Ο Μπέσνικ Χάσι δεν είναι ο προπονητής που οι Ολυμπιακοί είχαν ονειρευτεί για την αγαπημένη τους ομάδα. Αν κρίνουμε από τη μουρμούρα τους στα social media, δεν τους γεμίζει το μάτι. Προτιμούσαν -χίλιες φορές- τον «δικό τους άνθρωπο», τον Τάκη Λεμονή, που τον ξέρουν και τους ξέρει. Τα αισθήματα των οργανωμένων οπαδών του συλλόγου για τον 46χρονο πρώην τεχνικό της Αντερλεχτ και της Λέγκια Βαρσοβίας τα εξέφρασε απερίφραστα ο τηλε-στάρ τους, Τάκης Τσουκαλάς, στο «Αντε γειά» της Δευτέρας, απευθυνόμενος στον Βαγγέλη Μαρινάκη: «Τι θες να μπλέξουμε τώρα, που είναι όλα ήρεμα, εκεί που δεν πρέπει να μπλέξουμε;».
Η αλήθεια είναι ότι το βιογραφικό του δεν σκορπά ρίγη συγκίνησης. Αλλά δεν είναι χειρότερο από εκείνο του Ζαρντίμ, για παράδειγμα, την εποχή που ο Πορτογάλος είχε έρθει στον Ολυμπιακό. Τίτλους δεν έχει κατακτήσει πολλούς, όμως το πρωταθληματάκι του με την Αντερλεχτ το έχει πάρει (και ένα Σούπερ Καπ, επίσης). Ο Μίτσελ ή ο Βίκτορ, είχαν έρθει με άδεια χέρια. Ακόμη και ο λατρεμένος Ερνέστο Βαλβέρδε, εδώ δαφνοστεφανώθηκε. Ο Πάουλο Μπέντο προερχόταν από δυο χρόνια ανεργίας, με εξαίρεση ένα καταστροφικό πέρασμα μερικών μηνών από τη Βραζιλία (Κρουζέιρο). Ο Μάρκο Σίλβα ήταν… διάσημος άγνωστος, όταν ο Ολυμπιακός τον εμπιστεύτηκε. Σήμερα, όμως, οι οπαδοί τον αναπολούν – και απορρίπτουν τον Χάσι που πέρυσι τον νίκησε δυο φορές και τον απέκλεισε από το Europa League. Γιατί; Προφανώς, επειδή ο Χάσι είναι Αλβανο-κοσοβάρος. Εστω κι αν έζησε στο Βέλγιο σχεδόν όλη του την (ποδοσφαιρική) ζωή.
Αυτός ο ιδιόμορφος ρατσισμός είναι παλιά ιστορία, σε όλα τα σπορ. Κάποτε, στο μπάσκετ, για να είσαι καλός προπονητής, έπρεπε το επώνυμό σου να λήγει σε -ιτς, ή να έχεις την προφορά του Στιβ Γιατζόγλου. Στο ποδόσφαιρο, αυτή την εποχή είναι πολύ της μόδας οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι Αργεντινοί. Αλλωστε, από την Ισπανία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία άρχισε την αναζήτησή του και ο Ολυμπιακός. Ο Χάσι δεν ήταν η πρώτη του επιλογή. Δεν ήταν, καν, μέσα στις δέκα πρώτες. Για να καταλήξουν σ’ αυτόν, οι πρωταθλητές εισέπραξαν αμέτρητα «όχι». Ενας τεχνικός που έχει κι άλλες επιλογές, δύσκολα θα δεχτεί να δουλέψει στην Ελλάδα, σε ένα σύλλογο που δεν έχει εξασφαλισμένη την παρουσία του στους Ομίλους του Champions League, και που άλλαξε πέντε διαφορετικούς προπονητές σε μία σεζόν. Ο Χάσι κυκλοφορεί ελεύθερος από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όμως δεν ήρθε τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Ηρθε μόλις μία εβδομάδα πριν από την έναρξη της προετοιμασίας. Στην πραγματικότητα, δεν τον προσέλαβε ο Μαρινάκης, αλλά η βιασύνη.
Το πρώτο μέλημα του Ολυμπιακού είναι να μην «την πατήσει» όπως πέρυσι. Να μπει στους ομίλους, να μη χάσει (πάλι) τα 25-30 εκατ. ευρώ της UEFA, και να μη βουλιάξει στην εσωστρέφεια, όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι. Ετσι, περισσότερο από έναν καλό προπονητή, σε αυτή τη φάση χρειαζόταν κάποιον με παράσημα στους προκριματικούς του Champions League. Το σκεπτικό του προέκυψε από μία μικρή αναδρομή στις πέντε σεζόν που βρέθηκε σε αυτή την άβολη θέση. Το 1997 και το 1998 προκρίθηκε. Είχε προπονητή τον Μπάγεβιτς που το είχε ξανακάνει με επιτυχία όταν δούλευε στην ΑΕΚ. Το 2008 αποκλείστηκε. Είχε προπονητή τον σπουδαίο Βαλβέρδε που, όμως, δεν είχε ξαναμπεί σε τέτοια διαδικασία. Το 2009 προκρίθηκε. Είχε προπονητή τον Κετσπάγια που ήξερε τα κατατόπια από τη θητεία του την Ανόρθωση (η οποία, μεταξύ άλλων, είχε πετάξει έξω τον Ολυμπιακο). Το 2016 αποκλείστηκε. Είχε προπονητή τον άμαθο Βίκτορ.
