Τριάντα αγωνιστικές στη regular season, 264 παιχνίδια σε top επίπεδο ανταγωνισμού, 28 εβδομάδες γεμάτες από σκληρές μάχες των κολοσσών του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τελικός προορισμός, η μπασκετομάνα της ηπείρου μας, το Βελιγράδι, που θα φιλοξενήσει το εφετινό Final-4 (18-20 Μαΐου). Η Ευρωλίγκα, το δεύτερο πιο θεαματικό πρωτάθλημα της πορτοκαλί μπάλας μετά το ΝΒΑ, κάνει τζάμπολ απόψε και υπόσχεται συγκινήσεις ακόμη πιο έντονες από τις περυσινές.
Η Ελλάδα θα μπει στο παιχνίδι πρώτα με τον Ολυμπιακό. Ο περυσινός φιναλίστ αντιμετωπίζει απόψε (Πέμπτη), στις 21:00, την Μπασκόνια στα «Δύο Αοράκια» του Ηρακλείου (Κρήτης) – κι όχι στο ΣΕΦ, λόγω τιμωρίας. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Το άλλο είναι οι απουσίες των τραυματιών Σπανούλη και (πιθανότατα) Ρόμπερτς. Ιδίως του αρχηγού. Οι Ισπανοί δεν έχουν αρχίσει καλά τη σεζόν στο πρωτάθλημά τους (μετρούν δύο ήττες σε τρεις αγωνιστικές) και στα πρώτα τρία παιχνίδια τους έχουν δεχθεί 87,7 πόντους, κατά μέσον όρο. Η άμυνα είναι το πιο ευαίσθητο σημείο τους. Επιπλέον, δεν θα έχουν διαθέσιμο τον Τζόρνταν ΜακΡέι, το πιο σημαντικό τους καλοκαιρινό απόκτημα, καθώς είναι τραυματίας.
Ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται την Παρασκευή (21:00) στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» της Βαρκελώνης αντίπαλος της Μπαρτσελόνα, που είναι αήττητη -και πρωτοπόρος- στο ισπανικό πρωτάθλημα μετά την τρίτη αγωνιστική και έχει σε μεγάλη φόρμα τον Τομά Ερτέλ, ένα από τα μεγάλα της επιθετικά «όπλα» εφέτος. Ο Τσάβι Πασκουάλ επιστρέφει στο παλιό του «σπίτι» με τους παίκτες του γεμάτους αυτοπεποίθηση, μετά το «διπλό» στο ΣΕΦ, στην πρεμιέρα της ελληνικής Λίγκας.
Ενδεκα από τις 16 ομάδες (Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, Αναντολού Εφές, Αρμάνι Μιλάνο, Μπασκόνια, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε, Μακάμπι Τελ-Αβίβ, Ρεάλ Μαδρίτης και Ζάλγκιρις) έχουν εγγυημένο συμβόλαιο. Οι πέντε που συμπληρώνουν το παζλ, είναι η Βαλένθια (κάτοχος της Liga Endesa), ο Ερυθρός Αστέρας (κάτοχος της Aba Liga), η Ουνικάχα Μάλαγα (κάτοχος του EuroCup), η Μπάμπεργκ (κάτοχος της Bundesliga) και η Χίμκι (φιναλίστ της VTB League). Φαβορί και αουτσάιντερ υπάρχουν, όμως καμία ομάδα δεν μπορεί να θεωρεί τη νίκη δεδομένη, όποια κι αν είναι η αντίπαλός της. Θεωρητικώς, ο πιο «αδύναμος κρίκος» της εφετινής σεζόν είναι ο θρυλικός Ερυθρός Αστέρας. Τέτοιο είναι το επίπεδο…
Με τη λήξη της περιόδου, την Ανοιξη του 2018, θα έχουν συμπληρωθεί 30 χρόνια από την καθιέρωση των Final-4 με τη σημερινή τους μορφή. Από τη Μεγάλη Τρίτη και τη Μεγάλη Πέμπτη του Απριλίου του 1988, όταν το «Flanders Expo» της Γάνδης φιλοξένησε τον Αρη, την Τρέισερ Μιλάνο, τη Μακάμπι Τελ-Αβίβ και την Παρτίζαν Βελιγραδίου. Κι όμως, ο Αρης δεν ήταν ο πρώτος πρεσβευτής της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή ελίτ του μπάσκετ. Ούτε ο ΠΑΟΚ. Είχαν προηγηθεί, η ΑΕΚ το 1966 και ο Παναθηναϊκός το 1972, που αποκλείσθηκε από τη μετέπειτα νικήτρια της διοργάνωσης, Ινις Βαρέζε.
