Την τελευταία φορά που η Vogue παρουσίασε το πορτραίτο μιας μεγάλης πολιτικού ηγέτιδος, ήτοι της πρωθυπουργού της Βρετανίας Τερέζας Μέι, η βρετανίδα πολιτικός συμφώνησε να φωτογραφηθεί από τη διάσημη φωτογράφο Ανι Λίμποβιτς, φορώντας τις λεοπάρ γόβες – σήμα κατατεθέν της.
Για το τεύχος Αυγούστου όμως, όπου φιλοξενείται αφιέρωμα στην ισχυρότερη γυναίκα της Ευρώπης -και ίσως στον κόσμο- το πορτραίτο της Αγκελας Μέρκελ δεν αποδίδεται μέσα από το φωτογραφικό φακό της μιας σταρ όπως η Λίμποβιτς, αλλά μέσα από μία ελαιογραφία της αμερικανίδας ζωγράφου Ελίζαμπεθ Πέιτεν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα αμερικανικό περιοδικό στρέφεται στο ταλέντο ενός εικαστικού καλλιτέχνη για να αποδώσει το πορτραίτο της καγκελαρίου. Οταν το περιοδικό Τime την ανακήρυξε Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2015, οι εκδότες του απευθύνθηκαν στον καλλιτέχνη Κόλιν Ντέιβιντσον για να τους ετοιμάσει το πορτραίτο της Μέρκελ, το οποίο τελικά μπήκε στο εξώφυλλο του περιοδικού.
Η 52χρονη Πέιτον ξεκίνησε την καριέρα της παρουσιάζοντας το έργο της σε αντισυμβατικούς χώρους, όπως π.χ. το Chelsea Hotel στην πόλη της Νέας Υόρκης. Σε μια εποχή που οι προσωπογραφίες ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιλείς, η Πέιτον έγινε διάσημη για τη μεταφορά στον καμβά ιστορικών προσωπικοτήτων και μιας σειράς από είδωλα της pop κουλτούρας.
Για τη Vogue, η καλλιτέχνης άντλησε έμπνευση από μία ευρύτατη γκάμα φωτογραφιών της Ανγκελα Μέρκελ -μίας γυναίκας που συνεπήρε τη φαντασία της φωτογράφου για το σθένος και συνάμα την τρυφερότητα -όπως λέει- που της έβγαζε το πρόσωπό της.
«Κοίταζα τις εκατομμύρια φωτογραφίες που έχει βγάλει τα τελευταία 30 χρόνια και παρατήρησα πόσο έχει αλλάξει το πρόσωπό της τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικά τους δύο τελευταίους μήνες -μπορούσε να δει κανείς τόσο πόνο… Πραγματικά το ένιωθα», λέει η Πέιτον.
Παρ’ όλα αυτά ήθελε το έργο της να είναι περισσότερο εμβληματικό, αποτυπώνοντας στον καμβά τα έντονα καθαρά, γαλάζια μάτια της καγκελαρίου και την κλίση του στόματός της, δίνοντάς της μία σαστισμένη όψη. «Το πρόσωπό της εκπέμπει μία τέτοια αποφασιστικότητα και ταυτόχρονα τρυφερότητα, υπάρχει αυτή η αίσθηση ελπίδας ότι η ηγεσία της μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα καλύτερο τόπο», εξηγεί η καλλιτέχνης για να προσθέσει: «Θεωρώ πως ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματά της είναι η ανθρωπιά της… δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό στον κόσμο που βλέπω σήμερα, είναι σαν μια υπερδύναμη».