Ο Λεμονής είναι αγαπητός στον Ολυμπιακό, τον ξέρει καλύτερα από τον καθέναν, κι έχει ζήσει δύο καλοκαίρια προκριματικών Champions και Europa League, παλιότερα, με την Ομόνοια. Μόνο που, και τις δυο φορές, απέτυχε να μπει στους Ομίλους. Ο Λουτσέσκου έχει, κι αυτός, παραστάσεις από καλοκαιρινούς προκριματικούς, αλλά μόνο στο Europa (με τη Ραπίντ και την Πετρολούλ). Επιπλέον, παίζει πολύ αμυντικά. Μεταξύ αυτών των τριών υποψηφίων, η επιλογή του Χάσι ήταν -περίπου- αυτονόητη. Μόλις πέρυσι το καλοκαίρι μπήκε, με τη Λέγκια, στον δεύτερο προκριματικό του Champions League, και απέκλεισε τη Μόσταρ (την ομάδα από την οποία άρχισε την καριέρα του ο Ντούσαν Μπάγεβιτς), την Τρέντσιν από τη Σλοβακία και την Ντάνταλκ από την Ιρλανδία, για να μπει -αήττητος- στους Ομίλους, κάτι που η πολωνική ομάδα δεν είχε κατορθώσει τα 20 προηγούμενα χρόνια.
Μέτρησε ιδιαιτέρως και άλλη μια fast-track επιτυχία του: ανέλαβε την Αντερλεχτ την προτελευταία αγωνιστική του βελγικού πρωταθλήματος 2013-2014, στους -10 βαθμούς από την κορυφή, και στα play-offs την οδήγησε στον τίτλο. Θητεύοντας στον πάγκο της, από τις 10 Μαρτίου 2014 έως τις 26 Μαΐου 2016, γνώρισε τα μυστικά -και την πίεση- του πρωταθλητισμού. Αλλά, ακόμα κι αν δεν είχε εμπειρία στον πρωταθλητισμό, αυτό δεν θα ήταν σπουδαίο πρόβλημα. Ούτε ο Βαλβέρδε, ο Μίτσελ, ο Ζαρντίμ και ο Μάρκο Σίλβα είχαν.
Κατά τα άλλα, η σύντομη προπονητική του καριέρα δεν εντυπωσιάζει. Τις δυο επόμενες σεζόν δεν κατάφερε να οδηγήσει την Αντερλεχτ των 33 Πρωταθλημάτων στην κορυφή, κάτι που του στοίχισε τη θέση του στον πάγκο της βελγικής ομάδας. Το 2014-2015 η Αντερλεχτ έχασε τον τίτλο από τη Γάνδη, τερματίζοντας στην τρίτη θέση των πλέι-οφ, πίσω και από την Κλαμπ Μπριζ. Στις αρχές του 2016, η απογοητευτική πορεία της στο Πρωτάθλημα είχε θυμώσει τους οπαδούς της, που ζητούσαν την απόλυση του Χάσι. Ο πρόεδρος του συλλόγου, Ροζέ φαν ντεν Στοκ, τον στήριξε, θυμίζοντας στους διαμαρτυρόμενους ότι το 2014 είχε αναδειχθεί «προπονητής της χρονιάς» στο Βέλγιο. Τελικώς, το 2015-2016 η Αντερλεχτ τερμάτισε πάλι τρίτη, εννέα βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Κλαμπ Μπριζ, αλλά και από τη Γάνδη. Ετσι, αν και στο Europa League τα είχε πάει πολύ καλά (στη φάση των «32» απέκλεισε τον Ολυμπιακό), στις 26 Μαΐου 2016 απολύθηκε.
Τον Ιούνιο του 2016 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Λέγκια. Απολύθηκε σε μόλις 108 ημέρες (έπειτα από 18 αγώνες), αν και την είχε οδηγήσει στους Ομίλους του Champions League (όπου ο ίδιος πρόλαβε μόνον το πρώτο ματς, ένα τραυματικό 0-6 από την Ντόρτμουντ). Οι οπαδοί είχαν φρικτά παράπονα από το φοβικό, αντιπαραγωγικό και διόλου θεαματικό παιχνίδι της ομάδας. Το ίδιο και ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς, ο σέντερ-φορ του ΠΑΟΚ που -τότε- αγωνιζόταν στην ομάδα της Βαρσοβίας.
Για να έρθει στον Ολυμπιακό, έπαιξε σημαντικό ρόλο ο ατζέντης του, Φάλι Ραμαντάνι, που συνεργάζεται εδώ και επτά χρόνια με τους «ερυθρόλευκους» (συμμετέχει και στο νέο πρότζεκτ της Νότιγχαμ Φόρεστ). Η αποστολή του θα είναι δύσκολη. Η «πρώτη» στου Ρέντη έχει προγραμματιστεί για τις 14 Ιουνίου και, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, θα πρέπει να πάρει πολλές και σημαντικές αποφάσεις: πόσοι και ποιοί θα έρθουν στον Πειραιά, ποιοί θα αποχωρήσουν, τι θα γίνει με τους πάνω από 20 δανεικούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ουσιαστικά, καλείται να «χτίσει» μία καινούργια ομάδα.
Ο Μαρινάκης φαίνεται διατεθειμένος να τον στηρίξει με ποιοτικές, ακριβές μετεγγραφές – κάτι που δεν είχε κάνει πέρυσι τέτοια εποχή με τον «φουκαρά» τον Βίκτορ, στον οποίο φορτώθηκε όλο το ανάθεμα για το «κάζο» από την Μπέερ Σεβά. Αλλά, η μεγαλύτερη δυσκολία του Χάσι θα είναι να πείσει την εξέδρα πως ο αλβανός προπονητής δεν είναι ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα.