Το μοτίβο γνωστό πλέον. Η κυβέρνηση συμφωνεί με τους Θεσμούς για μέτρα, αποκρατικοποιήσεις κλπ, ενώ την ίδια ώρα τα κυβερνητικά στελέχη ουρλιάζουν εναντίον των όσων συμφωνεί το Μαξίμου με τους δανειστές. Στην ουσία είναι μια πολιτική παράσταση η οποία επιχειρεί να δώσει έναν χαρακτήρα σκληρής διαπραγμάτευσης – ο άλλος πυλώνας αυτής της επιχείρησης είναι η καθυστέρηση, ότι δεν το συμφωνούμε αμέσως, αλλά τους δυσκολεύουμε.
Ετσι λοιπόν, ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης καλεί με άρθρο του στην φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών» να αντιταχθεί η κυβέρνηση στον «επιχειρούμενο κανιβαλισμό» της ΔΕΗ, την πώληση τμημάτων της οποίας ζητούν οι Θεσμοί.
Οπως υποστηρίζει ο υπουργός, οι Θεσμοί αγνοούν ό,τι είχε συμφωνηθεί προηγουμένως μέχρι και την πρώτη αξιολόγηση και διερωτάται γιατί θέτουν ζητήματα έξω από τα όρια της συμφωνίας επαναφέροντας σενάρια για πώληση του 40% των μονάδων της ΔΕΗ.
Στόχος τους είναι, όπως καταγγέλλει ο κ. Σκουρλέτης, να περάσει η περιουσία της επιχείρησης σε «εξευτελιστικές τιμές σε συγκεκριμένα ευρωπαϊκά και εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα».
Θεωρητικά ο υπουργός Εσωτερικών, που ξεκίνησε ως υπουργός Ενέργειας στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αντανακλά τον προβληματισμό που επικρατεί μεταξύ κυβερνητικών στη Δυτική Μακεδονία –έδρα των εργοστασίων της Πτολεμαΐδας– που εκφράζουν επιφυλάξεις για το αν θα ψηφίσουν κάτι τέτοιο.
Εγραψε ο κ. Σκουρλέτης στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:
«Γιατί σήμερα οι θεσμοί αγνοούν ό,τι είχε προηγουμένως, μέχρι και την πρώτη αξιολόγηση, συμφωνηθεί; Γιατί θέτουν ζητήματα έξω από τα όρια της συμφωνίας, επαναφέροντας σενάρια για πώληση του 40% των μονάδων της ΔΕΗ; Πρόκειται για μια επίθεση που στο στόχαστρό της έχει την περιουσία της ΔΕΗ με σκοπό αυτή να περάσει σε εξευτελιστικές τιμές σε συγκεκριμένα ευρωπαϊκά και εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε αυτή την επίθεση συμπράττουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ενώ στελέχη των διαπραγματευτικών κλιμακίων από τη μεριά των δανειστών παίζουν, απ’ ό,τι λέγεται, ακριβώς αυτό τον ρόλο, της προώθησης συγκεκριμένων συμφερόντων.
» Ενα από τα ανοιχτά πεδία προς διαπραγμάτευση στη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2015 ήταν αυτό των ενεργειακών. Η συμφωνία προέβλεπε το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με αναπροσαρμογή των μεριδίων τόσο στο επίπεδο της λιανικής αγοράς όσο και στο ποσοστό της συνολικά εκχεόμενης ενέργειας στο διασυνδεδεμένο δίκτυο εκ μέρους της ΔΕΗ. Η δέσμευση ήταν το ποσοστό αυτό να φτάσει το 50% το 2020, ο τρόπος για να πραγματοποιηθεί ήταν ανοιχτός για διαπραγμάτευση.
» Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί να διατηρήσει τον δημόσιο χαρακτήρα των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και να αγωνιστεί για μια δημόσια και βιώσιμη ΔΕΗ στο νέο πλαίσιο της αγοράς που, ούτως ή άλλως, άλλαζε με βάση τη συνολική ευρωπαϊκή ενεργειακή στρατηγική ανεξαρτήτως μνημονιακών δεσμεύσεων. Για εμάς το άνοιγμα της αγοράς δεν μπορεί να ισοδυναμεί με κλείσιμο της ΔΕΗ.
» Σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις των ενεργειακών εταιρειών, στη μόνη που είχαμε δεσμευτεί ήταν αυτή του ΔΕΣΦΑ που, έτσι κι αλλιώς, ο διαγωνισμός για την πώλησή του κατά 66% είχε ολοκληρωθεί από το 2013. Σε καμία περίπτωση η συμφωνία δεν προέβλεπε τη πώληση του 17% της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ και της ΔΕΠΑ. Βεβαίως η συνήθης πρακτική των θεσμών είναι να παραβιάζουν τα όρια της αρχικής συμφωνίας και να θέτουν διαρκώς νέα ζητήματα, ακόμη και θέματα στα οποία είχαμε συμφωνήσει κατά την πρώτη αξιολόγηση. Ακριβώς έτσι κάνουν και τώρα.
» Γιατί λοιπόν σήμερα οι θεσμοί αγνοούν ό,τι είχε προηγουμένως, μέχρι και την πρώτη αξιολόγηση, συμφωνηθεί; Γιατί θέτουν ζητήματα έξω από τα όρια της συμφωνίας, επαναφέροντας σενάρια για πώληση του 40% των μονάδων της ΔΕΗ; Πρόκειται για μια επίθεση που στο στόχαστρό της έχει την περιουσία της ΔΕΗ με σκοπό αυτή να περάσει σε εξευτελιστικές τιμές σε συγκεκριμένα ευρωπαϊκά και εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε αυτή την επίθεση συμπράττουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ στελέχη των διαπραγματευτικών κλιμακίων από τη μεριά των δανειστών παίζουν, απ’ ό,τι λέγεται, ακριβώς αυτό τον ρόλο, της προώθησης συγκεκριμένων συμφερόντων».