Στην κρίση του ευρώ με αφορμή το ενδεχόμενο ενός «κακού» σεναρίου για τη Γαλλία, την Ολλανδία ή την Ιταλία, αναφέρεται το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, στο τεύχος του Σαββάτου. «Το φαινόμενο είναι παράδοξο» τονίζει. «Ενώ οικονομικά η Ευρωζώνη εμφανίζεται τόσο σταθερή όσο ποτέ άλλοτε από το ξέσπασμα της κρίσης, το 2017 θα μπορούσε να γίνει η χρονιά διάλυσης της Ευρωζώνης. Οι λόγοι αυτή την φορά δεν είναι οικονομικοί, αλλά πολιτικοί».
Στο άρθρο γίνεται περιγραφή τριών σεναρίων για το ευρώ, το Nexit (για την Ολλανδία), το Frexit (για τη Γαλλία) και το Itexit (για την Ιταλία), που ασφαλώς έχουν να κάνουν και με τον εκλογικό κύκλο. Η Γαλλία έχει προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο και τον Μάιο, στην Ιταλία η πολιτική αβεβαιότητα μετά την αποχώρηση του Ματέο Ρέντσι και την έλευση του Πάολο Τζεντιλόνι παραμένει, ενώ στην Ολλανδία οι κάλπες στήνονται την ερχόμενη εβδομάδα.
«Ενδεχόμενη έξοδος της Ολλανδίας από το ευρώ δεν θα προκαλούσε οικονομική κατάρρευση, τους κραδασμούς θα μπορούσαν να απορροφήσουν οι υπόλοιπες χώρες, αλλά θα ήταν μια λυπηρή εξέλιξη, κυρίως για τη γερμανική κυβέρνηση», παρατηρεί ο γερμανός δημοσιογράφος περιγράφοντας όλα τα ενδεχόμενα, κυρίως στον τομέα του εμπορίου, καθώς η Ολλανδία εξάγει περισσότερα προϊόντα από όσα εισάγει.
Διαφορετικές οι προοπτικές ενός Frexit. «Μετά από τυχόν έξοδο της Γαλλίας δεν θα μπορούσε να επιζήσει το ευρώ. Θα ήταν ο θάνατος, ακόμη και οι χώρες της νότιας Ευρώπης θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα για να μην παρασυρθούν στη δίνη μιας υποτίμησης.
«Εξοδος της Ιταλίας φαίνεται ως ένα πιο πιθανό ενδεχόμενο. Βραχυπρόθεσμα θα ήταν καλύτερα για τους Ιταλούς … αλλά για τους επενδυτές η επιστροφή στη λιρέτα θα ήταν μια κρατική χρεοκοπία», επισημαίνεται στο άρθρο. Η Ιταλία, λόγω της μεγάλης της βιομηχανικής παραγωγής, θεωρείται ως βασική «ύποπτος» για να φύγει από το ευρώ και να αναζητήσει καταφύγιο αν όχι στη λιρέτα, σε ένα άλλο ευρώ (του Νότου;). Η ιταλική οικονομία υπέστη καθίζηση από τότε που με το ευρώ είχε να ανταγωνιστεί τα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα. Αρα οι λόγοι δεν είναι μόνο πολιτικοί, αλλά είναι και οικονομικοί.
«Πιθανότητες για τα τρία exit;…. Η πολιτική κάστα στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο καλό είναι να προετοιμάζονται, διότι ένας απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία», γράφει χαρακτηριστικά το Spiegel, που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από ανησυχούντες για το μέλλον του κοινού νομίσματος.
Ο Οδυσσέας και… οι σειρήνες της ευρωζώνης
Από την πλευρά της η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί τις απόψεις του επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου, καθηγητή Κλέμενς Φουστ και του διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου στο Μίνστερ Γιοχάνες Μπέκερ, για την κρίση που επέστρεψε.
Οι δύο επιστήμονες αναφέρονται στα μέλη της ΕΕ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
Πρώτη είναι η Ελλάδα που «επανήλθε στην ημερήσια διάταξη και μαζί της η ευρωκρίση. Υπάρχει δυσκολία στις διαπραγματεύσεις για το τρίτο πακέτο του Ιούλιου του 2015, γιατί η Αθήνα εφαρμόζει μη ικανοποιητικά τις δεσμεύσεις της. Επιπλέον, το ΔΝΤ απειλεί με έξοδο, γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι που υπό τη γερμανική οπτική γωνία θέτει όλο το πρόγραμμα σε αμφισβήτηση», αναφέρουν.
Οι δύο επιστήμονες αναφέρονται ακόμη στα προβλήματα άλλων χωρών, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, αλλά κυρίως η Πορτογαλία, ωστόσο οι χώρες που τους προκαλούν τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι η Γαλλία και η Ιταλία με το τεράστιο χρέος και τις κυβερνήσεις τους να μην είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.
Το πρόβλημα εκτιμούν ότι είναι και στον τόνο του διαλόγου μεταξύ των κρατών-μελών. «Ο βορράς κατηγορεί τον νότο για κόπωση στις μεταρρυθμίσεις, ο νότος κατηγορεί τη Γερμανία για εμμονή στην μείωση των χρεών, οι χρηματαγορές γίνονται πιο νευρικές, γίνεται σαφές ότι η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί», αναφέρουν.
Κλείνουν με μια αναφορά στην ελληνική μυθολογία. Επικαλούνται το παράδειγμα του Οδυσσέα, που για να αντισταθεί στο τραγούδι των Σειρήνων, ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι για να μην παρασυρθεί.
«Ο έλληνας μυθικός ήρωας ήταν σε θέση να εκχωρήσει την κυριαρχία και την ελευθερία να αποφασίζει, τουλάχιστον προσωρινά, αντίθετα οι χώρες της ευρωζώνης είναι ανίκανες να αυτοδεσμευτούν», λένε και προσθέτουν: «Δεν θέλουν να εκχωρήσουν αρμοδιότητες σε τόσο σημαντικούς τομείς, όπως ο δημοσιονομικός και οικονομικός, με το επιχείρημα ότι είναι κυρίαρχες δημοκρατίες και αρκούνται μόνο σε υποσχέσεις και αυτοδεσμεύσεις ότι θα περιορίσουν τα χρέη, που όμως στη συνέχεια δεν κάνουν… η ανικανότητα αυτοδέσμευσης είναι το κεντρικό πρόβλημα της ευρωζώνης».