Δεν υπάρχει σωσμός. Όλο και πιο πολύ η ψυχοσύνθεσή μου ενώνεται με την «Κραυγή» του Μουνκ. Το χειρότερο είναι, ότι η κραυγή μένει μέσα μου γιατί δεν έχει κανέναν να την ακούσει, κανέναν να ενεργοποιήσει. Είναι εξαρτημένος! Κανονικός. Χειριστικός. Τον είδα! Ακολουθείστε τον συλλογισμό μου, παρόλο ότι γνωρίζω πόσα πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα. Ανακοίνωσε, ότι λύνει το Εκκλησιαστικό θέμα. Αυτόματα ξεβράζεις «Ωχ!», όπως όταν ατζαμής προθυμοποιείται να μεταφέρει δίσκο με ποτήρια. Αποφασίζω να σκεφτώ καλόπιστα. «Η Πολιτεία δεσμεύεται ότι θα καταβάλλει ετησίως στην Εκκλησία με μορφή επιδότησης ποσό αντίστοιχο με το σημερινό κόστος μισθοδοσίας των εν ενεργεία ιερέων». Άρα μέχρι σήμερα δεν υπήρχε στη συμφωνία με την εκκλησία «ταβάνι» μισθοδοσίας. Ούτε «ταβάνι» προσλήψεων.
Τουλάχιστον σκέφτεσαι -συνεχίζοντας την καλοπιστία σου- μπαίνει ένα φρένο, ένα όριο. Μελετάς. Το 2016 μισθοδοτούνταν από το Δημόσιο 10.238 ορθόδοξοι ιερείς και 100 Αρχιερείς και εκκλησιαστικοί υπάλληλοι (υφίστανται 292 οργανικές θέσεις ιεροκηρύκων και περίπου 380 θέσεις λαϊκών υπαλλήλων Μητροπόλεων, που δεν είναι όλες καλυμμένες). Μπορούμε να καμαρώνουμε, ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ιερέων ανά κάτοικο στην Ευρώπη. Το μισθολογικό κόστος όλων αυτών ανερχόταν σε 193.000.000 ευρώ. Μην το ψάχνεις σε πόσους ναούς αντιστοιχούν. Αυτό είναι ψιλομπερδεμένο. Αναφέρονται 9.792 ενοριακοί και μοναστηριακοί ναοί (χωρίς να υπολογίζονται αμέτρητα παρεκκλήσια, ξωκκλήσια κ.λ.π). Η εμπειρία όμως λέει, ότι οι περισσότερες εκκλησίες είναι κλειδωμένες και η πληροφορία είναι συνήθως «έρχεται ένας παππάς την Κυριακή». Άρα αντιλαμβανόμαστε, ότι οι εργασιακές υποχρεώσεις έχουν μια ιδιαιτερότητα. Μιλάμε για ωράριο φλου, παρουσία φλου… Κύριος είδε! Το αντιπαρέρχεσαι.
Συνεχίζεις σε γνώσεις: «Το ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει ότι απέκτησε περιουσία από την Εκκλησία έναντι ανταλλάγματος που υπολείπεται της αξίας της». Από πότε; Από το 1945 που ανέλαβε τη μισθοδοσία. Πόσο κοστολογείται η περιουσία; Κύριος οίδε! Πότε «ξεχρεώνουμε» την υποχρέωση; Φλου. Στον αιώνα τον άπαντα. Τουλάχιστον, λες μέσα σου, με την επιδότηση θα γνωρίζουμε ανά έτος το ποσόν που θα καταβάλλουμε στον αντίστοιχο αιώνα τον άπαντα. «Πιθανή επιλογή της Εκκλησίας για αύξηση του αριθμού των κληρικών δεν δημιουργεί απαίτηση αύξησης του ποσού».
Ξενοιάσαμε. Προχωρούμε όμως παρακάτω: «Το ελληνικό Δημόσιο και η Εκκλησία της Ελλάδος αποφασίζουν τη δημιουργία Ταμείου Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας». Υπάρχει κι άλλη περιουσία δηλαδή. Θα χρωστάμε στην Εκκλησία και μετά τον αιώνα τον άπαντα. Ψάχνεις όμως στο αρχείο σου και βρίσκεις. Μόλις το 2016: «Στα πρόθυρα χρεοκοπίας η Εκκλησία της Ελλάδος καθώς τα έσοδα στερεύουν και οι φόροι αυξάνονται. Οι βασικές πηγές εσόδων της Εκκλησίας είναι από την αξιοποίηση των -νέων- ακινήτων και από τις μετοχές στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος». Οι τιμές των ενοικίων πλέον μόνο πέφτουν και τις μετοχές τις πήρε ο διάβολος.
