Παίρνουμε τον δρόμο και πάμε, αρχίζοντας από την βορειοδυτική πλευρά της χώρας.
Κατ’ αρχήν πατάμε στα ακριτικά Γρεβενά, στα οποία ως γνωστόν υπάρχει τέτοιος οργασμός οικονομικής ανάπτυξης μεγάλων εταιρειών, που τα μωρά μαζί με τις πρώτες τους λεξούλες μαθαίνουν και τους κανόνες του Μάρκετινγκ.
Ακολουθώντας πορεία νοτιοδυτική, φτάνουμε στον δεύτερο σταθμό μας που είναι η Φλώρινα. Η πόλη είναι διεθνής γαστρονομικός προορισμός, οπότε υπάρχει η αντικειμενική βάση για την ραγδαία ανάπτυξη της Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής. Στην Φλώρινα επίσης ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γύρισε κάποτε το «Μετέωρο βήμα του πελαργού», συνεπώς η περιοχή διαπρέπει εις την επιστήμη του Κινηματογράφου.
Αφήνοντας την Φλώρινα κατηφορίζουμε λίγο πιο κάτω και μπαίνουμε στην πανέμορφη Καστοριά. Εκεί, εκτός από τις κλαίουσες ιτιές γύρω απ’ τη λίμνη και τους γουναράδες, για ακαθόριστους λόγους υπάρχει baby boom, οπότε η πόλη διαπρέπει στην επιστήμη της Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία. Για μεγαλύτερη ηλικία, οι Καστοριανοί παραδίδουν τα σκήπτρα σε άλλους.
Η πορεία προς τον νότο υποχρεωτικά μας βγάζει και στα ιστορικά Ιωάννινα. Με το που μπαίνουμε στην πόλη του Αλή Πασά, νιώθουμε αυτομάτως την ανάγκη να εντρυφήσουμε στην επιστήμη της Μηχανικής Μηχανολογίας, καθότι η χώρα αλλά και η περιοχή έχουν εξόφθαλμη έλλειψη Μηχανολόγων Μηχανικών. Οι εταιρείες ψάχνουν κόσμο να δουλέψει και δεν βρίσκουν.
Μετά από τα υψίπεδα των Ιωαννίνων, νιώθουμε μια βαθιά εσωτερική ανάγκη να κατηφορίσουμε προς την θάλασσα, οπότε ιδού μπροστά μας η γραφική Ηγουμενίτσα. Λιμάνι και κόμβος η Ηγουμενίτσα, σταυροδρόμι εμπορικών δρόμων και πολιτισμών, πραγματική Βαβέλ γλωσσών και διαλέκτων, προβάλει αδήριτη η ανάγκη για την ανάπτυξη της επιστήμης της Μετάφρασης και Διερμηνείας.
Ακολουθεί η Άρτα. Η πόλη έχει γιοφύρι και μπόλικο πορτοκάλι, πιθανολογώ ότι σ’ αυτό το συμπαθές εσπεριδοειδές οφείλεται και η προαιώνια κλίση των Αρτινών προς την Επιστήμη Τροφίμων και Διατροφής. Σε τι διαφέρουν από τους Φλωρινιώτες που έχουν ακριβώς την ίδια κλίση, θα σας γελάσω.
Από την Άρτα κάνουμε ένα άλμα πάνω από την θάλασσα για να βρεθούμε στο διάσημο Ληξούρι της Κεφαλονιάς που δεν χωνεύουν οι Αργοστολίτες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Εκεί τα καλοκαιρινά βράδια τραγουδάνε καντάδες, είχαν περάσει κάποτε και οι Ιταλοί, οπότε κάτι ωθεί τους Ληξουριώτες στην υπέροχη επιστήμη της Εθνομουσικολογίας. Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι ακριβώς είναι η Εθνομουσικολογία, αλλά ακούγεται πολύ εντυπωσιακή και κουλτουριάρικη ως επιστημονικό αντικείμενο.
