Πριν από 20 χρόνια ένας άλλος 40αρης έκανε την ανατροπή και έπειτα από 15 χρόνια κυριαρχίας των Συντηρητικών στη Βρετανία επανέφερε τους Εργατικούς στην εξουσία. Μάλιστα είχε το χαρακτηριστικό ενός «κουλ κόμματος» που επιχειρούσε να διαβάσει διαφορετικά το μέλλον και κατά συνέπεια να δώσει μία εντελώς νέα προοπτική.
Βλέπετε ομοιότητες με την περίπτωση της Γαλλίας και την εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν; Αν υπάρχει ένας που όντως διαβάζει έτσι τα πράγματα είναι ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ που πιστεύει ότι έχει να δώσει δυο-τρεις συμβουλές στον νέο πρόεδρο.
Γράφοντας στη Monde, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας υπογραμμίζει ότι μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί «η απογοήτευση και ο θυμός» των πολιτών είναι οι πραγματικές λύσεις στα προβλήματα που φέρνει η παγκοσμιοποίηση. Οι λαϊκιστές, προσθέτει, καβαλούν αυτό το κύμα του θυμού, «εκμεταλλεύονται θέματα σαν τη μετανάστευση και δημιουργούν αποδιοπομπαίους τράγους»· αρκεί να δει κανένας τα ποσοστά της Μαρίν Λεπέν στις περιοχές με την πιο αυξημένη ανεργία.
«Αυτό που κατάλαβε ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ότι υπάρχει μία και μόνη σοβαρή απάντηση: δεν είναι να αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση οι ανησυχίες που είναι θεμιτές και κατανοητές, αλλά να εξηγήσει τις λύσεις που βελτιώνουν πραγματικά τη ζωή των πολιτών», προσθέτει.
«Οταν ερχόμαστε στην εξουσία στις συνθήκες μέσα στις οποίες ήρθε ο Εμανουέλ Μακρόν, αισθανόμαστε ότι όλα είναι πιθανά και γνωρίζουμε επίσης τις τεράστιες προσδοκίες που γεννιούνται» εξηγεί ο Μπλερ για να συνεχίσει σε ένα πιο απαισιόδοξο τόνο για το πώς οι προσδοκίες καταλήγουν να συγκρούονται με την πραγματικότητα.
Από αυτήν την κατάσταση, στην οποία βρέθηκε και ο ίδιος, το πρώτο μάθημα που αποκόμισε ήταν «να μην χάσεις ποτέ τη δύναμη που μας έδωσαν αυτοί που μας έφεραν στην εξουσία». Οι Γάλλοι ψήφισαν για ένα νέο και διαφορετικό σχέδιο υπέρ της αλλαγής, αναφέρει, και αυτή η αλλαγή πρέπει να υλοποιηθεί.
Το δεύτερο μεγάλο μάθημα είναι κάτι που λίγο ως πολύ είναι αιώνιο λάθος των πολιτικών σε όλο τον κόσμο: «Να μην μπερδεύεις την στρατηγική με την τακτική». Ο στρατηγικός στόχος «είναι σκαλισμένος στο μάρμαρο» αλλά οι τακτικές είναι «απεριόριστα ελαστικές και μπορούν να ελαφρύνουν το βάρος από την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, λέει χαρακτηριστικά.
Ο νέος πρόεδρος πρέπει να σκεφτεί το πώς θα κινηθούν τα πράγματα και τη μεθοδολογία των μεταρρυθμίσεων, να επικεντρωθεί στα πραγματικά σημαντικά, με δεδομένο ότι μπορεί να χάσει και ένα μέρος του πολιτικού του κεφαλαίου.
Η τρίτη συμβουλή έχει να κάνει με την ανισορροπία ανάμεσα στα μεγάλα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και στις (ανεπαρκείς) λύσεις που μπορούν να δώσουν οι πολιτικοί. Εδώ χρειάζονται ρεαλιστικές λύσεις και «έξυπνες» κυβερνήσεις, του λέει.
Τέταρτη συμβουλή είναι να θυμάται το πόσο δύσκολο είναι να «μεταφραστούν» οι μεταρρυθμίσεις σε πράξεις. Εδώ χρειάζονται προτεραιότητες και κατάλληλες δομές που θα παρακολουθούν και θα υλοποιούν το έργο.
Τέλος, «υπάρχει και η Ευρώπη, η οποία πρέπει να μεταρρυθμιστεί». Τον καλεί μάλιστα να εντάξει το δικό του μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στο ευρύτερο ευρωπαϊκό ώστε να γίνει περισσότερο ελκυστικό.
Κλείνοντας, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας υπογραμμίζει ότι η προεδρία Μακρόν έχει δημιουργήσει πολλές προσδοκίες και ότι το έργο του είναι σίγουρα δύσκολο – και μόλις που αρχίζει. «Ωστόσο, η πορεία είναι καλή και κινείται στη σωστή κατεύθυνση», καταλήγει.