Οι New York Times αναρωτήθηκαν με σχεδόν απελπισμένο τόνο στο κεντρικό τους άρθρο: «Τι σκεφτόταν ο κ. Τραμπ;» Οντως, είναι να απορείς. Εδώ και έναν αιώνα, συγκεκριμένα από το 1919 και από τότε που ο πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον απέλασε 249 «ριζοσπάστες» στη νεογέννητη Σοβιετική Ενωση, κανένας αμερικανός πολιτικός δεν είχε τολμήσει να μην είναι σκληρός με τη Μόσχα. Κανένας μέχρι τον αμφιλεγόμενο προεδρικό υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών. Ο οποίος έσπασε μια γραμμή-ταμπού για την αμερικανική διπλωματία, προσκαλώντας ουσιαστικά τη Ρωσία να εμπλακεί στις εκλογές των ΗΠΑ.
«Ρωσία, αν με ακούς, ελπίζω να είσαι σε θέση να βεις τα 30.000 e-mails που λείπουν», είπε, αναφερόμενος στη γνωστή υπόθεση με την ηλεκτρονική αλληλογραφία της Χίλαρι Κλίντον όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ηταν μια δήλωση που ήρθε λίγες μόλις ώρες αφότου το στρατόπεδο της Χίλαρι είχε υποστηρίξει ότι το Κρεμλίνο ίσως να βρίσκεται πίσω από τη διαρροή κάποιων άλλων e-mails που είχαν προκαλέσει αναταράξεις στο Δημοκρατικό Κόμμα. Και ακόμα και ο Λευκός Οίκος έσπευσε να σημειώσει ότι υπάρχουν πληροφορίες από τις υπηρεσίες ασφαλείας που όντως θέλουν ρώσους χάκερ να έχουν εισβάλει στο ηλεκτρονικό σύστημα της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος και να έχουν υποκλέψει τα e-mails που αποκάλυψαν ότι ο κομματικός μηχανισμός υπονόμευσε τον αντίπαλο της Χίλαρι, Μπέρνι Σάντερς.
Τι σκεφτόταν λοιπόν ο Ντόναλντ Τραμπ; Πιθανόν τίποτα, να ήταν άλλη μια μπαρούφα όπως αυτές που κατά καιρούς ξεστομίζει, προκειμένου να ρίξει λάσπη σε αντιπάλους. Οι υποστηρικτές του έσπευσαν να εξηγήσουν ότι ήταν απλά ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα από έναν άνθρωπο που έμαθε να λειτουργεί σε όρους τηλεοπτικούς – και αυτό το πυροτέχνημα όντως, έστρεψε πάνω στον Τραμπ τα φώτα της δημοσιότητας λίγο προτού ο Μπαράκ Ομπάμα ανεβεί στο βήμα του συνεδρίου των Δημοκρατικών για να δανείσει την πολιτική του ακτινοβολία στην Χίλαρι Κλίντον.
Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό. Ο Τραμπ έχει ήδη καταγράψει μια σειρά από – κραυγαλέες για τα αμερικανικά δεδομένα – φιλορωσικές θέσεις. Υπαινίχθηκε ότι είναι υπέρ της άρσης των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία και την προσάρτηση της Κριμαίας, έχει χαρακτηρίσει το NATO «παρωχημένο» και έχει δηλώσει θαυμαστής του Βλαντίμιρ Πούτιν. Τώρα καλεί τη Μόσχα να παρέμβει στις αμερικανικές εκλογές – και είναι να απορεί κανείς τι θα συμβεί αν κάποιος «ανώνυμος» χάκερ βρει τα επίμαχα e-mails.
«Αυτό αποτελεί βασική αποκήρυξη του τρόπου με τον οποίο εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ χειρίστηκαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Μόσχα» σχολίασε ο Αντριου Κούτσινς, ειδικός σε ρωσικά θέματα καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τζορτάουν.
Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι ο Τραμπ συμπεριφέρεται ως ένας αφελής και κακός διπλωμάτης και έτσι απαρνείται ένα δόγμα το οποίο οι ΗΠΑ υπερασπίστηκαν επί δεκαετίες, απαγορεύοντας στη Μόσχα να σκεφτεί καν να αναμειχθεί στα εσωτερικά τους – πόσο μάλλον να το κάνει, όπως την καλεί τώρα ο ρεπουμπλικανός υποψήφιος.
Αλλοι όμως είναι πολλοί πιο φιλύποπτοι και υποδεικνύουν ότι αυτή η αφέλεια με την οποία καλύπτει την εξωτερική πολιτική του ο Τραμπ, υποκρύπτει οικονομικά συμφέροντα. Το slate.com υπενθύμισε ότι στο πρόσφατο παρελθόν πέντε ξεχωριστές φορές ο Τραμπ επιχείρησε να κάνει μπίζνες στη Ρωσία, με real estate και ξενοδοχεία. Αντίστοιχα οικονομικά συμφέροντα στη ρωσική αγορά έχουν και συνέταιροι του υποψηφίου προέδρου.
«Υπάρχει ένα παλαιό ρητό που λέει ότι “είσαι εκεί που κάθεσαι”. Και φαίνεται ότι κάθεται πολύ κοντά στο Κρεμλίνο» σχολίασε ο Τζεφ Μάνκοφ, άλλος ειδικός σε ρωσικά ζητήματα, που εργάζεται στο Κέντρο Διεθνών Σπουδών της Ουάσιγκτον.
Κάτι τέτοιο είναι βεβαίως πολύ σοβαρό. Ωστόσο, ο Τραμπ έχει ένα σπάνιο πλεονέκτημα. Σε αυτόν τον έναν χρόνο που είναι υποψήφιος – αρχικά για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών και τώρα για την προεδρία – εχει πει τόσα, έχει καταρρίψει κάθε αξίωμα της πολιτικής, έχει χυδαιολογήσει και σπείρει τόσα ψέματα που δύσκολα η πρόσκληση προς τη Μόσχα να γίνει παίκτης στις αμερικανικές εκλογές θα τον επηρεάσει αρνητικά. Ο ίδιος άλλωστε, μετά τον θόρυβο που προκάλεσε αυτή του η δήλωση, δικαιολογήθηκε: «Ημουν απλά σαρκαστικός»…