«Προσοχή, αυτή η συνέντευξη μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας». Ετσι παρουσίαζε το 2006 η Süddeutsche Zeitung τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η Ζαν Μορό στον συντάκτη της Αλεξάντερ Γκόρκοφ. «Μου επιτρέπετε να πω ότι στο πρόσωπό σας υπήρχε, ήδη από τις πρώτες ταινίες σας, ένα προαίσθημα θανάτου;» ξεκινάει διστακτικά ο Γκόρκοφ. «Επιτρέπεται να πείτε οτιδήποτε, αγαπητέ μου», διασκεδάζει εκείνη. «Αλλά;». «Αλλά είναι απλώς ερμηνείες».

Κι όμως ο θάνατος θα είναι το θέμα της συζήτησης. Με τους όρους της. Τον σκέφτεται, ομολογεί, γιατί της στέρησε αγαπημένους φίλους: τον Λουί Μαλ, τον Ορσον Γουέλς, τον Φρανσουά Τρυφό. «Ξέρετε τι διακρίνουμε όταν κόβουμε ένα δέντρο;» «Τους ετήσιους δακτυλίους;» «Ακριβώς, εκεί διαβάζουμε ολόκληρη τη βιογραφία του. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι δικοί μου ετήσιοι δακτύλιοι». Η Μορό, πάντως, δεν φοβάται τον θάνατο. «Τον συνάντησα νωρίς». Ως παιδί, στην Κατοχή, μέσα σε έναν ανοιχτό τάφο. «Και ρίχτηκα με πάθος στη ζωή» συνεχίζει.

Επειτα πάλι στα 32 της, όταν αρρώστησε από καρκίνο. «Ξέρετε κάτι; Το θέμα στη ζωή δεν είναι ο θάνατος, η ευτυχία ή ο πόνος. Το θέμα είναι μόνο η ηθική». «Η ηθική τίνος;» «Μα η προσωπική ηθική, φυσικά! Στο τέλος βρισκόμαστε μόνοι απέναντι στη συνείδησή μας».

Ισως ήταν υπερβολική η βεβαιότητα της εφημερίδας για την επίδραση της συνέντευξης. Αλλά πάλι, όλα είναι απλώς ερμηνείες.

Φωτό: To 1962 περικυκλωμένη από δημοσιογράφους. Είχε ήδη βρεθεί αντιμέτωπη με τον καρκίνο. Πηγή: Getty Images/Ideal Images

Και ο κλήρος έπεσε στο Τζιμπουτί. Σε αυτό το μικρό κράτος της ανατολικής Αφρικής θα φιλοξενηθεί η πρώτη ναυτική βάση της Κίνας εκτός κινεζικής επικράτειας. Κι όσο και αν στα προχθεσινά εγκαίνια τονίστηκε ότι η βασική της αποστολή θα είναι «ο ανεφοδιασμός των πλοίων που συμμετέχουν στις ανθρωπιστικές και ειρηνευτικές αποστολές στα ανοικτά της Σομαλίας και της Υεμένης», κανένας δεν έχει αμφιβολία ότι η βάση σηματοδοτεί και κάτι ακόμη: την αποφασιστικότητα της Κίνας να αποκτήσει στάτους παγκόσμιας στρατιωτικής δύναμης.

Από το ρεπορτάζ του CNN και τις δορυφορικές φωτογραφίες προκύπτει εξάλλου ότι η βάση είναι πιο μεγάλη απ’ όσο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, ενώ θυμίζει φρούριο. «Διαθέτει υπόστεγα που μπορούν να φιλοξενήσουν διάφορους τύπους αεροσκαφών και περίπου 23.000 τετραγωνικά μέτρα υπόγειων χώρων που προσφέρουν προστασία και τη δυνατότητα εργασιών σε συνθήκες άκρας μυστικότητας» λένε οι ειδικοί.

Απ’ όλα αυτά είναι ξεκάθαρο, γράφει στο The National  ο αναλυτής Ντέιβιντ Ρόθκοπφ, ότι «η Κίνα δεν θα προσποιείται πια πως είναι μόνο και ασιατική δύναμη αναδιπλωμένη στον εαυτό της» – κάτι εξάλλου που πιστοποιείται και από τη γενικότερη στρατιωτική παρουσία του πολεμικού της ναυτικού, τη δημιουργία της Asian Infrastructure Investment Bank και φυσικά του σχεδίου «Μία ζώνη, ένας δρόμος».

Σε αυτό το πλαίσιο το Τζιμπουτί παίζει ρόλο τραμπολίνο προς τη Μέση Ανατολή. Φιλοξενώντας – να σημειωθεί αυτό – ακόμη δυο βάσεις: μια αμερικανική και μια γαλλική.

Φωτό: Στρατιωτάκια ακούνητα, αγέλαστα κι έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο. Πηγή: Reuters/ Stringer

«Νομίζουν ότι ήμασταν σε επαφή με τους Ρώσους, αλλά εμείς δεν καταφέρναμε να ήμαστε σε επαφή ούτε καν μεταξύ μας». Αυτά είπε ο Τζάρεντ Κούσνερ, ο first son-in-law το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας σε μια ομάδα ασκούμενων σε ιδιωτική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Καπιτώλιο. Τα ντεσού της συνάντησης όμως έφτασαν στα χέρια της Τζίνα Μακλόγκλιν και από εκεί στις σελίδες του Foreign Policy. Η δημοσιογράφος βρήκε τις γραπτές σημειώσεις που είχε κρατήσει ένας από τους ασκούμενους  – κανείς δεν ξέρει φυσικά πώς. Σε κάθε περίπτωση, κατά την εκδοχή του Τζάρεντ, το προεκλογικό τιμ του Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν σε θέσει να συνωμοτήσει με το Κρεμλίνο, αφού τα μέλη του μετά βίας μιλούσαν το ένα με το άλλο.  Μα ποιοι τους (μας) κυβερνούν ε;

Φωτό: Τώρα τον φυλάνε. Αλλά μια μέρα μπορεί και να τους «δέσουν».  Πηγή: Reuters/ Jim Bourg

Το 2013, όταν ο τυφώνας Χαϊγιάν, που στην κατά γράμμα σημαίνει «πουλί των καταιγίδων», ισοπέδωσε τις Φιλιππίνες, η Τζέμα ήταν 19 ετών. Ο τυφώνας τής πήρε τα πάντα, ακόμη και το σπίτι που κοιμόταν. Δεν είχε τίποτε πια, παρά μόνο ένα κορμί να πουλήσει για να ζήσει. Κι έτσι, άρχισε να εκδίδεται στη συνοικία με τα κόκκινα φανάρια. Αυτή η συνοικία λέγεται Αντζελες Σίτι και, όπως διηγείται στο Internazionale η φωτογράφος Χάνα Ρέγιες Μοράλες, είναι «το σούπερ μάρκετ του σεξ για ξένους».

Και είναι ένα σούπερ μάρκετ γεμάτο κινδύνους: για να προστατευτεί η Τζέμα έχει πάντα επάνω της ένα μαχαίρι κι ένα σπρέι πιπεριού, τα οποία της έδωσαν οι αδελφές της. Η μεγαλύτερη από αυτές, η Γιόγιο, της ζητάει να στέλνει πάντα ένα μήνυμα με το όνομα και τον αριθμό του δωματίου του μοτέλ που την πηγαίνουν οι πελάτες της. Για να μην γίνει μία από τις 5.000 γυναίκες που μόνο τον πρώτο μήνα μετά το ξέσπασμα του τυφώνα έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.

Φωτό: Πηγή: Internazionale/Hannah Reyes Morales