«Είναι αυτονόητο πως ένας εκδοτικός οργανισμός έχει αξία μόνον όταν τα μέσα που διαθέτει είναι σε κυκλοφορία». Με αυτό το απόσπασμα από το με τίτλο «Ορθιοι» κεντρικό τους σημείωμα στο πρωτοσέλιδο τα «Νέα» κυκλοφόρησαν το πρωί της Δευτέρας, παρά την προαναγγελία κλεισίματος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη μέσω άρθρου που δημοσιεύτηκε στο «αδελφό» «Βήμα της Κυριακής».
Οι εργαζόμενοι στα «Νέα» πήραν την απόφαση να συνεχίσουν όσο γίνεται και αντέχουν την έκδοση της εφημερίδας σε σύσκεψη που έγινε την Κυριακή. Μολονότι απλήρωτοι από το καλοκαίρι και ενώ ο εκδότης συνεχίζει να αποδίδει το αδιέξοδο αποκλειστικά στις πιστώτριες τράπεζες, οι δημοσιογράφοι των «Νέων» επιμένουν ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι στοιχεία ισολογισμών και νούμερα, αλλά οι άνθρωποί τους. Και έτσι συνεχίζουν τον αγώνα τους, στηριζόμενοι κυρίως, όπως αναφέρουν, στο πάθος τους που τους κρατά ακόμα όρθιους.
Στο σημερινό άρθρο τους, τα «Νέα» καλούν όλους να δείξουν το ενδιαφέρον τους και να μην μείνουν στα λόγια. Αυτό το κάλεσμα αφορά πρωτίστως τις τράπεζες, που πλέον δεσμεύουν τα χρήματα από τις πωλήσεις για την εξυπηρέτηση των δανεικών υποχρεώσεων και όχι για τη συνέχιση της έκδοσης με κίνδυνο να καταρακωθεί ακόμα περισσότερο το περιουσιακό τους στοιχείο («ένας εκδοτικός οργανισμός έχει αξία μόνον όταν τα μέσα που διαθέτει είναι σε κυκλοφορία»).
Αλλά το κάλεσμα των «Νέων» αφορά και στα πολιτικά κόμματα: «Η κυβέρνηση και τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, αν εννοούν όσα λέγουν για την πολυφωνία και την ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία, οφείλουν να πράξουν τα δέοντα τώρα. Η κατάθεση και ψήφιση μιας τροπολογίας που μπορεί να διευκολύνει την προσωρινή χρηματοδότηση – από τα δικά μας έσοδα τα οποία τώρα δεσμεύουν οι τράπεζες – είναι αναγκαία όπως φαίνεται και επ’ αυτού θα κριθούν όλοι».
Το κύριο άρθρο των «ΝΕΩΝ»:
«Η οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη αγγίζει, αν δεν έχει υπερβεί, τα όρια της ασφυξίας. Με την τροπή που έχουν λάβει οι εξελίξεις, ο ΔΟΛ στην πραγματικότητα στερείται των αναγκαίων πόρων για να συνεχισθεί απρόσκοπτα η λειτουργία του. Ωστόσο, παρά το διαφαινόμενο αδιέξοδο, υπάρχει δυνατότητα για μια λύση που θα κρατά ζωντανό τον ιστορικό αυτόν πυλώνα της δημοκρατίας.
» Αυτό θα μπορούσε να συμβεί εφόσον όλοι όσοι έχουν ρόλο δείξουν έμπρακτο ενδιαφέρον και δεν μείνουν στα λόγια. Για να ξεφύγουμε από την καταστροφή απαιτείται γενναιότητα από τις πιστώτριες τράπεζες, που με ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να συμβάλουν στην απελευθέρωση πόρων από τις εισπράξεις του Οργανισμού ώστε να εξασφαλιστεί μια ενδιάμεση χρηματοδότηση μέχρι να εξευρεθεί η οριστική λύση. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση και τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, αν εννοούν όσα λέγουν για την πολυφωνία και την ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία, οφείλουν να πράξουν τα δέοντα τώρα. Η κατάθεση και ψήφιση μιας τροπολογίας που μπορεί να διευκολύνει την προσωρινή χρηματοδότηση – από τα δικά μας έσοδα τα οποία τώρα δεσμεύουν οι τράπεζες – είναι αναγκαία όπως φαίνεται και επ’ αυτού θα κριθούν όλοι. Είναι αυτονόητο πως ένας εκδοτικός οργανισμός έχει αξία μόνον όταν τα μέσα που διαθέτει είναι σε κυκλοφορία.
» Οι εργαζόμενοι στα “ΝΕΑ” και όλοι οι συνάδελφοί μας στον ΔΟΛ που έχουν επιδείξει υπομονή και γενναιότητα στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν θα συνεχίσουν με πίστη κάθε προσπάθεια για τη διάσωση του Οργανισμού. Ασφαλώς οι αντοχές όλων αγγίζουν τα όριά τους, αλλά το πάθος μάς κρατά ακόμη όρθιους».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σημείωμα του κεντρικού αρθρογράφου των «Νέων» του Γιάννη Πρετεντέρη, ο οποίος στο άρθρο του με τίλο «Εξηγήσεις» περιγράφει το πρόβλημα και με οικονομικούς και με πολιτικούς ρόλους.
Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης:
«Nα μιλήσουμε ειλικρινά επειδή μόνο στους αναγνώστες μας χρωστάμε τελικά εξηγήσεις. Υπάρχουν δύο επιλογές. Η μία είναι η διασφάλιση της λειτουργίας του μεγαλύτερου και ιστορικότερου εκδοτικού οργανισμού της χώρας ώστε να οδηγηθεί συντεταγμένα σε διαδικασίες εξυγίανσης κι αναδιάρθρωσης. Η επιλογή αυτή υπηρετεί ένα οικονομικό σχέδιο με κάποιο ρίσκο αλλά ισχυρή λογική. Η άλλη είναι η αναστολή της λειτουργίας του λόγω έλλειψης υποτυπώδους ρευστότητας. Η τεχνητή πρόκληση ασφυξίας. Η επιλογή αυτή υπηρετεί απλώς μια πολιτική ατζέντα με προφανή κίνητρα.
» Η απόφαση ανήκει κατ’ αρχήν στις τράπεζες. Αλλά ασφαλής δρόμος δεν υπάρχει. Η πρώτη επιλογή δεν προσκρούει σε κάποιον νόμο αλλά μπορεί να υποστεί τον έλεγχο που θα υποκινήσει κάθε κακόβουλος πολιτικός ή κομπλεξικός ανταγωνιστής. “Κλείσε τους να τελειώνουμε!”.
» Η στοιχειώδης επιχειρηματική αντίληψη είναι αναντίρρητα με το μέρος της. Υποθέτω όμως ότι οι τράπεζες πιέζονται ή φοβούνται.
» Ούτε η δεύτερη επιλογή απαγορεύεται από κάποιον νόμο. Αλλά υπόκειται κι αυτή στον έλεγχο της Δικαιοσύνης.
» Η απαξίωση τραπεζικής περιουσίας και πολλών εκατομμυρίων δανείων από διοικήσεις που ήδη διώκονται για τα δάνεια αυτά εμπεριέχει ενδιαφέρουσες ποινικές παραμέτρους.
» Αλλωστε στην Ελλάδα η πολιτική ατζέντα αποτελεί μια σταθερά ασταθή μεταβλητή. Υπάρχουν εισαγγελείς σήμερα. Θα υπάρχουν και αύριο. Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα η πρώτη λύση θα είχε ήδη προχωρήσει. Και μιλώ αυστηρά επιχειρηματικά χωρίς να υπολογίζω άλλες κοινωνικές, δημοκρατικές και πολιτισμικές παραμέτρους που προφανώς συνυπάρχουν.
Στην Ελλάδα όμως η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος έχει μετατραπεί σε κλάδο της ποινικής δικονομίας.
» Με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης και των υποχθόνιων δυνάμεων που τη στηρίζουν. Της αντιπολίτευσης που συμμετέχει άβουλη στα καλλιστεία. Αλλά και των ίδιων των τραπεζών που αντί να υποστηρίξουν μια καταφανώς εξυγιαντική διαδικασία επιλέγουν να λειτουργούν ως υποψήφιοι υπόδικοι.
» Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και έναν μήνα έδειξαν ότι δεν έχουν κανένα σχέδιο, ούτε καν αντίληψη των δεδομένων. Τρενάρουν. Και παραπαίουν από τηλεφώνημα σε τηλεφώνημα. Πού φτάσαμε τώρα; Στο απροχώρητο.
» Η κατάσταση που αντικειμενικά περιέγραψα μπορεί να αφορά τον ΔΟΛ. Αλλά είναι γελασμένος όποιος νομίζει ότι αφορά μόνο τον ΔΟΛ. Αφορά το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
» Διότι το βασικό πρόβλημα της χώρας σήμερα δεν είναι η αντιμετώπιση μιας διαλυμένης από την κρίση διαπλοκής, ούτε η διαμόρφωση μιας νέας, αλλά η οικοδόμηση μιας υγιούς ανάπτυξης. Κι ευτυχώς ή δυστυχώς ανάπτυξη με ανύπαρκτες τράπεζες και κλειστές επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει.
» Αν δεν απατώμαι, ο “υπαρκτός σοσιαλισμός” διαλύθηκε πριν από είκοσι επτά χρόνια. Κι εξ όσων γνωρίζω καμία χώρα δεν αναπτύχθηκε ποτέ με δικαστική παραγγελία».
Στο μεταξύ η ΕΣΗΕΑ, με καθυστέρηση ημερών, εξέδωσε την Κυριακή ανακοίνωση για τις εξελίξεις στον ΔΟΛ. Είναι ωστόσο η μόνη που τολμά να βάλει στο κάδρο των ευθυνών και τον εκδότη Σταύρο Ψυχάρη:
«Οι δραματικές εξελίξεις στον ΔΟΛ, σε συνδυασμό με την εκκρεμότητα που συντηρείται στο τηλεοπτικό τοπίο και την υπόθεση του MEGA ανοιχτή, προκαλούν έντονες αναταράξεις με εμφανή την απειλή για την πολυφωνία και την ενημέρωση των πολιτών.
