«Ποιος ο λόγος;», θα αναρωτιόνταν πολλοί, είναι εποχή για πάρτι; Κάπου εκεί αρχίζει η γκρίνια και η μιζέρια και έτσι δεν βγαίνει άκρη.
Το πάρτι του Σταύρου Θεοδωράκη και του Ποταμιού για τα τρία χρόνια του κόμματος έγινε το Σάββατο το βράδυ στο Acro της Ιεράς Οδού και μάζεψε πολύ κόσμο.
Τόσο πολύ που σχεδόν δεν το πίστευαν και οι ίδιοι. Ηταν κόσμος που είχε πάει να ακούσει, περίμενε κάτι να ακούσει.
Πολλοί από αυτούς ήταν «επανακάμψαντες». Κατά μία έννοια, δηλαδή, αυτοί που θα μπορούσαν να ξεκολλήσουν το Ποτάμι από το 2,5% και να το στρέψουν πάλι προς την είσοδο στη Βουλή.
Ολος αυτός ο κόσμος ξεσπούσε σε εκδηλώσεις ενθουσιασμού μόλις ακούγονταν λέξεις όπως «εκσυγχρονισμός», «εκσυγχρονιστής», «μεταρρύθμιση», «μεταρρυθμιστής»… Όταν είπε δε ο Θεοδωράκης «οι εκσυγχρονιστές πρέπει να πάψουν να κρύβονται!», τότε νόμιζε κανείς για λίγο ότι βρίσκεται σε συγκέντρωση άλλου κόμματος, όχι του Ποταμιού.
Με την ομιλία του ο Θεοδωράκης προσπάθησε να δείξει την «επόμενη ημέρα»: «Δεν νικήσαμε – δεν ηττηθήκαμε. Το πραγματικό ερώτημα είναι: θα ηττηθούμε ή θα νικήσουμε; Και η απάντηση φίλες και φίλοι είναι πάντα στο δικό σας χέρι. Εμείς γι’ αυτό σας καλούμε. Για να δώσουμε τη μάχη και θα επιμείνω. Για να δώσουμε τη μάχη. Να τα αλλάξουμε όλα στη χώρα, χωρίς να τη γκρεμίσουμε».
Εκλεισε οριστικά το θέμα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας «θα επιμείνουμε στις συνεργασίες, με βάση μια ξεκάθαρη πολιτική πρόταση, η οποία δεν περιλαμβάνει και δεν απευθύνεται στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» και φάνηκε πως θα διεκδικήσει τον ρόλυλο του στον χώρο του μεταρρυθιστικού κέντρου.
Κάπου εκεί προσπαθούν να βρεθούν με την Αννα Διαμαντοπούλου, τον Γιάννη Ραγκούση και τον Γιώργο Φλωρίδη, που ήταν εκεί, εμφανίστηκαν μαζί, παρακολούθησαν μαζί και έφυγαν σχεδόν ταυτόχρονα μετά το τέλος της ομιλίας.
Και κάπου εκεί αρχίζουν τα δύσκολα και για το Ποτάμι και για όλους.
Τρία χρόνια μετά την δημιουργία του και αφότου η κατηγορία εναντίον του μεταλλάχθηκε από «κόμμα του Μπόμπολα» σε «δεκανίκι του Μητσοτάκη», το Ποτάμι φαίνεται ότι έχει ένα ακροατήριο.
Το θέμα είναι ότι η αναζήτηση συνεχίζεται, ακόμη και ανάμεσα στους δικούς του ανθρώπους. Η πολιτική του πρόταση έχει λίγο δρόμο ακόμη, ίσως δεν απέχει πολύ. Καταλαβαίνουν όμως ότι μόνο με αυτήν θα μπορέσουν να διεκδικήσουν κάτι.
Ο Θεοδωράκης έχει από μία άποψη δίκιο όταν λέει: «Πολλοί το τελευταίο καιρό παίρνουν νερό από το Ποτάμι. Τροφοδοτήσαμε το πολιτικό σύστημα με νέα σκέψη. Ακόμη κι αν φύγουμε – που δεν θα φύγουμε – θα βρεθούν πολλοί να πουν “αυτό το έχουμε ξανακούσει”. Και κυρίως θα βρεθούν πολλοί να συνεχίσουν».
Οπως και όταν διαπιστώνει: «Η πολιτική σήμερα δεν είναι αριστερή – δεξιά – κεντρώα! Η μάχη σήμερα είναι ανάμεσα, σε αυτούς που πιστεύουν στα κλειστά συστήματα, και αυτούς που πιστεύουν στις ανοιχτές κοινωνίες, στην ανοιχτή οικονομία».
Μένει μία λεπτομέρεια: η ξεκάθαρη πολιτική πρόταση, για την οποία μίλησε ο Θεοδωράκης και την οποία φαίνεται ότι πολλοί περιμένουν.