Για την εκπομπή τι να πω; «Oλα λάθος» λέγεται και είναι όντως όλα λάθος. Oχι έτσι όπως το εννοούν όσοι εμπνεύστηκαν τον τίτλο, αλλά μάλλον έτσι όπως το σκέφτονται όσοι την είδαν. Μια ακόμα εκπομπή πανομοιότυπη με άλλες δέκα που αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην ελληνική τηλεόραση, με θεματολογία που σχολιάζεται συνεχώς απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, σε σημείο να σε πιάνει αναγούλα από τις τόσες φορές που ακούς και ξανακούς τα ίδια.
Το «Oλα Λάθος» είναι ένα ακόμα γέννημα ενός γερασμένου τηλεοπτικού κόνσεπτ, χωρίς καμιά πρωτοτυπία, και με κάτι κουρασμένα παλικάρια στις κεντρικές καρέκλες που φαίνεται ότι δεν πολυγουστάρουν ό,τι κάνουν – αλλά και τι άλλο να κάνουν;
Το προσπερνώ όμως αυτό γιατί πολλοί συνάνθρωποί μας κάνουν δουλειές που δεν πολυγουστάρουν, μην μπορώντας να κάνουν κάτι άλλο. Κρίση, ανεργία, χρέη, υποχρεώσεις, παιδιά, σκυλιά, δεν έχεις πολλά περιθώρια επιλογής. Σου προσφέρεται μια δουλειά και την αρπάζεις. Όσο για την πρωτοτυπία σ’ αυτή τη χώρα, δεν είναι μόνο η τηλεόραση που την αναζητά, γενικώς πάσχουμε. Σκεπτόμενος τα παραπάνω, βλέπεις με συμπάθεια το νέο τηλεοπτικό βήμα του Πέτρου Κωστόπουλου. Αυτό έχει ο άνθρωπος, αυτό κάνει.
Εκείνο που δεν μπορείς να δεις με συμπάθεια, είναι η αγένεια. Το να ακούς μέρα-μεσημέρι, με το παιδί σου από δίπλα, κάποιον στην οθόνη να αποκαλεί «ζώον» την αρχισυντάκτρια του. Αλλά το ακόμα πιο εκνευριστικό είναι ότι πέφτεις πάνω σε κάποιους άλλους που κάνουν την αγένεια του Κωστόπουλου γαργάρα, και τη βαφτίζουν ιδιαίτερο χιούμορ και κουλ ύφος. Μην το παίρνετε στραβά, έτσι είναι ο άνθρωπος, όλοι τον ξέρουν, λένε.
Εχεις την αίσθηση ότι προσπαθούν να τον δικαιολογήσουν, για λάθους λόγους. Επειδή τον ξέρουν από μια εποχή όπου μεσουρανούσε ή επειδή τον συμπονούν βλέποντάς τον τώρα που γκρεμίστηκε η αυτοκρατορία του να παλεύει να σταθεί στα πόδια του, επειδή είναι τόσα χρόνια στο κουρμπέτι και κατά κάποιο τρόπο είναι σαν να του δίνουν συγχωροχάρτι μόνο και μόνο γι’ αυτό, δεν ξέρω για ποιον λόγο το κάνουν, αλλά προσπαθούν να μας πουν κάτι σαν το: «την είπε ζώον αλλά δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Σοβαρά; Αφού έτσι είναι και είναι κουλ, ας αποκαλέσει «ζώον» τότε και τους προϊστάμενους τους, τους διευθυντές, τους υπεύθυνους προγραμμάτων, τον καναλάρχη. Να δούμε αν θα γελάσουν με αυτό το ιδιαίτερο, κουλ, ειρωνικό χιουμοράκι. Να δούμε αν θα το καταλάβουν και δεν θα γίνουν πυρ και μανία, όπως έγινε η αρχισυντάκτρια που παραιτήθηκε την ίδια μέρα. «Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το χιούμορ του Κωστόπουλου», διάβασα κάπου.
Εγώ πάλι νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός «ζώον» είναι βαθιά υποτιμητικός, περιφρονητικός και άκομψος. Τον λες σε κάποιον για να τον πικάρεις και να τον υποβαθμίσεις. Και βέβαια, για να γελάσεις με κάτι τέτοιο εσύ που το ακούς, πρέπει εκείνος στον οποίο πηγαίνει ο χαρακτηρισμός, να του ταιριάζει. «Τι λες βρε ζώον; » λέει ο Καραγκιόζης στον Χατζηαβάτη κι εκεί γελάς, γιατί ο Χατζηαβάτης είναι πράγματι ζώον.
Υπάρχει χιούμορ με αγένεια, αλλά το «ζώον» του Πέτρου Κωστόπουλου δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Είναι σκέτη αγένεια. Κι αν έκανε μια αρχισυντάκτρια να κοκκινίσει από θυμό και να παραιτηθεί, δεν είναι γιατί εκείνη δεν μπόρεσε να διαχειριστεί κάποιο είδους χιούμορ, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να δεχτεί την υποτίμηση που εισέπραξε από τον συνεργάτη της, στον αέρα μιας εκπομπής που τρέχει.
ΥΓ. Το χιούμορ δεν έχει όρια, αλλά η αγένεια έχει.