» Υστερα από τη δημόσια παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ, η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων δηλώνουν: “Είμαστε πολύ ανήσυχοι επειδή η πολυφωνία των ΜΜΕ, ένας από τους πυλώνες κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, διαλύεται με γρήγορους ρυθμούς…”. «Η δημοσιογραφία είναι δημόσιο αγαθό και δεν πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια. Ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς, όταν οι όμιλοι των ΜΜΕ πρέπει να έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σε εκείνες τις δυνάμεις, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα τους πολίτες».
» Και συμπληρώνουν: “Οι αρχές της Ελλάδας πρέπει να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να αποτρέψουν το κλείσιμο των εφημερίδων ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ”.
Στις διαδοχικές συναντήσεις, που είχαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων του ΔΟΛ και τα Σωματεία:
· Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ν. Βούτσης έθεσε ζήτημα συνολικής αντιμετώπισης στον ΔΟΛ και στα ΜΜΕ μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο με τις κατάλληλες παρεμβάσεις και την συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, κάτι που επανέλαβε στη Βουλή και ο Πρωθυπουργός.
· Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Ι. Δραγασάκης στην αντίστοιχη συνάντηση, αναφερόμενος στο ρόλο των Τραπεζών επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι παρά το γεγονός πώς οι Τράπεζες ελέγχονται από πλειοψηφίες επενδυτών, εντούτοις, στο πλαίσιο της λειτουργίας τους μπορούν, παράλληλα με τη διασφάλιση των απαιτήσεων που έχουν, να παίξουν τον ρόλο τους για να μην λείψουν οι εφημερίδες από το περίπτερο.
» Στη συνάντηση, που ακολούθησε στην Τράπεζα της Ελλάδος ο διοικητής κ. Ι. Στουρνάρας εμφανίστηκε πρόθυμος να συνδράμει στο πλαίσιο, όμως, της λειτουργίας της τραπεζικής αγοράς.
Τεράστια είναι η ευθύνη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης απέναντι στις εξελίξεις αυτές. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να αποσαφηνίσουν τη στάση τους και να δώσουν μια καθαρή απάντηση, κυρίως στους εργαζόμενους στον ΔΟΛ, που παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, αλλά αυτοί κρατούν τις εφημερίδες ανοιχτές και στους άλλους συναδέλφους σε άλλα συγκροτήματα και ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, που εργάζονται κάτω από την ίδια αβεβαιότητα.
» Οι Τράπεζες, οι οποίες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα του ελληνικού λαού, οφείλουν να λειτουργούν με στενά χρηματοπιστωτικά κριτήρια και ιδίως όταν έχουν δώσει δάνεια με αέρα, τα οποία οδηγούν σε στραγγαλισμό της ενημέρωσης, με τους εργαζόμενους και πάλι να πληρώνουν το μάρμαρο. Άλλωστε, με τέτοιες χαριστικές ρυθμίσεις από τις σημερινές διοικήσεις των Τραπεζών, που καταγγέλλονται και είναι στη φάση της δικαστικής έρευνας, πήρε στα χέρια του τον ΔΟΛ ο σημερινός του Εκδότης.
» Εξηγήσεις, όμως, οφείλουν να δώσουν και όσοι ενεπλάκησαν στις διαβουλεύσεις και τα παζάρια (μεσολαβητές και άλλοι).
» Ο Σταύρος Ψυχάρης, ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, οφείλει να δώσει καθαρές εξηγήσεις και για τις ενέργειές του το διάστημα που προηγήθηκε. Η δήθεν εξυγίανση με μαζικές απολύσεις και την τότε συνδικαλιστική ανοχή, αλλά και οι αμοιβές σε μεγαλοστελέχη και εξωτερικές εργολαβίες, συμπλήρωσαν το προβληματικό management, που άρχισε με τη φούσκα του Χρηματιστηρίου και συνεχίστηκε. Οφείλει, όμως, να πει και τι ακριβώς πρόκειται να κάνει από αύριο και πού είναι τώρα τα λεφτά από τα αμπάρια με τα οποία πριν τρεις μήνες, διαβεβαίωνε, ότι θα αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι.
» Εχει υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους του ΔΟΛ και στους αναγνώστες, γιατί αυτοί κρατούν μέχρι τώρα ανοιχτό τον ΔΟΛ. Ειδικά, οι συνάδελφοι, που επιμένουν να κρατούν ανοιχτό «ΤΟ ΒΗΜΑ», «ΤΑ ΝΕΑ», το «ΒΗΜΑ FM», το «in.gr», τις ιστοσελίδες, τα περιοδικά και να χρηματοδοτούν τη λειτουργία τους επί μήνες με τους απλήρωτους μισθούς τους.
» Ούτε ο Στ. Ψυχάρης, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε και οι Τράπεζες έχουν δικαίωμα να τους φάνε τα λεφτά τους.
» Κάπου εδώ αρχίζει το θέμα της Δικαιοσύνης».