Οι συμπατριώτες του τον περίμεναν «πώς και πώς» να επιστρέψει από τον τραυματισμό του. Στα τρία προηγούμενα παιχνίδια τους -τα οποία ο Λιονέλ Μέσι παρακολούθησε από τον καναπέ του- είχαν γευτεί αναπάντεχες πίκρες: ισοπαλίες με την ουραγό Βενεζουέλα και το αδύναμο Περού, και ήττα (εντός έδρας) από την Παραγουάη – σιγά το… «θηρίο».
Χωρίς τον 29χρονο σούπερ σταρ της, η Αργεντινή είναι «άλλη» ομάδα. Το ξέρουν όλοι, το δείχνουν και οι στατιστικές. Ο νέος προπονητής της «Αλμπισελέστε», Εντγάρδο Μπάουσα, ήταν ένας από τους πολλούς που… είχαν πέσει στα πόδια του, ώστε να αλλάξει γνώμη και να μην αποχωρήσει μετά τον χαμένο Τελικό του Copa America. Ο Μέσι «λύγισε». Ισως να το ‘χει, ήδη, μετανιώσει.
Αυτό που συνέβη την περασμένη Παρασκευή, κανείς δεν το περίμενε. Η Αργεντινή έχασε (3-0) από τη Βραζιλία στο «Μινεϊράο» του Μπέλο Οριζόντε -εκεί που πριν από 28 μήνες οι Βραζιλιάνοι είχαν υποστεί την πιο ταπεινωτική ήττα στην ιστορία τους (7-1 από τη Γερμανία)- με τον Μέσι στη σύνθεσή της. Ο οποίος, πέντε μέρες νωρίτερα, είχε… οργιάσει στον αγώνα της Μπαρτσελόνα στη Σεβίλλη, για το ισπανικό πρωτάθλημα. Αλλά, στο SuperClásico εναντίον της Βραζιλίας, ήταν απογοητευτικός. Ασορτί με την ομάδα του.
Η Αργεντινή συνετρίβη από μια εντελώς ανανεωμένη Βραζιλία (μόνον ένας από τους 11 που άρχισαν το ματς είχε αγωνιστεί εκείνο το βράδυ της μεγάλης ντροπής), ενός άγνωστου προπονητή ονόματι Τιτέ. Οι μέχρι πρότινος διαλυμένοι Βραζιλιάνοι «πετούν» από νίκη σε νίκη, προς το Μουντιάλ της Ρωσίας, ενώ η Αργεντινή των δυο τροπαίων (1978, 1986), των άλλων τριών Τελικών και των 15 συμμετοχών σε τελική φάση, του Μαραντόνα, του Μπατιστούτα και του Κέμπες, κινδυνεύει να λείψει από το Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά μετά το 1970.
«Πρέπει να αλλάξουμε αυτήν την σκ@τ@κατάσταση», ψέλλισε ο Μέσι μετά τη νέα ταπείνωση. Πρέπει, αλλά πώς; Οπως αποδεικνύεται, η Αργεντινή δεν είναι χάλια επειδή δεν παίζει καλά ο Μέσι. Ο Μέσι είναι χάλια, επειδή δεν παίζει καλά η Αργεντινή. Θυμίζει την ομάδα που -με προπονητή τον Μαραντόνα- είχε «κλέψει» την τελευταία στιγμή το εισιτήριο για το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής (2010), όμως τώρα είναι ακόμη χειρότερη. Η σημερινή «Αλμπισελέστε» είναι για λύπηση, και οι ρίζες της κρίσης είναι πολύ βαθιές.
Οι αναλυτές πιστεύουν οτι η Αργεντινή άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα τον Ιούλιο του 2014, όταν απεβίωσε ο επί 35 χρόνια πρόεδρος της Ομοσπονδίας της χώρας. Ο Χούλιο Κροντόνα, ένας ποδοσφαιρικός δικτάτορας με ικανότητες και πυγμή, δεν είχε φροντίσει για τη διαδοχή του. Στις εκλογές που ακολούθησαν, οι δυο υποψήφιοι συγκέντρωσαν από 38 ψήφους, παρότι οι εκλέκτορες ήταν… 75. Η FIFA επέβαλε μία μεταβατική διοικούσα επιτροπή, και διόρισε πρόεδρό της κάποιον Αρμάντο Πέρες. Εναν εντελώς «άσχετο», όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή, που έχασε κάθε έλεγχο: της Ομοσπονδίας, αλλά και της εθνικής ομάδας.
Ο προηγούμενος προπονητής, «Τάτα» Μαρτίνο, δεν πληρώθηκε τον τελευταίο του χρόνο, επειδή το ταμείο ήταν άδειο. Η τριμελής διοικητική επιτροπή αποφάσισε να τον αντικαταστήσει, όταν η Αργεντινή άρχισε να παίζει σαν ομαδούλα της σειράς, όμως δεν περίσσευαν χρήματα ούτε για να ταξιδέψει στην Ευρώπη και να συναντήσει τους υποψήφιους. Μίλησαν με τον Σιμεόνε και τον Ποκετίνο… μέσω Skype. Εκείνοι, αντιλήφθηκαν την κατάσταση και δεν δέχτηκαν, καν, να το κουβεντιάσουν. Αλλά και ο Μπιέλσα με τον Σαμπάολι κατάλαβαν πού πήγαιναν να μπλέξουν, και… έγιναν καπνός.
