Το μεσημέρι της Κυριακής, η Αθήνα πλατσούριζε στα απόνερα μιας καλοκαιρινής μπόρας. Στις περισσότερες περιοχές της χώρας όμως, οι παραλίες ήταν γεμάτες κόσμο και ο ήλιος έκαιγε λες και βρισκόμασταν στα μέσα Αυγούστου. Φαντάζομαι ότι δεκάδες πρόσφυγες, από το πρωί της Κυριακής κοίταζαν τον ουρανό και παρακαλούσαν αυτόν τον ελληνικό καλοκαιρινό ήλιο να κάνει την εμφάνισή του και να διώξει τα μαύρα σύννεφα. Τους περίμενε εξάλλου ένα γήπεδο, μια φουσκωμένη μπάλα και αρκετά ζευγάρια ποδοσφαιρικά παπούτσια.
Μπαίνοντας στα αποδυτήρια του γηπέδου του Ρουφ, λίγο πριν από τις 9 το βράδυ της Κυριακής, μπορούσες να δεις τον ενθουσιασμό να αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο σε πρόσωπα. Ο ουρανός ήταν καθαρός και κάτω από αυτόν, μικροί και μεγάλοι πρόσφυγες, φορούσαν καθαρές αθλητικές μπλούζες και έδεναν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια. Σε λίγη ώρα θα έβγαιναν στο γήπεδο για να συμμετάσχουν σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα διαφορετικό από τους συνηθισμένους.
Η πρωτοβουλία ανήκε στο Περιοδικό Δρόμου «Σχεδία» που οργάνωσε μια σειρά από ποδοσφαιρικούς αγώνες με στόχο… να βγάλει νικητή την αλληλεγγύη. Και έτσι έγινε. Συγκεκριμένα, οι πρόσφυγες που διαμένουν στις δομές του Solidarity Now στην Παιανία και οι ωφελούμενοι της οργάνωσης Medin συναντήθηκαν με τους παίχτες της Εθνικής Ομάδας Αστέγων με φόντο το γήπεδο του Ρουφ στο κέντρο της Αθήνας.
Εκεί συναντήσαμε τον Χασάν που δέχτηκε να μας μιλήσει λίγο πριν ξεκινήσει την προθέρμανση. Πάσχιζε να φορέσει τα καινούρια του παπούτσια και φαινόταν βιαστικός. Σε λίγο άλλωστε θα έπαιζε μπάλα, ποιος θα είχε όρεξη τέτοιες ώρες για συνεντεύξεις; Μας είπε ότι είναι 20 ετών και βρίσκεται στην Ελλάδα 1 χρόνο και 3 μήνες. Πέρασε πρώτα στην Χίο και τον τελευταίο καιρό μένει και αυτός στην Παιανία μαζί με την οικογένειά του. Είναι από τη Συρία και σε λίγο καιρό θα ταξιδέψει για την Σουηδία.
«Επαιζα μπάλα με τους φίλους μου στη Συρία και είμαι ενθουσιασμένος που μπορώ να παίξω και εδώ» μας είπε λίγο πριν ξεκινήσει το τρέξιμο για να φτάσει στο τέρμα του γηπέδου. Εκεί δοκίμαζαν τα πρώτα τους σουτάκια οι φίλοι – συμπαίχτες του.
Την ώρα που τα μέλη της Εθνικής Ομάδας Αστέγων έκαναν την προθέρμανσή τους βοηθώντας και τους πιο «άπειρους» πρόσφυγες, βρήκαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Γιάννη Κώτσο, πρώην πωλητή του περιοδικού δρόμου «Σχεδία» και νυν προπονητή της Εθνικής Ομάδας Αστέγων. «Κάνουμε συχνά τέτοιους αγώνες και σήμερα καλέσαμε τους φίλους μας τους πρόσφυγες από το Solidarity Now για να τους δώσουμε χαρά. Οι πρόσφυγες άλλωστε είναι δύο φορές άστεγοι αφού δεν έχουν ούτε πατρίδα» μας εξήγησε ο προπονητής της ομάδας που εκείνη την ώρα προσπαθούσε να σκεφτεί πώς ακριβώς θα χωρίζονταν οι ομάδες. Οσο για το μήνυμα που θέλουν να στείλουν μέσω του αγώνα, ο κ. Κώτσος μας ανέφερε ότι περικλείεται στο μότο της ομάδας: «Να βάλουμε γκολ στην φτώχεια».
Ενώ μικροί και μεγάλοι δημιουργούσαν τέσσερις ομάδες και το μεγάλο γήπεδο χωριζόταν στα δύο, βρήκαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το μικρό γηπεδάκι στο οποίο απολάμβαναν το παιχνίδι με την μπάλα μια χούφτα πιτσιρίκια κάτω από 10 ετών. Και φυσικά, πόζαραν με χαρά στην κάμερα…
Οι αγώνες ξεκίνησαν με τους πιο έμπειρους παίχτες της Εθνικής Αστέγων να αναμιγνύονται με τους ενθουσιασμένους πρόσφυγες που ζουν τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας. Εμείς βρισκόμασταν καθισμένοι δίπλα στο τέρμα και εμψυχώναμε τον τερματοφύλακα Ιμπραήμ από τη Συρία. Οταν η αντίπαλη ομάδα πραγματοποιούσε επίθεση, ο Ιμπραήμ βρισκόταν σε ετοιμότητα ενώ όταν η δικιά του ομάδα είχε την κατοχή, ηρεμούσε, γυρνούσε προς το μέρος μας και αστειευόταν. Εδειχνε να απολαμβάνει την κάθε στιγμή.
Οι αγώνες κράτησαν αρκετή ώρα αφού οι συμμετέχοντες δεν έδειχναν να χορταίνουν το παιχνίδι. Είχε βραδιάσει πλέον για τα καλά. Απομακρυνθήκαμε από το γήπεδο αφήνοντας πίσω μας τις φωνές των προσφύγων και των παιχτών της Εθνικής Αστέγων. Σίγουρα όλοι τους θα θυμούνται για καιρό αυτό το βράδυ της Κυριακής, τον ποδοσφαιρικό αγώνα και την πρωτοβουλία που τους έκανε να μοιραστούν έστω για λίγο ένα γήπεδο με πλαστικό χορτάρι σαν κοινό σπίτι. Ή καλύτερα, σαν μια μικρή κοινή πατρίδα.