Η απόπειρα του Γιώργου Βασιλακόπουλου να ερμηνεύσει τον εαυτό του, μπέρδεψε τα πράγματα ακόμα περισσότερο: «Οι δηλώσεις μου παρερμηνεύθηκαν. Δεν είπα ότι φοβήθηκα την εμπλοκή της μουσουλμανικής μειονότητας, αλλά το αντίθετο». Με το αντίθετο της «εμπλοκής» να είναι η «απεμπλοκή», νόημα δεν μπορούσε να βγει.
Ευτυχώς που, από τότε που εφευρέθηκε η ηχογράφηση, δεν μένουν μόνον τα γραπτά αλλά και τα λόγια. Το μυστήριο του τι ακριβώς είπε ο «ισχυρός άνδρας» του μπάσκετ, το λύνει η απομαγνητοφώνηση: «Η Ξάνθη είναι σε ένα ευαίσθητα εθνικό… εεεε… σημείο, όπου εάν είχαμε τους στρατούς τους εκπαιδευμένους και τους οργανωμένους των δυο… εεεε… σωματείων, δεν ξέρω τι επεισόδια, τι επιπέδου επεισόδια, μπορούσαν να δημιουργήσουν, και μήπως είχαμε και εμπλοκή της μουσουλμανικής μειονότητας. Θα γεννούσαμε και θέματα εθνικά».
Νάτη, πάλι, η λέξη «εμπλοκή». Τι ήθελε να πει, ο κ. Βασιλακόπουλος, για τη μειονότητα; Οτι θα εμπλακεί, ή ότι θα την εμπλέξουν; Αν έχει καταλάβει σωστά ο στενός του συνεργάτης στην Ομοσπονδία, Παναγιώτης Τσαγκρώνης, το δεύτερο. Οπως εξήγησε σε ραδιοφωνικό σταθμό, «φοβηθήκαμε μήπως διεισδύσουν Χρυσαυγίτες στους οργανωμένους οπαδούς των δύο ομάδων». Ετσι, το εθνικό θέμα που ο πρόεδρος της ΕΟΚ φοβήθηκε μη γεννηθεί, το γέννησε ο ίδιος, εκεί που δεν υπήρχε.
Η Ξάνθη ήταν η μοναδική πόλη που ζήτησε, επισήμως και εγγράφως, να φιλοξενήσει τον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ, δια του αντιπεριφερειάρχη Κωνσταντίνου Ζαγναφέρη. Οπως κάθε τοπική κοινωνία, δικαιούται να γνωρίζει το συμφέρον της καλύτερα απ’ όσους ζουν μακριά της. Τι μπορεί ν’ αντέξει και τι όχι. Αν κινδυνεύει και από τι. Τα ζύγισε όλα, αποφάσισε και διεκδίκησε τη διοργάνωση. Αλλά, η ομοσπονδία στην οποία ο λόγος του κ. Βασιλακόπουλου είναι νόμος, έκρινε αλλιώς. Πέταξε την υποψηφιότητά της στα σκουπίδια, και μας άφησε όλους με την απορία: γιατί, άραγε, οι Χρυσαυγίτες να περιμένουν το συγκεκριμένο παιχνίδι για να «την πέσουν» στη μειονότητα; «Στρατοί» πέρασαν πολλοί από την Ξάνθη, στο παρελθόν, μεταξύ των οποίων τα λεφούσια του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Πέρασε και η Εθνική του μπάσκετ, με τον ιδιαίτερο συμβολισμό της. Ποτέ δεν… άνοιξε ρουθούνι.