Προσθέστε σε αυτό το σημείο και την προτροπή- πίεση του Κράτους προς την Εκκλησία το 2010, για συμμετοχή στην τότε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας καθώς, όπως προέτρεψαν πολιτικοί άνδρες, «συμμετέχοντας στην αύξηση θα στείλετε μήνυμα για την αξιοπιστία και φερεγγυότητα του κύριου πυλώνα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος». Επ’ αυτού η Εκκλησία είχε λάβει δάνειο 27 εκατομμυρίων ευρώ από πού άλλου; Από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο συμπληρώνοντας ανάλογο ποσό από τα διαθέσιμά της. Τσέπη την τσέπη, ίδια τσέπη! Και ήρθε η κρίση και πρόκοψε! «Τα σημερινά έσοδα της Εκκλησίας έχουν μειωθεί κατά 75% σε σχέση με το 2008. Τότε ο ετήσιος προϋπολογισμός της Εκκλησίας ήταν περί τα 23 εκατομμύρια ευρώ και τώρα γύρω στα 6 εκατομμύρια». Και ζητούσε εναγωνίως από την Πολιτεία να τη συνδράμει στην προσέλκυση επενδυτών, σε συνδυασμό με την επίλυση ζητημάτων που αφορούν «δεσμευμένα» ακίνητά τους αλλά και για καθεστώς 100 δόσεων για τον ΕΝΦΙΑ και τους φόρους εισοδήματος. Κοινή γαρ η μοίρα!
Πνιγήκατε αναγνώστες στα νούμερα; Δεν μας φτάνουν τα δικά μας, θα κλάψουμε και για τα αδιέξοδα της Εκκλησίας της Ελλάδος; Γιατί τα γράφω λοιπόν αυτά, θα αναρωτιέστε. Γιατί ενώ μιλάμε για χάος εκατέρωθεν, ενώ αποφάσισε ν΄ασχοληθεί -και με αυτό- ο Πρωθυπουργός των επιτυχιών, δεν πρόκανε να εμβαθύνει σε χίλιες παραμέτρους αδιέξοδων δρόμων και μονοπατιών, σε αντιρρήσεις, αντιδράσεις, προεκτάσεις, φωτιές… Αυτό που λέει ο λαός «από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις» και με κλείσιμο του ματιού σε «δημόσιες επιχειρήσεις ιδιωτικού δικαίου»…Εκεί να δεις βρώμα!
Κι ωστόσο, πρόλαβε ο εξαρτημένος, ο προσληψομανής, οι προσληψομανείς, ν’ αναγγείλουν 10.000 θέσεις εργασίας! 10.000 θέσεις που πλήρωνε η δεξιά μας τσέπη και που πλέον θα πληρώνονται από την αριστερή μας τσέπη. Άρα ήμαστε έτοιμοι! Πού; Στη χώρα που βρίσκεται σε κώμα! Και πλέον αγαπητοί πατριώτες, δεν μιλάει ο Πρωθυπουργός της χώρας μας. Όχι, δεν μιλάει αυτός. Ούτε τα πρωτοπαλήκαρά του μιλάνε. Μιλάει ο «τοξικομανής». Ζητάει τη δόση του. Είναι σε κατάσταση χαρμάνας. Δεν αντιλαμβάνεται τίποτα! Δεν καταλαβαίνει Χριστό! Δεν αναγνωρίζει τι προκαλεί! Είναι μόνο ένα χειριστικό πλάσμα. «Δώσε ρε» σου λέει με γλαρωμένο μάτι. «Δεν έχω να φάω» σε εκλιπαρεί. (Φαΐ είναι η εξουσία). Σε κοροϊδεύει κατάμουτρα. Άραγε σε κοροϊδεύει; Στις εκλογές θα μάθουμε. Δυο χρόνια τώρα, για το τρίτο μου βιβλίο, μελετάω τον κόσμο των εξαρτήσεων. Των ουσιών. Όμως κοιτάζοντας τους, παρατηρώντας τις πολιτικές κινήσεις μιας κυβέρνησης που αφεντεύει τις τύχες μας… Δεν υπάρχει αυτή η εξάρτηση στα χρονικά των εξαρτήσεων! Δεν υπάρχει! Κρίμα! Τεράστιο κρίμα! Προσληψομανείς!