Η Κούπα υπήρξε απωθημένο μας επί 30 ολόκληρα χρόνια. Ωσπου, το 1996, ο Παναθηναϊκός του Αλβέρτη, του Γιαννάκη, του Ουίλκινς, του Βράνκοβιτς και του Κόρφα, με προπονητή τον Μάλκοβιτς, κατέκτησε την πρώτη απέναντι στην αυριανή του (13/10) αντίπαλο, την Μπαρτσελόνα, στο Παρίσι. Ηταν το πρώτο από τα εννέα τρόπαια που σήκωσαν, στο σύνολο, πράσινοι και κόκκινοι, μέσα σε 17 χρόνια (1996, 1997, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2012, 2013). Το κρυφό μας όνειρο είναι, εφέτος να τα κάνουμε δέκα. Γίνεται; Πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν τα δύο καμάρια της σύγχρονης μπασκετικής Ελλάδας;
Καλή ερώτηση. Για τον Ολυμπιακό, η πιο ρεαλιστική απάντηση είναι πως -παρότι αντικατέστησε τους πέντε από τους έξι ξένους του- τα πάντα θα εξαρτηθούν, και πάλι, από τα «κέφια» του Βασίλη Σπανούλη και του Γιώργου Πρίντεζη. Οσο για τον Παναθηναϊκό, θα δείξει από τα πρώτα, κιόλας, παιχνίδια: από το αν έχει διορθώσει τις δύο μεγάλες του αδυναμίες, που ήταν τα εκτός έδρας και η διαχείριση στο φινάλε των αγώνων του. Η βάση του rotation έχει μεγαλώσει, οι λύσεις σε κάθε θέση της πεντάδας είναι περισσότερες για τον Πασκουάλ, όμως η ποιότητα της ομάδας μένει να φανεί στο παρκέ. Τα δικά του «βαρόμετρα» θα είναι ο Νικ Καλάθης και ο Κρις Σίνγκλετον. Ενα είναι βέβαιο: πως, για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να παίξουν καλύτερα από πέρυσι. Ο ανταγωνισμός αναμένεται ακόμη πιο σκληρός.
Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε, μπαίνει στη νέα σεζόν από θέση ισχύος, αν και το καλοκαίρι αποχώρησαν -με προορισμό το ΝΒΑ- τα δύο μεγαλύτερα «όπλα» της: ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και ο Εκπε Ούντο. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έκανε πολλές (και καλές) μετεγγραφές για να καλύψει τα κενά τους. Είναι χαρακτηριστικό πως στη θέση του Μπογκντάνοβιτς αποκτήθηκαν τρεις παίκτες. Στην Πόλη κατέφθασαν, μεταξύ άλλων, ο Τζέισον Τόμσον, ο Νικολό Μέλι, ο Σινάν Γκιουλέρ και ο Μπραντ Ουάναμεϊκερ (η περιφέρεια της Φενέρ ενισχύθηκε εντυπωσιακά). Αλλά, το κυριότερο είναι πως ο «Ζοτς» και οι παίκτες του έχουν απαλλαγεί από το βάρος του «πρέπει», καθώς πριν από μερικούς μήνες έφεραν στην Τουρκία τον πρώτο της ευρωπαϊκό διασυλλογικό τίτλο.
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, του Δημήτρη Ιτούδη, θα ζει -πλέον- χωρίς τον Μίλος Τεόντοσιτς. Η απουσία του θρυλικού της πλεϊ-μέικερ δεν είναι εύκολο να θεραπευθεί (έχει αποχωρήσει και ο έτερος «άσος» της, Ααρον Τζάκσον), όσες μετεγγραφές κι αν έγιναν. Και έγιναν αρκετές: του Σέρχιο Ροντρίγκεθ, του Λέο Βέστερμαν, του Ουΐλ Κλάιμπερν, του Οθέλο Χάντερ… Η ΤΣΣΚΑ είναι κι εφέτος ένα από τα γκραν φαβορί για την «τετράδα» του Final-4, όμως οι ειδικοί της δίνουν λιγότερες πιθανότητες για την πρώτη θέση, σε σχέση με την περασμένη σεζόν.
Η Χίμκι επιστρέφει στην Ευρωλίγκα με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο (αντί του Ντούσκο Ιβάνοβιτς), έχοντας κάνει εντυπωσιακές μετεγγραφικές κινήσεις. Πλέον, ο μεγάλος της πρωταγωνιστής, Αλεξέι Σβεντ, θα έχει δίπλα του ένα εξαιρετικό supporting cast: τους Τόμας Ρόμπινσον (βασικός υποψήφιος για το βραβείο του κορυφαίου ριμπάουντερ της διοργάνωσης), Τάιλερ Χάνεϊκατ, Στέφαν Μάρκοβιτς, Τσαρλς Τζένκινς, Αντονι Γκιλ, Τζέιμς Αντερσον και Μάλκολμ Τόμας. Το στοίχημα του Μπαρτζώκα είναι, να προλάβει να μοντάρει όλους αυτούς τους εξαιρετικούς παίκτες και να τους κάνει ομάδα προτού «πετάξει το πουλάκι».
