Από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα η χώρα γνώρισε δέκα εκλεγμένους πρωθυπουργούς. Και σχεδόν όλοι είχαν τον τρόπο τους με τα σπίτια και τα εξοχικά. Κάποιοι τα κληρονόμησαν, αλλά, τέλος πάντων, δεν υπάρχει πρώην πρωθυπουργός χωρίς πρόσβαση σε εξοχικό κεραμίδι. Υπάρχει βέβαια μία διαφορά ανάμεσα σε εκείνον που είχε το κεραμίδι πριν γίνει πρωθυπουργός και σε εκείνον που το απέκτησε μετά, αλλά, εντάξει, μιλάμε για την Ελλάδα και την ισχυρότερη θέση στην κλίμακα εξουσίας. Κάποια πράγματα τα θεωρείς και αυτονόητα.
Ο Τσίπρας δεν αγόρασε σπίτι στα Λεγραινά. Το νοικιάζει. Λογικά θα στριμώχνεται ελαφρώς, έχοντας και τα δίδακτρα των παιδιών, αλλά, εντάξει, είναι πρώην πρωθυπουργός, έχει ένα οικογενειακό back up και, εδώ που τα λέμε, όσο και αν τα ψάχνεις αυτά τα πράγματα, σπάνια βρίσκεις κάτι το μεμπτό. Για αυτό και είναι να απορείς γιατί ο Τσίπρας δεν δίνει στη δημοσιότητα το ενοικιαστήριο να τελειώνει η φασαρία. Βέβαια, όπως σχολίασε ο εκπρόσωπος Αλέξανδρος Νικολαΐδης, η ΝΔ δεν δικαιούται να ερωτά τον Τσίπρα. Σωστό. Επειδή όμως την ίδια απορία έχει και ο μανάβης μου, ίσως θα έπρεπε να το χειριστούν διαφορετικά.
Τέλος πάντων, το θέμα στη βάση του είναι αστείο. Και η αντιπαραβολή με το αριστερό προφίλ του Τσίπρα είναι κατά βάθος γελοία. Το να δηλώνεις αριστερός δεν σημαίνει ότι τη βγάζεις με λακέρδα στη λαδόκολλα. Αν, ας πούμε, ήταν ο Βαρουφάκης στη θέση του Τσίπρα, θα έλεγε ότι ο αριστερός οφείλει να αγωνίζεται ώστε να έχουν όλοι σπίτι στα Λεγραινά, κάνοντας ο ίδιος την αρχή. Όμως είναι ένα σχήμα μέσα στο οποίο έχει εγκλωβιστεί ο ίδιος ο Τσίπρας επενδύοντας εμμονικά στο προφίλ του λαϊκού, αριστερού «παιδιού». Όταν επιμένεις να χρησιμοποιείς αυτό το προσωπείο, τότε και το πούρο θα σου πέσει βαρύ και τα Λεγραινά θα δείχνουν Μονακό. Στο τέλος σε εκθέτουν και οι ανακοινώσεις για καφέ και κουραμπιέ.
Το θέμα για το σπίτι του Τσίπρα βγήκε ως απάντηση για τις βόλτες στην Πάρνηθα. Στην πολιτική μας ζωή, το ξεκατίνιασμα έχει θέση συστατικού στοιχείου με αμφίβολη αποτελεσματικότητα. Ο Μητσοτάκης δεν θα χάσει ψηφοφόρους επειδή πήγε στην Πάρνηθα. Ούτε ο Τσίπρας επειδή αποσύρεται στα Λεγραινά. Απλώς ο θόρυβος χρησιμοποιείται για να καλύψει το κενό ουσίας. Και αυτό ακριβώς ισχύει με την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει Εξεταστική Επιτροπή για την πανδημία. Μία παγκόσμια πρωτοτυπία.
Διότι, συγγνώμη, τι θα συζητήσουν στη Βουλή; Και τι ακριβώς θα αναζητήσει η Εξεταστική Επιτροπή; Θα σηκωθεί ο Πολάκης και θα πει ότι με ΣΥΡΙΖΑ οι νεκροί θα ήταν λιγότεροι; Και αφού τώρα οι νεκροί είναι πολλοί, ποιος είναι ο αριθμός για τον οποίο δεν υπάρχει θέμα; Με πενήντα νεκρούς τη μέρα θα ζητούσε Εξεταστική ο ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν υπάρχει καμία ουσία σε όλα τα παραπάνω. Οι βόλτες, τα σπίτια, το κυνηγητό πάνω από ανοιχτούς τάφους δεν έχει καμία σχέση με αυτά που θα έπρεπε να απασχολούν τη δημόσια συζήτηση. Αλλά από την άλλη, γίνεται δημόσια συζήτηση χωρίς ξεκατίνιασμα;