Μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν και ενώ φάνηκε ότι χρειάστηκε μία πρωθυπουργική συνέντευξη για να ξεχαστούν τα φάλτσα του Πέτσα για τα πρόστιμα των αντιεμβολιαστών και του Αδωνη για τον ΦΠΑ, η κυβέρνηση κινείται μεθοδικά και συστηματικά για την επίτευξη ενός πολύ πιο υψηλού στόχου.
Οι τόνοι παραμένουν χαμηλοί, οι παρεμβάσεις και οι δηλώσεις είναι πολύ προσεκτικές, όμως φαίνεται ότι κάποιοι έχουν πάρει την υπόθεση των Γλυπτών του Παρθενώνα πολύ σοβαρά.
Στο διάστημα των προηγούμενων μηνών συνέβησαν πολλά. Μία διάσκεψη της UNESCO στο Μουσείο της Ακρόπολης, που ουσιαστικά έβαλε τη σφραγίδα και επανακαθόρισε τη βασιμότητα του πάγιου ελληνικού αιτήματος. Μία επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Λονδίνο, κατά την οποία έθεσε το ζήτημα στον Μπόρις Τζόνσον, η απόδοση θραυσμάτων από τη ζωφόρο του Παρθενώνα από άλλα μουσεία του κόσμου (με πιο πρόσφατη αυτή από το Παλέρμο), ένα ιστορικής σημασίας άρθρο των Times του Λονδίνου και —ας μην το ξεχνούμε— τα διαρκή απόνερα του Brexit, οι κακές σχέσεις του Λονδίνου με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τα χάλια της κυβέρνησης Τζόνσον και η αρνητική διάθεση των Βρετανών για τον πρωθυπουργό τους.
Την ίδια στιγμή και ασχέτως της ελληνικής μικροπολιτικής φλυαρίας, η κυβέρνηση έχει μία πολύ καλή διεθνή εικόνα και παρουσία και ο Μητσοτάκης είναι συνομιλητής ξένων ηγετών με πολύ διαφορετικούς όρους από τους προκατόχους του.
Σε αυτές τις συνθήκες, φαίνεται ότι, αν μη τι άλλο, το θέμα των Γλυπτών συζητείται σε μία διαφορετική βάση, σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Κατά τα όσα έχει αποφασίσει η UNESCO, κομβικής σημασίας παράμετρος είναι οι διατυπώσεις και το ότι το ζήτημα θα πρέπει να βρει λύση σε διακυβερνητικό επίπεδο.
Κατά τούτα, αυτό που προέχει είναι η επανένωση των Γλυπτών και η αρχιτεκτονική αποκατάσταση του μνημείου. Κάπου εκεί παρακάμπτονται ζητήματα του παρελθόντος και η ίδια η συζήτηση για την κλοπή των Γλυπτών και τα πάθη που αυτή εξάπτει. Το θέμα δεν είναι τι έγινε, αλλά πώς το μνημείο θα αποκατασταθεί. Με όρους κοινωνικών δικτύων: #reuniteParthenon
Υπό αυτό το πρίσμα, η υπόθεση συνιστά για την ελληνική κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της πολιτιστικής διπλωματίας.
Κατά πληροφορίες, η καμπάνια θα συνεχιστεί στο προσεχές διάστημα με δημόσιες, διεθνείς παρεμβάσεις του Μητσοτάκη, με επιστολές του προς ευρωπαίους και άλλους ηγέτες, αλλά και με παρασκηνιακές συζητήσεις υψηλών αξιωματούχων.
Οπως πάντως σημειώνουν κυβερνητικές πηγές, κρίσιμη παράμετρος εν προκειμένω είναι το θέμα της αποσαφήνισης του σκεπτικού και της επιδίωξης.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ελληνική κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εξηγήσει ότι δεν διεκδικεί την επιστροφή όλων των ελληνικών αρχαιοτήτων. Κάτι τέτοιο, αν υποθέσουμε ότι συνέβαινε, θα ερήμωνε τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Και προφανώς δεν θα συζητούνταν από κανέναν.
Το ζήτημα συνεπώς είναι πώς θα εξελιχθεί η καμπάνια για την «επανένωση».
Και αν πάει καλά, δεν χρειάζεται να μιλήσει κανείς και πολύ για τις πολιτικές της συνέπειες…