδων και… «βοθροκάναλων». Ο μουρντάρης Χάρβεϊ Γουάινσταϊν έκανε τα πάντα προκειμένου να σταματήσει ένα δημοσίευμα των «New York Times» για το σεξουαλικό σκάνδαλο εις βάρος του – αλλά εις μάτην. Από την άλλη, η Disney έθεσε σε μαύρη λίστα τους κριτικούς των «Los Angeles Times» αντιδρώντας σε ένα ρεπορτάζ για τη φοροδιαφυγή τού μεγάλου στούντιο από τα τέλη που επιβάλλει η πόλη του Ανχάιμ στην Καλιφόρνια – εκεί όπου εδρεύει ο κολοσσός.
Αρα, το «Τhe Post» -ή «The Papers»- το οποίο θα βγει στις αμερικανικές αίθουσες στις 22 Δεκεμβρίου, πρόκειται να φουντώσει για τα καλά τη φλόγα στην προαιώνια διαμάχη αναφορικά με τον ρόλο των μέσων ενημέρωσης.
Σύμφωνα με τον Guardian, πέρασαν μόλις εννέα μήνες από τη στιγμή που ο Στίβεν Σπίλμπεργκ διάβαζε το σενάριο και τώρα, στο τέλος Νοεμβρίου, όχι μόνο κατάφερε να ολοκληρώσει την ταινία, αλλά έκανε και την παρουσίασή της στη Νέα Υόρκη! Εκεί ήταν οι πρωταγωνιστές Τομ Χανκς, Μέριλ Στριπ, Μπομπ Οντενκερ, πλαισιωμένοι από την ομάδα παραγωγής, αλλά και κοινό. Οταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους όλοι χειροκρότησαν ένθερμα και στέκονταν όρθιοι, υποκλινόμενοι στο αποτέλεσμα του σκηνοθέτη, αλλά και στις ερμηνείες των ηθοποιών. «Απλώς αισθανόμουν ότι ήταν μια ταινία που ήθελα να κάνω αμέσως», δήλωσε σεμνά ο Σπίλμπεργκ και συμπλήρωσε: «Δεν μπορούσε να περιμένει τρία ή δυο χρόνια. Είναι μια ιστορία που οφείλαμε να πούμε σήμερα».
Οπως γράφαμε πιο πάνω, το «The Post» ήταν έτοιμο σε πολύ λίγο χρόνο, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει: ο Σπίλμπεργκ είναι γνωστός για τις τούρμπο ταχύτητες στις οποίες δουλεύει. Η επόμενη ταινία του, η περιπέτεια εικονικής πραγματικότητας «Ready Player One», πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αίθουσες τον Μάρτιο του 2018.
Το βασικό θέμα τού «The Post» είναι το σκάνδαλο των «Φακέλων του Πενταγώνου» το 1971 και είναι μια υπόθεση η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τα «Wikileaks» της δεκαετίας του ’70. Ή, σε πιο light μορφή, τα «Panama Papers». Ή τα Paradise Papers – τα οποία, βέβαια, προς το παρόν, δεν έχουν ρίξει κάποια κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι πως οι «Φάκελοι του Πενταγώνου» έκαναν άνω κάτω την Αμερική εκείνη την εποχή, μετά την απόφαση του δημοσιογράφου της Washington Post Μπεν Μπράντλι (τον υποδύεται ο Τομ Χανκς) και της εκδότριάς του Κάθριν Γκράχαμ (η Μέριλ Στριπ, αντίστοιχα) να δημοσιεύσουν τα «Pentagon Papers». Γραμμένοι από τον στρατιωτικό αναλυτή Ντάνιελ Eλσμπεργκ, οι «Φάκελοι του Πενταγώνου» καταδείκνυαν τους λάθος χειρισμούς της κυβέρνησης Τζόνσον και τα ψέματα προς το κοινό και το Κογκρέσο για την αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή στον πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς και την κλιμάκωση του πολέμου που ενορχήστρωσε η κυβέρνηση Νίξον. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ προχωρά σε δικαστική δίωξη, κατηγορώντας την εφημερίδα ότι λειτουργεί υπέρ της σοβιετικής κατασκοπίας. Το δικαστήριο αρχικά απορρίπτει το αίτημα της κυβέρνησης, αλλά το Εφετείο διατάζει την προσωρινή διακοπή των επίμαχων δημοσιευμάτων. Ο βοηθός γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, Γουίλιαμ Ρένκουιστ, οδήγησε την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο και αποφάνθηκε υπέρ της δημοσιοποίησης. Το 1971 δύο δημοσιογράφοι της Washington Post, ο Μπεν Μπράντλι (Τομ Χανκς) και η Κάθριν Γκράχαμ (Μέριλ Στριπ) δημοσιεύουν τους «Φακέλους του Πενταγώνου».
