Ηταν η βραδιά του. Το όνομα «Γιουσέιν Μπολτ» ειπώθηκε και γράφτηκε δισεκατομμύρια φορές τις τελευταίες ώρες. Τόσο πριν από την πολυαναμενόμενη κούρσα του στα 100 μέτρα -που, έτσι κι αλλιώς, είναι η κορυφαία στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων- όσο και μετά τον νέο θρίαμβό του. Κανένας δεν περίμενε οτι, σε αυτό το «one man show» του τζαμαϊκανού υπεραθλητή, θα μπορούσε να χωρέσει κι άλλος πρωταγωνιστής.
Ακόμη και ο ίδιος ο «βασιλιάς των σπριντ» χειροκρότησε τον Γουέιντ φαν Νίκερκ, από τη Νότια Αφρική, ο οποίος λίγο πριν από το «κατοστάρι» -ξημερώματα στην Ελλάδα- έκανε το… θαύμα του Δεκαπενταύγουστου: κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα, το οποίο «άντεχε» εδώ και 17 χρόνια. Τότε, στις 26 Αυγούστου 1999, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της Σεβίλλης, ο Μάικλ Τζόνσον τα είχε τρέξει σε 43″.18. Ο 24χρονος Νίκερκ τερμάτισε 0,15 δευτερόλεπτα γρηγορότερα: σε 43″.03.
Η προγιαγιά του θα είναι πολύ περήφανη για τον δισέγγονο, ο οποίος έγινε ο πρώτος νοτιοαφρικανός αθλητής που κερδίζει χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στον Στίβο μετά το 1928 (σύμφωνα με το ESPN). Επειδή η κυρία Ανς Μπόθα, 75 ετών σήμερα, υπήρξε η πρώτη του προπονήτρια. Αυτή τη δουλειά έκανε, από το 1960, στο Κέιπ Τάουν: προπονούσε αθλητές του Στίβου. Το 1992, τη χρονιά που γεννήθηκε ο Νίκερκ, έκλεινε τα 50 της – και ήταν ακόμη στα κουλουάρ. Προτού βγει στη σύνταξη, πρόλαβε να παραδώσει στον νέο «αστέρα» των 400 μέτρων τα πρώτα του μαθήματα.
Φαίνεται πως έκανε πολύ καλή δουλειά. Η κούρσα του Φαν Νίκερκ ήταν για σεμινάριο. Αυτό το μυθικό παγκόσμιο ρεκόρ το πέτυχε τρέχοντας στην όγδοη διαδρομή -την πιο δύσκολη, κατά τους ειδικούς- χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στους αντιπάλους του. Λες και έτρεχε μόνος του, με αντίπαλο το χρονόμετρο. Οπως εξομολογήθηκε ο ίδιος, σε όλο τον αγώνα είχε μια μανία καταδίωξης. Μόνο που, σε έναν αγώνα δρόμου, αυτή η μανία δεν είναι ψυχική διαταραχή, αλλά ευλογία. «Ενιωθα οτι με κυνηγούν, ότι κάποιος θα με πιάσει από στιγμή σε στιγμή. Κι αυτό με έκανε να προσπαθώ να τρέξω ακόμη πιο γρήγορα».
Ο Φαν Νίκερκ μπήκε από νωρίς επικεφαλής της κούρσας, και στην τελική ευθεία είχε αυτόν τον αρμονικό, κομψό, ατάραχο διασκελισμό του 800άρη, που οι φίλοι του αθλητισμού λατρεύουν. Στη γραμμή του τερματισμού έγειρε το κορμί του μπροστά, αν και δεν ήταν ανάγκη. Με ένα εκπληκτικό «φίνις», στα τελευταία 150 μέτρα, είχε βγάλει τους μεγάλους αντιπάλους του από το «κάδρο».
Ο θριαμβευτής του Λονδίνου, Κίρανι Τζέιμς, ο πρωταθλητής από τη Γρενάδα που τερμάτισε δεύτερος (43″.76), έσπευσε να τον αγκαλιάσει, σε μια ανεπιτήδευτη επίδειξη αθλητικού πνεύματος. Ο Αμερικανός Λασόν Μέριτ, χρυσός Ολυμπιονίκης πριν από οκτώ χρόνια στο Πεκίνο, ήρθε τρίτος (43″.85). Επρεπε να βλέπατε την απορία στα μάτια του, τη στιγμή που γύρισε να κοιτάξει τον Νοτιοαφρικανό: «μα, πώς το έκανες αυτό;».
Το κυνηγούσαν χρόνια, αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλά ο Φαν Νίκερκ τους είχε προειδοποιήσει από πέρυσι -τέτοιες μέρες- όταν τερμάτισε πρώτος (43″.48), στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, στο Πεκίνο. Ηταν φανερό, οτι ένα νέο «αστέρι» του Στίβου γεννιέται. Μάλιστα, αμέσως μετά τον τερματισμό του, ο Νοτιοαφρικανός χρειάστηκε ιατρική φροντίδα. Διακομίστηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, καθώς ένιωθε οτι οι δυνάμεις του τον είχαν εγκαταλείψει, όπως αποκάλυψε -τότε- ο αρχηγός της αποστολής της Νοτίου Αφρικής, Πίτερ Λούρενς.
Αυτή τη φορά, παρά την υπερ-προσπάθεια που τον οδήγησε στο απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ του, ο φαν Νίκερκ τερμάτισε ακμαιότατος. Γονάτισε στο ένα του πόδι και έχωσε το κεφάλι στις παλάμες του. Επειτα, άρπαξε την πολύχρωμη σημαία της πατρίδας του, την έριξε στους ώμους του, και έβγαλε τα «σπάικς» του. Για να σιγουρευτεί οτι όλοι έμαθαν για τον άθλο του, έδειξε το ηλεκτρονικό χρονόμετρο που έγραφε 43″.03.
Δευτερόλεπτα μετά το τρίτο διαδοχικό Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στα 100 μέτρα, ο Μπολτ τον αναζήτησε για να τον συγχαρεί. «Στο είχα πει οτι μπορούσες να τα καταφέρεις. Στο είχα πει». Ο Νοτιοαφρικανός έλαμπε από ευτυχία, καθώς ο ταχύτερος άνθρωπος του κόσμου είχε παρατήσει τον δικό του θρίαμβο για να ασχοληθεί με το ιστορικό ρεκόρ του «μικρού».
Ναι, ο φαν Νίκερκ είναι μόλις 24 ετών -γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1992- και έχει όλον τον καιρό μπροστά του για να γίνει το επόμενο μεγάλο όνομα στα σπριντ, μετά την επικείμενη συνταξιοδότηση του Τζαμαϊκανού – που είναι και το ίνδαλμά του, όπως επισήμανε μιλώντας στην κάμερα του BBC. Μπορεί άνετα να ρίξει τον χρόνο στα 400 μέτρα κάτω από τα 43″, γράφουν σήμερα οι ειδικοί στον Στίβο.
Προς το παρόν, ο… ταχύτερος οπαδός της Λίβερπουλ απολαμβάνει την επιτυχία του, κάνοντας «καζούρα» στον αδερφό του, που υποστηρίζει την Αρσεναλ. Χθες βράδυ, η αγαπημένη του ομάδα νίκησε 4-3 στο «Εμιρεϊτς». Μερικές ώρες αργότερα, το όνομά του ανέβηκε στη μαρκίζα του παγκόσμιου αθλητισμού, δίπλα σ’ εκείνο της πιο μεγάλης βεντέτας των σπορ. Για έναν 24χρονο αθλητή, κάπως έτσι πρέπει να είναι ο Παράδεισος.