Δεν χάνουν ευκαιρία στη Δημοκρατική Συμπαράταξη να επιβεβαιώσουν την παροιμία «μικρό χωριό τα λίγα σπίτια». Πέραν των ασκήσεων ισορροπίας στο εσωτερικό της, για το «τι» και το «πώς» προς το συνέδριο, τον Ιούνιο, γκρινιάζουν με το παραμικρό ακόμη και για… τα αυτονόητα. Όπως το να φύγει ο Αλέξης Τσίπρας και η εθνικολαϊκιστική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Αυτό ήταν άλλωστε και το επίδικο στην συνάντηση της Φώφης Γεννηματά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Για την συνάντηση των δύο την περασμένη Παρασκευή γκρινιάζουν και διαμαρτύρονται στην επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ορισμένα στελέχη εντός του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΔΗΣΟ, και της ΔΗΜΑΡ. Εγκαλείται γιατί δέχθηκε να συναντηθεί με τον κ. Μητσοτάκη και αφού το έπραξε γιατί δεν ανακοίνωσε τη θέση της Συμπαράταξης, περί εθνικής συνεννόησης. Τα αντιδεξιά σύνδρομα βγήκαν και πάλι!
Εκτός κι αν πράγματι ορισμένοι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν θέλουν να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου για να μην έρθει η Δεξιά του Κυριάκου. Δεν τολμούν όμως να το πουν ανοικτά. Κατά την προσφιλή τακτική, της εσωκομματικής ίντριγκας, στην οποία είναι εξπέρ, επιθυμούν, ενόψει της προοπτικής να επανέλθει η ΝΔ στην διακυβέρνηση, την συνεργασία με τον Αλέξη Τσίπρα και τους συν αυτώ. Άλλωστε «ένα σημαντικό μέρος του κόσμου μας είναι εγκλωβισμένο εκεί», όπως λένε.
Επειδή όμως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για τη χώρα εξ αιτίας της ιδεοληψίας και των παλινωδιών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, η Φώφη Γεννηματά απάντησε σ’ αυτές τις «ευαισθησίες» αποφασίζοντας, ύστερα από εκτενείς συσκέψεις όπου αναλύθηκαν τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής, να συναντηθεί με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τους εξής απλούς και μάλλον αυτονόητους λόγους:
Πρώτον, γιατί, όπως εξηγούν στενοί της συνεργάτες, αν αρνιόταν την συνάντηση και ο κ. Μητσοτάκης συναντιόταν με τους υπόλοιπους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης τότε θα έδινε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Θα λεγόταν ότι επιδιώκει τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιώντας την στρατηγική που ακολουθεί.
Δεύτερον, το μείζον στη παρούσα φάση είναι η αποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κι η αλλαγή των συσχετισμών ώστε να διαμορφωθεί μια εθνική στρατηγική για την ανασυγκρότηση και την έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια.
Τρίτον, στις επικρίσεις γιατί δεν υπήρξε αναφορά για εθνική συνεννόηση, στην κοινή ενημέρωση, μετά την συνάντηση των δύο αρχηγών, η απάντηση από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αναδεικνύει ένα μικρό παρασκήνιο. Στις προκαταρκτικές διαβουλεύσεις με τους συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη εκείνοι ζήτησαν να γίνει αναφορά σε άμεσες εκλογές και κυβέρνηση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Προφανώς αυτό δεν έγινε δεκτό και αντιπροτάθηκε η αναφορά σε εθνική συνεννόηση που βεβαίως δεν έγινε δεκτή από τη ΝΔ. Συνεπώς κατέληξαν στη συγκριμένη κοινή ενημέρωση.
Τέταρτον, η γκρίνια και κριτική προς τη Φώφη Γεννηματά επικαλείται πως με τέτοιες συναντήσεις «θολώνει» το στίγμα που δίνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη . Εδώ θαρρώ πως ταιριάζει η ρήση του Διονύση Σαββόπουλου «…ο μουσικός σηκώνει τα χέρια».
Οσο για τον φόβο ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει πια το πάτημα να ζητήσει, την επαύριον τον εκλογών, κυβερνητική στήριξη από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η απάντηση των επιτελών της Χαριλάου Τρικούπη είναι ότι «καμία δέσμευση δεν ανελήφθη και σχετικά με το τι θα γίνει τότε, παραμένει η θέση για εθνική συνεννόηση η οποία εξαρτάται από τις συνθήκες που θα έχουν διαμορφωθεί».
Στη γκρίνια καταγράφεται και η εκδοχή ότι η κυρία Γεννηματά συνάντησε τον κ. Μητσοτάκη ως απόρροια συμφωνίας με τον Βαγγέλη Βενιζέλο με τον οποίο είχε συναντηθεί δύο ημέρες πριν. Από καμία πλευρά δεν προκύπτει αυτή η θέση, μολονότι το γεγονός της συνάντησης επιτρέπει στην κυρία Γεννηματά να αντικρούσει το επιχείρημα, από τους «βενιζελικούς» και τους «τρεις» της Ωρας Αποφάσεων, ότι ρέπει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιστρόφως ενισχύει τα περί εθνικής συνεννόησης καθώς εμφανίζεται να επιμένει προς όλες τις πλευρές ότι δεν θα προκύψει καλύτερο μέλλον αν δεν υπάρξει. Το αν θα το καταφέρει, θα φανεί από τις υπερβάσεις που θα κάνει εντός της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.