Όπως όλοι θα καταλάβατε, αυτά είναι μερικά από τα πανεπιστημιακά τμήματα που είχε φτιάξει στα χαρτιά ο Γαβρόγλου και που σήμερα η κυβέρνηση πασχίζει να δει τι θα τα κάνει. Τα περισσότερα θα καταργηθούν, εξάλλου εκείνοι που τα έφτιαξαν δεν είχαν προβλέψει ούτε μελέτες ακαδημαϊκής σκοπιμότητας, ούτε χρήματα, ούτε κτιριακή υποδομή, ούτε εκπαιδευτικό προσωπικό. Ελπίδες στις τοπικές κοινωνίες είχαν σπείρει για αύξηση των ενοικίων και κόσμο στις καφετέριες.
Πλην είναι τόσο εξωφρενικά όσα έκαναν, που δεν μπορώ να μην ολοκληρώσω έστω και περιληπτικά τον γύρο της Ελλάδας. Συνεχίζοντας από ‘κει που σταμάτησα, στο Αγρίνιο είχαν αναγγείλει τμήμα Γεωργικής Βιοτεχνολογίας, στον Πύργο τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής (βγάζει ολυμπιονίκες η πόλη φαίνεται), στην Άμφισσα τμήμα Πολιτισμού και Αγροτικού Τουρισμού (!), στην Τρίπολη τμήμα Δημόσιας Υγείας (υγειονομικός κόμβος η Τρίπολη), στο Άργος τμήμα Αγροτικής Οικονομίας, στην Σπάρτη τμήμα Στατιστικής και Αναλογιστικής (!) επιστήμης, στο Ρέθυμνο τμήμα Μουσικών Σπουδών (άλλο από την Εθνομουσικολογία του Ληξουρίου), στην Ιεράπετρα τμήμα Φυσικοθεραπείας (όλοι στο μασάζ το ‘χουν ρίξει στην νότια Κρήτη), στο Ηράκλειο (άλλη μια) Τεχνολογία Τροφίμων, στον Αγιο Νικόλαο τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (άλλο απ’ αυτό του Πύργου).
Ούτε η υπόλοιπη ανατολική κεντρική και βόρεια Ελλάδα έμεινε παραπονεμένη απ’ τον Γαβρόγλου. Σταχυολογώ στο Αιγάλεω το τμήμα Πολιτικών Δημόσιας Υγείας (άλλο από το απλής δημόσιας της Τρίπολης), στην Αθήνα τα τμήματα Ποιότητας ζωής, πληροφορικής της γεωργίας ή το Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Επίσης, το τμήμα Εναλλακτικού Τουρισμού στα Ψαχνά Ευβοίας (!), της Λογοθεραπείας στη Λαμία, της Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία στην Καρδίτσα (άλλο από το πανομοιότυπο της Καστοριάς), το Ανατολικών Γλωσσών στην Θεσσαλονίκη, της Λογοθεραπείας στην Πτολεμαΐδα (ίδιο με της Λαμίας), των Οπτικοακουστικών Μέσων στην Κοζάνη, της Μουσειολογίας στην γεμάτη μουσεία Εδεσσα (που είναι ίδιο με τη καταργημένη Μουσειολογία του Πύργου, που κι αυτός είναι γεμάτος μουσεία).
Ταλαίπωρα παιδιά που θα γράφατε ένα τεσσαράκι μέσο όρο, θα μπαίνατε σε αυτές τις εξαίσιες και γεμάτες προοπτικές σχολές και θα περνούσατε ζωή και κότα τα φοιτητικά σας χρόνια στα πέρατα της ελληνικής επαρχίας. Και τώρα σας σφάζει η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Αλλά θα ‘ρθει ο Τσίπρας και θα τις ξαναφτιάξει τις σχολές βρε. Διότι κάθε νέος έχει αναφαίρετο δικαίωμα στην ημιμάθεια και στην ανεργία, σωστά;