Λίγο αργότερα, μεγάλο μέρος από τα «Pentagon Papers» (τα οποία εκτείνονται σε επτά χιλιάδες σελίδες) τυπώθηκε και σε βιβλίο, με την επιμέλεια του Νόαμ Τσόμσκι και του ιστορικού τού αμερικανικού εργατικού κινήματος, Χάουαρντ Ζιν. Και, βέβαια, η σύγκρουση της «Washington Post» με την κυβέρνηση Νίξον κορυφώθηκε στη συνέχεια με την αποκάλυψη του σκανδάλου «Γουότεργκεϊτ», η οποία οδήγησε τον Νίξον σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο…
Ο Σπίλμπεργκ, μετά την προβολή, τόνισε σχετικά με την ευθύνη και την ελευθερία του Τύπου: «Το επάγγελμα αυτό αφορά την αλήθεια και το κόστος της. Από τη σύνταξη μέχρι την έκδοση, είναι μία χειρωνακτική δουλειά. Θέλαμε να το δείξουμε στην ταινία από σεβασμό σε όλους τους ειδησεογραφικούς οργανισμούς». Οσο για το πόσο επίκαιρη είναι, όταν ρωτήθηκε για τους παραλληλισμούς μεταξύ του 1971 και του σημερινού πολιτικού κλίματος, ο Σπίλμπεργκ σημείωσε: «Η συνάφεια εξαρτάται από όλους όσοι θέλουν να βρουν τι ενώνει τις ειδήσεις σήμερα με τις ειδήσεις του τότε. Προφανώς, μερικές φορές, τα κακά πράγματα συμβαίνουν δύο φορές. Η Ιστορία σίγουρα επαναλαμβάνεται».
Και επειδή επαναλαμβάνεται, η ταινία θα σηματοδοτήσει την πέμπτη φορά κατά την οποία ο Σπίλμπεργκ θα σκηνοθετήσει τον Τομ Χανκς μετά τα «Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν», «Πιάσε Με Αν Μπορείς», «The Terminal» και «Η Γέφυρα των Κατασκόπων». Ταυτόχρονα, θα είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζεται με τη Μέριλ Στριπ, η οποία είχε δανείσει τη φωνή τής Μπλε Νεράιδας στο «Α.Ι. – Τεχνητή Νοημοσύνη», το 2001. Το σενάριο στο «The Post» υπογράφει η Λιζ Χάνα, ενώ την παραγωγή κάνει η εταιρεία Pascal. Ο Σπίλμπεργκ έχει, επίσης, ρόλο συμπαραγωγού.
Μεταξύ των δύο ιερών τεράτων της ηθοποιίας βρίσκουμε κι άλλα αναγνωρίσιμα ονόματα στο καστ, όπως οι Σάρα Πόλσον, Αλισον Μπρι, Μάθιου Ρις, Μπράντλεϊ Γουίτφορντ και Τρέισι Λετς. Είναι δεδομένο, επίσης, ότι η ταινία θα αποσπάσει αρκετές υποψηφιότητες για Οσκαρ. Υπενθυμίζουμε, μιλώντας πάντα για αντιστοιχίσεις, ότι ο αείμνηστος Τζέισον Ρόμπαρτς είχε κερδίσει το Οσκαρ Ερμηνείας για το «Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου» (1974) ενσαρκώνοντας τον Μπεν Μπράντλι, αντίστοιχο χαρακτήρα που ερμηνεύει σήμερα ο Τομ Χανκς.
Σε κάθε περίπτωση, το πόσο πόσες υποψηφιότητες για Οσκαρ θα αποσπάσει και πόσα θα πάρει, τελικά, είναι κάτι που θα δούμε στο άμεσο μέλλον.
Η ταινία θα παιχτεί στις σκοτεινές αίθουσες της Ελλάδας από τις 11 Ιανουαρίου 2018.
Μέχρι τότε, ποιος ξέρει, μπορεί να είμαστε μπροστά σε κάποιο άλλο μεγάλο σκάνδαλο, στη χώρα μας ή στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, το οποίο θα αξίζει να γίνει ταινία και να μνημονεύεται σαράντα-τόσα χρόνια μετά…