Τις τελευταίες ημέρες στην Ουγγαρία έχουν αρχίσει να εμφανίζονται αφίσες με το πρόσωπο του χαμογελαστού Τζορτζ Σόρος και την επιγραφή «Μην τον αφήσετε να γελάσει τελευταίος». Σε κάποιες άγνωστοι έχουν γράψει και συνθήματα κατά του «βρομερού Εβραίου».
Σήμερα Κυριακή 26 Νοεμβρίου, όπως γράφει ο Monde, λήγει η προθεσμία για να απαντήσουν οι πολίτες σε ένα ερωτηματολόγιο που τους έστειλε η κυβέρνηση και αφορά, μεταξύ άλλων, ένα υποτιθέμενο σχέδιο του Σόρος να δέχεται η Ευρώπη -και μαζί της και η Ουγγαρία- ένα εκατομμύριο μετανάστες τον χρόνο.
Ως τώρα βέβαια η Βουδαπέστη δεν έχει δεχτεί ούτε ένα πρόσφυγα βάσει των σχεδίων της ΕΕ ενώ νωπές στη μνήμη όλων είναι οι εικόνες με αστυνομικούς ακόμη και εικονολήπτες να κλωτσούν όσους προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα.
Είναι ένα από τα πολλά επεισόδια της διαμάχης ανάμεσα στην Ουγγαρία και τον Σόρος, η οποία έχει μια σκληρή εθνικιστική γραμμή, προκαλώντας την όλο και μεγαλύτερη ενόχληση της ΕΕ.
Η κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπαν βλέπει εξάλλου στο πρόσωπο του μεγαλοεπενδυτή ίσως τον υπ’ αριθμό ένα εχθρό της. Θεωρεί μάλιστα ότι η μάχη απέναντί του θα είναι η αιχμή του δόρατος για μια ευρύτερη, πανευρωπαϊκη μάχη κατά των φίλων της παγκοσμιοποίησης.
Η μάχη για την πατρογονική εστία
Η Ουγγαρία είναι ο γενέθλιος τόπος του Σόρος, από τον οποίο διέφυγε σε νεαρή ηλικία για να αποφύγει τον ναζισμό.
Σε αυτήν κατά κάποιο τρόπο επέστρεψε την δεκαετία του ’90. Μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, ο Σόρος αφιερώθηκε στην προώθηση της δημοκρατίας και των ανοιχτών κοινωνιών, μια απόφαση που τα τελευταία χρόνια τον έφερε σε σύγκρουση με την Ουγγαρία του Ορμπαν.
Ο Σόρος, εξηγεί στον Monde ο εκπρόσωπος της ουγγρικής κυβέρνησης Ζόλταν Κόβατς, «είναι μια συμβολική φιγούρα. Χρησιμοποιεί την περιουσία του για πολιτικούς σκοπούς. Θέλει να ευνοήσει την μετανάστευση, πράγμα που είναι κατά των ευρωπαϊκών κανόνων». Για τη δημόσια διαβούλευση, ο εκπρόσωπος προσθέτει ότι «δεν είναι λαϊκισμός, αλλά δημοκρατία».
Ο ίδιος ο Ορμπαν, μιλώντας για την τακτική «των ΜΚΟ του Σόρος», επανέφερε την παλαιά ορολογία και έκανε λόγο για «αγκιτάτσια παρόμοια με αυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ευτυχώς εμείς, παλιά σκυλιά του πολέμου, τους καταλαβαίνουμε από τη μυρωδιά».
Σε όλα αυτά ο Σόρος παρενέβη και απάντησε στις 20 Νοεμβρίου καταγγέλλοντας την αντι-ισλαμική ρητορική που θυμίζει μάλιστα την αντισημητική ρητορική της δεκαετίας του ’30. Αλλά ακόμα και αυτήν την απάντηση εκμεταλλεύτηκε η πλευρά της κυβέρνησης, που υποστηρίζει ότι ο Σόρος εξαπέλυσε μετωπική επίθεση κατά της Ουγγαρίας, ενώ ως τώρα επέλεγε να απαντά μέσω των οργανισμών του.
Το επίμαχο Πανεπιστήμιο
Στο επίκεντρο της διαμάχης είναι το Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης (CEU) που ίδρυσε ο Σόρος το 1991.
Μέσα στο 2017 η κυβέρνηση του Ορμπαν πέρασε νόμο με τον οποίο το CEU πρακτικά απαγορεύεται να χορηγεί διπλώματα. Καθυστερεί μάλιστα την υπογραφή μιας συμφωνίας με την Πολιτεία της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ η οποία θα διευθετούσε το θέμα, αφήνοντας την λειτουργία του CEU στον αέρα εδώ και αρκετούς μήνες.
Διόλου απίθανο δεν φαίνεται το ότι μετά από όλα αυτά τα ποσοστά δημοφιλίας του Σόρος είναι πιο χαμηλά και από τον πλέον αντιπαθή πολιτικό.
Ωστόσο, όπως λέει στον Monde υπεύθυνος think tank, είναι πιο εύκολο να επιτεθεί κανένας στον Σόρος παρά στο CEU το οποίο οι Ούγγροι θεωρούν το καλύτερο πανεπιστήμιό τους.
Από την άλλη πλευρά, προσθέτει το δημοσίευμα, η κυβέρνηση του Ορμπαν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την οργή για τον Σόρος ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Απριλίου του 2018. Αλλες παρατάξεις, όπως η Κεντροαριστερά, έχουν ελάχιστες ελπίδες για αξιοπρεπή αποτελέσματα, πόσο μάλλον τη νίκη.
Ο Ορμπαν μάλιστα θα μπορεί να «παίξει» εκλογικά πάνω στο τρίπτυχο Σόρος – Βρυξέλλες – μεταναστευτικό, αν και στη χώρα του δεν υπάρχουν μετανάστες και πρόσφυγες.
Η διαχωριστική γραμμή θα είναι ανάμεσα στους εθνικιστές και τους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, λέει στον Monde δημοσιογράφος φιλοκυβερνητικής εφημερίδας.
«Είμαστε σπίτι μας στην Ευρώπη, αλλά δεν θέλουμε ούτε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, ούτε φυσικά μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Ο Σόρος είναι ανεπίσημος εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης», προσθέτει ο ίδιος, περιγράφοντας με τον τρόπο του την παράδοξη κατάσταση που ζει η χώρα.