Θα ήμασταν αφελείς αν αποδίδαμε στον Νίκο Ταχιάο και στην Αττικό Μετρό ΑΕ την απόφαση για μετονομασία του σταθμού «Ευαγγελισμός» σε «Παύλος Μπακογιάννης», αλλά, τέλος πάντων, αυτός θα την υπέγραφε. Και επειδή το Μαξίμου έκανε μία διαρροή που θέλει τον Πρωθυπουργό αιφνιδιασμένο από την πρωτοβουλία, είναι προφανές ότι πρυτάνευσε η λογική και δεν πρόκειται να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο. Αλλωστε και η οικογένεια Μπακογιάννη απαρνήθκε την ονομασία με ανακοίνωσή της το απόγευμα της Κυριακής. Βέβαια ο Νίκος Ταχιάος είπε κάτι που ακούγεται και είναι πολύ πιο λογικό: «το θέμα έφτασε σ’ εμένα απολύτως ώριμο και σε πλήρη γνώση όσων η ανάμειξη είναι προφανής και άγγιζαν οι συνέπειες της απόφασης». (Διαβάστε την πλήρη δήλωσή του)
Μεταξύ μας, θα ήταν αμήχανο, αν και συνάμα συγκινητικό, για τον Πρωθυπουργό και για τον Δήμαρχο Αθηναίων, να βλέπει ο ένας το όνομα του γαμπρού του και ο άλλος το όνομα του πατέρα του αποτυπωμένο ανεξίτηλα στον χάρτη της πρωτεύουσας. Και μάλιστα λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους. Ο Μητσοτάκης έπραξε σωστά που το μάζεψε.
Η απόφαση δεν ήταν σωστή για τρεις λόγους.
Ο πρώτος είναι καθαρά πρακτικός. Η αλλαγή ονόματος σε ένα σταθμό που βρίσκεται στο κέντρο της πρωτεύουσας, δύναται να προκαλέσει μεγάλη σύγχυση και προβλήματα στον επαναπροσδιορισμό του χώρου. Φανταστείτε μόνο τα χιλιάδες κείμενα που έχουν γραφτεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και περιλαμβάνουν τουριστικές οδηγίες με αναφορά στον σταθμό «Ευαγγελισμός», όνομα το οποίο θα αφαιρείτο οριστικώς μετά από μερικούς μήνες. Επίσης οι ονομασίες των σταθμών του μετρό είναι για να δηλώνουν στους επιβάτες πού βρίσκονται, όχι τι πρέπει να θυμούνται. Για αυτό και σε όλο τον κόσμο, αντιστοιχούν στο τοπωνύμιο.
Ο δεύτερος λόγος είναι πολιτικός. Αν άλλαζε το όνομα του σταθμού, θα άνοιγε ολόκληρη φάμπρικα με μετονομασίες. Κάθε κυβέρνηση θα επεδίωκε να αφήσει το δικό της αποτύπωμα, να υψώσει τα δικά της σύμβολα μνήμης σε κάποιο σταθμό του μετρό. Σε βάθος δεκαετιών ο χάρτης του μετρό της Αθήνας θα θύμιζε μαρμάρινη πλάκα με ονόματα νεκρών.
Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με τη μνήμη του Παύλο Μπακογιάννη. Το όνομά του θα ακουγόταν μόνο από τη μηχανική φωνή εκφώνησης της στάσης, στα βαγόνια. Οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να λένε τον σταθμό όπως ορίζουν την περιοχή εδώ και 130 χρόνια. «Ευαγγελισμός». Και έτσι ο Μπακογιάννης θα την πατούσε όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος που μάταια περιμένει να ακούσει το όνομά του στην Πανεπιστημίου, αλλά και στη Θησέως, στην Καλλιθέα.