Ο σημερινός προπονητής, ο 58χρονος Μπάουσα, ήταν μια απεγνωσμένη επιλογή. Οταν δέχτηκε να αναλάβει -την 1η Αυγούστου- άφησε τη Σάο Πάολο έκτη από το τέλος, στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα. Με την Αργεντινή νίκησε μόνον την Ουρουγουάη, στο πρώτο του παιχνίδι. Η συνέχεια -χωρίς τον Μέσι- ήταν καταστροφική. Μεταξύ άλλων, δέχτηκε δυο γκολ από τη Βενεζουέλα, η οποία δεν έχει ξανασκοράρει στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές…
Με τις τέσσερις πρώτες ομάδες του Ομίλου της Νότιας Αμερικής να προκρίνονται απευθείας και την πέμπτη να οδηγείται σε διπλούς αγώνες μπαράζ -με την πρώτη του Ομίλου της Ωκεανίας, μάλλον τη Νέα Ζηλανδία- η Αργεντινή βρίσκεται, αυτή τη στιγμή, στην έκτη θέση. Ούτε στα ματς της δεύτερης ευκαιρίας, δηλαδή. Και ακολουθούν πολύ ζόρικα παιχνίδια. Τα ξημερώματα της Τετάρτης (για την Ελλάδα) υποδέχεται τη δυνατή Κολομβία. Τον προσεχή Μάρτιο παίζει -πάλι εντός έδρας- με τη Χιλή, κι έπειτα ταξιδεύει στη Βολιβία (όπου έχει υποστεί την πιο βαριά της ήττα, με 6-1, πριν από επτά χρόνια) και την Ουρουγουάη. Το χειρότερο, όμως, είναι οτι αυτή η ομάδα δεν δίνει την εντύπωση οτι μπορεί να συνέλθει.
Το ατομικό ταλέντο των «αστέρων» της είναι η τελευταία ελπίδα, όμως -εκτός από τον Μέσι- και ο Αγκουέρο, ο Ιγκουαΐν, ο Ντι Μαρία ή ο Ντιμπάλα είναι πάντα «χώμα» όταν φορούν τη φανέλα με το εθνόσημο. Ιδίως οι δυο πρώτοι. Το ζήτημα είναι και ψυχολογικό – προχθές ο Μέσι το είπε ξεκάθαρα: «Ελπίζω, την Τετάρτη, οι φίλαθλοι στο Σαν Χουάν να είναι υπομονετικοί και να μη μας αγχώσουν. Βλέποντας το ματς με την Παραγουάη από το σπίτι μου, παρατήρησα οτι υπήρχαν αποδοκιμασίες. Δεν μας βοηθούν. Εμείς είμαστε οι πρώτοι που θέλουν τη νίκη, κι όταν το περιβάλλον δεν είναι καλό, το νοιώθουμε. Επηρεαζόμαστε».
Δεν αγωνιά μόνον η Αργεντινή, αλλά η οικονομία της μπάλας ολόκληρη. Οι πολυάριθμοι (και γενναιόδωροι) χορηγοί του Μέσι «τρέμουν» στην ιδέα οτι η αιχμή της καμπάνιας τους ενδέχεται να απουσιάσει από το σημαντικότερο ποδοσφαιρικό ραντεβού. Ο Αργεντινός είναι ένα «brand» που αξίζει πολλά. Ιδίως για την Adidas, η οποία θα περιλαμβάνεται και μεταξύ των βασικών χορηγών του Μουντιάλ 2018. Μετά τα σκάνδαλα του Μπλάτερ, ο Ινφαντίνο έδωσε μάχη για να την κρατήσει.
Η ίδια η FIFA φοβάται -όχι αδίκως- την οικονομική ζημιά που μπορεί να της προκαλέσει ο πιθανός αποκλεισμός της Αργεντινής. Ηδη «πληρώνει» την ήττα της στον Τελικό του Copa America Centenario. Είχε ονειρευτεί μια σπουδαία αναμέτρηση της Πρωταθλήτριας Ευρώπης με την Πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής, όμως το «ζευγάρι» Πορτογαλίας – Χιλής, που προέκυψε, δεν είναι και τόσο γοητευτικό για την τηλεόραση και τους χορηγούς. Οσο θα ήταν το Πορτογαλία – Αργεντινή.
Για την Αργεντινή αγωνιά, ασφαλώς, και ο Πούτιν. Φιλοδοξεί να διοργανώσει στη Ρωσία το καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο ever. Αν δεν είναι εκεί η Αργεντινή του Μέσι, το πρεστίζ του τουρνουά θα έχει δεχθεί το πρώτο του -ανεπανόρθωτο- χτύπημα.