Ούτε ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε, να συμμεριστεί τους «φόβους» του προέδρου Βασιλακόπουλου. Ολοι καταδίκασαν το σκεπτικό του, που με τις καλύτερες των προθέσεων διακρίνει την Ξάνθη από οποιαδήποτε άλλη πόλη της χώρας: ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, ο δήμαρχος Ξάνθης, Χαράλαμπος Δημαρχόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης, Κώστας Ζαγναφέρης, ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, Ευάγγελος Λαμπάκης, η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), ο Βασίλης Τοροσίδης, αρχηγός της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, και ο Κενάν Μπαργκάν, ποδοσφαιριστης του Αρη, οι οποίοι κατάγονται από την περιοχή, ο Νίκος Λάσκαρης, ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Αρης, ο Λουκάς Αναστασιάσης, μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Αντιμετώπισης της Βίας (ΔΕΑΒ).
«Δεν προσβάλλω κανέναν, ίσα ίσα που εγώ υπερασπίστηκα την Ξάνθη. Δεν ήθελα να γίνουν ζημιές στην πόλη από τους χούλιγκανς», απαντά ο κ. Βασιλακόπουλος. Λες και στη Λάρισα, στο Ηράκλειο ή γύρω από το ΟΑΚΑ στο Μαρούσι, οι ζημιές δεν πονάνε το ίδιο… Είναι να απορεί κανείς, πώς ένας άνθρωπος που έχει πατήσει τα χωράφια της πολιτικής -ήταν χρόνια μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και γενικός γραμματέας Αθλητισμού στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου- επιμένει στην «γκάφα» του χωρίς να το αντιλαμβάνεται.
Για την πολιτική, υπάρχουν οι πολιτικοί. Για την ασφάλεια των πολιτών, υπεύθυνη είναι η Αστυνομία. Η ΕΟΚ υπερέβη κατά πολύ τον ρόλο μιας αθλητικής ομοσπονδίας, κι αμέλησε να κάνει τη δική της δουλειά: να ορίσει το γήπεδο του τελικού εγκαίρως, ώστε να αποφύγει όσα τραγελαφικά συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, γύρω από ένα ζήτημα που ο πολιτισμένος αθλητικός κόσμος ξεκαθαρίζει από την αρχή κάθε σεζόν. Το «ζευγάρι» των φιναλίστ (Παναθηναϊκός – Αρης) είναι γνωστό από τις 16 Ιανουαρίου, και ο αγώνας τους είναι προγραμματισμένος για τις 19 Φεβρουαρίου. Τι ήταν αυτό που καθυστέρησε τόσο πολύ, την απόφαση για το πού θα παίξουν; Οι μεθοδεύσεις, τι άλλο;
Η ομοσπονδία δεν ήθελε, επ’ ουδενί, ο τελικός να γίνει στη Βόρεια Ελλάδα. Απέρριψε μισή ντουζίνα γήπεδα. Το ένα δεν είχε καλές μπασκέτες, το άλλο ηλεκτρονικό πίνακα, το τρίτο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης. Η Ξάνθη είχε… μουσουλμανική μειονότητα. Κατέληξε, λοιπόν, σε δυο: στο Κλειστό του ΟΑΚΑ και στα «Δύο Αοράκια», γνωρίζοντας ότι για το Ηράκλειο ο Αρης θα έθετε «βέτο».
Ο λόγος που η ΕΟΚ προτιμά το ΟΑΚΑ, είναι -κυρίως- οικονομικός. Η ομοσπονδία στηρίζει ένα σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού της στα έσοδα από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Εισπράττει το 80% των καθαρών εσόδων, ενώ οι δύο φιναλίστ μοιράζονται το υπόλοιπο 20%. Στο Κλειστό της Νεάπολης Λάρισας, χωρητικότητας 4.000 θεατών, δεν θα τυπωθούν περισσότερα από 2.500-3.000 εισιτήρια, επειδή υπάρχουν και οι «νεκρές ζώνες». Περίπου τα ίδια ισχύουν σε όλα τα γήπεδα της περιφέρειας. Ενώ στο Μαρούσι, στο «Νίκος Γκάλης», μπορούν να βολευτούν 15.000 θεατές.
