Το πρωινό της 21ης Ιανουαρίου, με τον χειμώνα να έχει δύο μήνες μπροστά του, τα βασικά θέματα της επικαιρότητας αφορούν περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης. Ιερέας, πατέρας τριών παιδιών, κατηγορείται για τον βιασμό ανήλικης. Η Γεωργία, από τη Θεσσαλονίκη, καταθέτει εκ νέου για την καταγγελία της περί βιασμού από γόνο ισχυρής οικογένειας. Ενας αγρότης, που συμμετέχει στο Survivor, διώκεται για ασέλγεια.
Και αν κατέβεις πιο κάτω στην ειδησεογραφία, βρίσκεις περιστατικά ξυλοδαρμού γυναικών, το ένα μάλιστα έχει ως υπεύθυνο αστυνομικό. Και έτσι όπως τα βλέπεις όλα αυτά τρομάζεις και λες ότι κάτι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, είναι πολλά τα τέρατα που κρύβουν την ουρά μέσα στα παντελόνια τους και κυκλοφορούν δίπλα μας. Τι έχει συμβεί, λοιπόν; Είναι οι καιροί που θρέφουν τα τέρατα ή απλώς τώρα μπορούμε και τα βλέπουμε; Μάλλον το δεύτερο ισχύει. Πάντα έτσι ήταν, ίσως και χειρότερα, απλώς δεν έβγαιναν στην επιφάνεια, έμεναν θαμμένα μέσα σε συνειδήσεις, ενίοτε και σε υπόγεια.
Ας πούμε η περίπτωση του ιερέα που κατηγορείται για βιασμό ανήλικης. Στο παλιό σύμπαν, η υπόθεση δεν θα έβγαινε προς τα έξω. Οι γονείς θα σιωπούσαν γιατί θα εθεωρείτο ντροπή το «χάλασμα» του κοριτσιού. Και ποιος, αλήθεια, θα τους πίστευε αν κατήγγειλαν άνθρωπο της Εκκλησίας; Το πιθανότερο είναι ότι κάποιος από την Αστυνομία θα τους έπαιρνε στο πλάι για να τους εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα. Η περίπτωση της Θεσσαλονίκης δεν σηκώνει συζήτηση. Ακόμα και αν μία γυναίκα τολμούσε να καταγγείλει κάποιον ισχυρό του χρήματος, το περιστατικό θα είχε μείνει μακριά από τη δημοσιότητα, το θέμα το πολύ να συζητείτο διακριτικά στα δημοσιογραφικά γραφεία. Δεν θα υπήρχαν social media για να βγει κάτω από τα φώτα. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, το πιθανότερο είναι ότι η κοπέλα θα φοβόταν να ανοίξει το στόμα της, οι «εχέφρονες» του περιβάλλοντός της θα την καλούσαν να σιωπήσει.
Οι περιπτώσεις που μας σοκάρουν και εξοργίζουν καθημερινά, φανερώνουν από τη μία την παθογένεια της κοινωνίας και από την άλλη την ανάπτυξη μηχανισμών άμυνας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Τα περιστατικά έρχονται στο φως επειδή πλέον τα θύματα δεν φοβούνται να μιλήσουν. Και όσο η φρίκη φωτίζεται, κάποια τέρατα φοβούνται, μένουν στον ίσκιο. Από την άλλη, όμως, έχεις κάθε λόγο να σκέφτεσαι ότι αυτό που βλέπεις δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Ειδικά η ελληνική περιφέρεια, η επαρχία που λέμε, είναι σπαρμένη από ιστορίες φρίκης που στοιχειώνουν τα θύματα πίσω από κλειστά στόματα.
Είναι, λοιπόν, τα θύματα που πρέπει να βρουν το θάρρος. Οχι μόνο για να διεκδικήσουν το δίκιο τους, αλλά για να προστατεύσουν και τα εν δυνάμει θύματα. Για αυτό και η μεταχείρισή τους πρέπει να είναι αυτή που αρμόζει. Τις ημέρες αυτές η Γεωργία από τη Θεσσαλονίκη υφίσταται μία απαράδεκτη μεταχείριση από τα μέσα ενημέρωσης που, υποτίθεται, βρίσκονται στο πλευρό της. Δείτε πώς μεταχειρίζονται και δείχνουν τις φωτογραφίες της και θα καταλάβετε.