Η υποδοχή των δύο στρατιωτικών ήταν μία ακόμη αμήχανη υπερβολή επικοινωνιακού χαρακτήρα | Konstantinos Tsakalidis / SOOC
Απόψεις

Το κυβερνητικό σημείο καμπής

H φιέστα της επιστροφής των δύο στρατιωτικών δεν πέτυχε τον στόχο της. Τίποτα δεν βγαίνει πια στην κυβέρνηση, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει ως πρόβατο επί σφαγή στην κάλπη. Ας είναι όλες οι πλευρές προετοιμασμένες ότι ο δρόμος προς τις εκλογές δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα
Παναγιώτης Κακολύρης

Η επιστροφή των δύο ελλήνων στρατιωτικών έδωσε σίγουρα μια ανάσα ανακούφισης. H παράνομη και άδικη κράτησή τους ήταν ένα μεγάλο αγκάθι.

Η επιστροφή τους όμως με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και η υποδοχή με τιμητικό άγημα ήταν άλλη μια αμήχανη υπερβολή επικοινωνιακού χαρακτήρα.

Η ελληνική πλευρά έχει δεχθεί δημοσίως ότι οι δύο είχαν εισέλθει σε τουρκικό έδαφος. Δηλαδή δύο εκπαιδευμένοι στρατιωτικοί κατάφεραν να χαθούν στη γραμμή μιας γνωστής περιπολίας, εμπλέκοντας τους ίδιους, αλλά και τη χώρα σε μια μεγάλη περιπέτεια.

Η επιστροφή τους ήταν αναντίρρητα πολύ σημαντική, αλλά όχι ευκαιρία για show ηρωισμού κλπ.

Το τιμητικό άγημα ήταν αποτέλεσμα του γνωστού επικοινωνιακού ενθουσιασμού του αρμοδίου υπουργού ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία προβολής, προσθέτοντας πάντα λίγο ταρατατζούμ παραπάνω.

Η επικοινωνιακή αξιοποίηση σε μια περίοδο που δεν υπάρχουν ευχάριστες ειδήσεις για την κυβέρνηση φάνηκε ως μοναδική ευκαιρία. Όμως δεν πέτυχε τον στόχο της. Άλλοι, απέδωσαν την επιστροφή των δύο στην Παναγία (ακόμα και ο ίδιος ο ΥΕΘΑ), άλλοι στη διεθνή συγκυρία ή τον αμερικανικό παράγοντα και λίγοι πίστεψαν το κυβερνητικό  non paper που απαριθμούσε τους διπλωματικούς άθλους για την επιστροφή των στρατιωτικών. Εξάλλου το κείμενο ήταν θεμελιωδώς αντιφατικό αφού απέδιδε ακόμα και στην επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα τα βήματα εκτόνωσης για το θέμα. Οι συντάκτες του, με μια λογική ακροβασία παραμέρισαν το γεγονός ότι αν είχε πετύχει η επίσκεψη Ερντογάν, που προηγήθηκε του συμβάντος στον Έβρο, δεν θα έπρεπε καν να είχαν συλληφθεί οι δύο, αλλά το θέμα να είχε λήξει αμέσως ως ήσσονος σημασίας μεθοριακό συμβάν.

Γίνεται πλέον σαφές ότι η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει εκείνο το κρίσιμο σημείο καμπής μετά το οποίο δεν της βγαίνει σχεδόν τίποτα, όπως συμβαίνει σε όλες τις κυβερνήσεις. Έχει υπάρξει κορεσμός της κοινής γνώμης. Έχουν μειωθεί οι προσδοκίες των ψηφοφόρων και κάθε προσπάθεια, ακόμα κι αν ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς, καταλήγει να βυθιστεί πριν βγει από το λιμάνι. Κι ένα μεγάλο λάθος ή μια λανθασμένη εκτίμηση αρκεί για να σηματοδοτήσει την κάθοδο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η καταστροφή στο Μάτι και όσα ακολούθησαν ήταν ακριβώς αυτό το σημείο.

Παράλληλα, τα μηνύματα από το εξωτερικό είναι πλέον συντονισμένα: δεν αρκεί η νομοθέτηση που τόσο εύκολα έκανε μέχρι τώρα η κυβέρνηση. Χρειάζεται άμεση εφαρμογή ουσιαστικών «μεταρρυθμίσεων». Και η εφαρμογή έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι από τα πιο δυνατά σημεία της κυβέρνησης.

Όμως η ίδια είναι αποφασισμένη να σπρώξει τον βίο της όσο πιο μακριά μπορεί ή τη συμφέρει. Γι’ αυτό και αναμένεται να κινηθεί στο πεδίο που ξέρει καλύτερα. Να απευθυνθεί εστιασμένα στο προνομιακό της ακροατήριο. Να παίξει το παιχνίδι των συμβολισμών που τόσο αγαπά και τόσα της έχει αποφέρει μέχρι στιγμής.

Θα γίνει εμφανές μετά τα μπάνια του λαού, όπου οι εξελίξεις δεν προβλέπεται να έχουν μια σχετική γραμμικότητα, αλλά δυνατά και καλά σχεδιασμένα σκαμπανεβάσματα έντασης με κάθε πιθανή αφορμή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει ως πρόβατο επί σφαγή στην κάλπη, όπως έκαναν άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν. Ας είναι όλες οι πλευρές προετοιμασμένες ότι ο δρόμος προς τις εκλογές δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.