Και η Θεσσαλονίκη; Πονεμένη ιστορία. Και παράξενη… Ούτε ο ίδιος ο Αρης δεν επέμεινε -όσο θα περίμενε κανείς- ο τελικός να γίνει στο γήπεδό του. Η ΕΟΚ δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει, πώς και γιατί απορρίφθηκε η λύση του «Nick Galis Hall». Ο κ. Τσαγκρώνης, μάλιστα, υποστήριξε -στα ερτζιανά- ότι τέτοιο ενδεχόμενο, ούτε καν συζητήθηκε. Για να τον «διαψεύσει» σε διπλανό σταθμό ο κ. Βασιλακόπουλος, που είπε ότι το Αλεξάνδρειο το… έκοψε η Αστυνομία. Η Ιστορία δείχνει ότι η Θεσσαλονίκη είναι μονίμως αδικημένη. Ειδικά στο ποδόσφαιρο. Από τις 24 φορές που βρέθηκαν αντιμέτωπες μία ομάδα από την Αττική και μία από τον Βορρά, τις… 23 οι τελικοί διεξήχθησαν στο Λεκανοπέδιο. Στο μπάσκετ, η Αθήνα και το Ηράκλειο είναι οι μοναδικές πόλεις που έχουν φιλοξενήσει τελικό Κυπέλλου τα τελευταία 12 χρόνια.
Ενας ακόμη τελικός, ο εφετινός, μεθοδεύτηκε να καταλήξει στο ΟΑΚΑ. Την τελευταία στιγμή, όμως, η ΕΟΚ… έφαγε από τον Αρη μια ντρίμπλα που δεν την περίμενε. Στη σύσκεψη της 27ης Ιανουαρίου η ΚΑΕ της Θεσσαλονίκης παρουσίασε ένα έγγραφο με τη σφραγίδα της ΓΓΑ, σύμφωνα με το οποίο και το Κλειστό της Νεάπολης (στη Λάρισα) πληρούσε τις προϋποθέσεις.
Η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας δεν ήταν αρνητική, όμως έπρεπε να τοποθετηθούν τουρνικέ. Ο Αρης προθυμοποιήθηκε να μεταφέρει εκεί τα τουρνικέ που υπάρχουν στο Αλεξάνδρειο. Και η ομοσπονδία, δεν μπορούσε παρά να περιμένει την οριστική απόφαση της ΕΛ.ΑΣ.
Κάποτε, ο τελικός του Κυπέλλου μπάσκετ ήταν ένα γιορτινό Φάιναλ Φορ. Το 1998, τέτοιες μέρες, είχαν ανταμώσει στο Αλεξάνδρειο, ο Αρης, η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Το 2000, στο νεότευκτο «παλατάκι» της Πυλαίας, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Ηρακλής. Αλλά, όσα συνέβησαν σε εκείνον τον καταραμένο τελικό Αρης – Ολυμπιακός, το 2004 στη Λαμία, μας γύρισαν πίσω στις προ του 1995 εποχές: έναν τελικό, «να τελειώνουμε».
Ιδίως η εφετινή… κολοκυθιά με την έδρα του τελικού δείχνει την παρακμή ενός θεσμού που, κάποτε, είχε αξία. Εδώ και πολλά χρόνια, το Κύπελλο έχει γίνει… Κυπελλάκι. Μια καλή ιδέα θα μπορούσε να είναι ο διπλός τελικός. Αφού δεν μπορούμε να κουλαντρίσουμε τους μανιασμένους οπαδούς των δυο φιναλίστ στο ίδιο γήπεδο, ας γίνεται ένας αγώνας στην έδρα της μίας ομάδας και ένας στης άλλης. Οπως στο Eurocup. Η ομοσπονδία πρέπει να σκεφτεί κάποια λύση για του χρόνου. Και, κυρίως, να αφήσει την πολιτική στην ησυχία της.
ΥΓ. Τελικά το μεσημέρι της Παρασκευής, η ΕΟΚ αποφάσισε ο τελικός του Κυπέλλου να γίνει στις 18 Φεβρουαρίου στο «Αλεξάνδρειο», έδρα του Αρη στη Θεσσαλονίκη!