Αντιθέτως με τη Χίμκι, η Ρεάλ Μαδρίτης θα μπει στη σεζόν με μεγάλη συνοχή και ομοιογένεια. Η ισπανική ομάδα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο φαβορί, εάν δεν είχε τραυματιστεί ο Σέρχιο Γιουλ, ο οποίος θα χάσει το πρώτο μισό της εφετινής Ευρωλίγκας. Στη διάρκεια της αναγκαστικής απουσίας του 30χρονου γκαρντ, πρώτο βιολί της «Βασίλισσας» θα είναι ο Σλοβένος Λούκα Ντόντσιτς -τον οποίο θαυμάσαμε στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ- πλάι στον Αντονι Ράντολφ. Η Ρεάλ ενισχύθηκε με δύο καλούς ρολίστες (Φαμπιάν Κοζέρ και Φακούντο Καμπάσο), με τον Τσέισον Ραντλ και τον Ογκνιεν Κούζμιτς (στη θέση του Οθέλο Χάντερ), όμως είναι αμφίβολο το αν θα καταφέρει να παρουσιαστεί τόσο ανταγωνιστική όσο πέρυσι.
Η Αναντολού Εφές, που στα περασμένα play-offs «λαχτάρησε» τον Ολυμπιακό, έχασε τρεις βασικούς παίκτες της (Τομά Ερτέλ, Τζέισον Γκρέιντζερ και Τσεντί Οσμάν) το καλοκαίρι, και ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς βρήκε την ευκαιρία να αλλάξει το… χαρμάνι. Αντί για πρωτοκλασάτους και ακριβούς, αγόρασε φθηνούς (σχετικώς) παίκτες με μεγάλο ταλέντο και -κυρίως- διψασμένους για διακρίσεις. Κρατήστε το όνομα του Ρίκι Λέντο, που είναι πολύ πιθανό να μας απασχολήσει εντόνως τα επόμενα χρόνια.
Η Μπασκόνια, η αποψινή αντίπαλος του Ολυμπιακού, ενισχύθηκε σημαντικά, όμως εδώ το μεγάλο ερωτηματικό αφορά τον αργεντινό προπονητή της: τον πρωτάρη Πάμπλο Πριχιόνι, βετεράνο πλεϊ-μέικερ, ο οποίος θα γίνει ο πρώτος τεχνικός από τη Νότια Αμερική που θα κοουτσάρει αγώνες της Ευρωλίγκας αυτόν τον αιώνα. Στην Μπαρτσελόνα, αυριανή αντίπαλο του Παναθηναϊκού, ο Σίτο Αλόνσο (που αντικατέστησε τον Γιώργο Μπαρτζώκα) προχώρησε σε αρκετές αλλαγές στο ρόστερ, ιδίως στην front line της. Αλλά, το πρόβλημα φαίνεται πως θα είναι -και πάλι- η πολύ soft άμυνα της καταλανικής ομάδας, η οποία εφέτος «υποχρεούται» να επιστρέψει στα play-offs. Πρόκειται για μία ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα σε θέσεις – κλειδιά, με εντελώς καινούργια φιλοσοφία παιχνιδιού, που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι εικόνα θα παρουσιάσει.
Με το σασπένς και το θέαμα που προσφέρει, χάρη στο νέο της φορμάτ, η Ευρωλίγκα θα μας κρατήσει καλή συντροφιά τα κρύα βράδυα του Χειμώνα. Εστω κι αν πολλοί από τους μεγάλους της πρωταγωνιστές την εγκατέλειψαν για το ΝΒΑ και την Κίνα. Τέσσερις από τους καλύτερους παίκτες της πέρυσι (Τεόντοσιτς, Ούντο, Μπογκντάνοβιτς και ο πρώτος σκόρερ Λάνγκφορντ) αποχώρησαν. Ο Παναθηναϊκός έχασε τον Μπουρούση και τον Τζέιμς – ο Ολυμπιακός τον Μπιρτς. Πολλές ομάδες -η Φενέρ, η Εφές, η Μπαρτσελόνα, η Μπάμπεργκ, η Αρμάνι, η Μακάμπι, ο Ερυθρός Αστέρας, η Μπασκόνια- χτίστηκαν από την αρχή. Κάποιες είναι πιο δυνατές από πέρυσι, παρά τις απώλειες. Και οι… νεοσύλλεκτες (Χίμκι, Βαλένθια και Μάλαγα) είναι ικανές για όλα.
Αλλά, αυτή η «αιμορραγία» είναι φυσιολογική. Η ομάδα που θα αναδειχθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης, θα εισπράξει από τη διοργάνωση λιγότερα χρήματα απ’ όσα κερδίζει ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος που θα αποκλειστεί στα play-offs του Champions League. Ως υπόθεση εργασίας, εάν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός κατακτήσει την Κούπα αήττητος, το μπόνους που θα πάρει από την Euroleague δεν θα ξεπεράσει τα 2.320.000 ευρώ. Δεν φτάνει ούτε για το ετήσιο συμβόλαιο του Σπανούλη ή του Καλάθη μαζί με την Εφορία.