Η Πανεπιστημιακή Πρωτοβουλία «Οχι Αστυνομία στα Πανεπιστήμια» έχει συγκεντρώσει έξι χιλιάδες υπογραφές κάτω από ένα κείμενο με το οποίο αντιτίθεται στην ίδρυση Σώματος που θα υπάγεται στην ΕΛΑΣ και θα εκτελεί καθήκοντα φύλαξης των ιδρυμάτων.
Σε μία ανακοίνωση τους επισημαίνουν ότι «η αντιμετώπιση των περιστατικών παραβατικότητας και βίας δεν μπορεί παρά να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και προτάσεων. Με δυο προαπαιτούμενα: το σεβασμό στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και την τεκμηριωμένη αποτίμηση του φαινομένου». Εδώ βέβαια βρίσκεται και το πρόβλημα. Στη συζήτηση και στις προτάσεις. Οσες φορές επιχειρήθηκε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, το αποτέλεσμα ήταν μία τρύπα στο νερό και ένα καμένο τρόλεϊ στην Πατησίων. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί δύο τρόποι για να περιοριστεί η βία στα Πανεπιστήμια. Ο ένας είναι η κοινωνική γαλήνη, όπως την οραματίζονται οι τύποι που χρησιμοποιούν τις Σχολές ως ορμητήριο. Δύσκολο. Ο άλλος είναι η αποτελεσματική αστυνόμευση τους. Κάπως πιο εύκολο.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει αποφασίσει να δημιουργήσει ένα αστυνομικό Σώμα που θα αναλάβει τη φύλαξη των Πανεπιστημίων. Σε πρώτη φάση θα προσληφθούν 1.500 νέοι αστυνομικοί που θα λάβουν ειδική εκπαίδευση. Θα λογοδοτούν σε ιεραρχικά ανώτερους, πλην όμως οφείλουν να δρουν σε συνεννόηση με τις πρυτανικές αρχές. Δεν θα οπλοφορούν, αλλά θα φέρουν γκλομπ και χειροπέδες. Αυτό δεν είναι ελληνική πατέντα, αντιγράφουμε αυτά που ισχύουν σε άλλες χώρες.
Στη σύνοδο των Πρυτάνεων δεν κατέληξαν σε ομοφωνία και απέφυγαν να πάρουν απόλυτη θέση, κλίνοντας πάντως, κατά πλειοψηφία, προς τη λήψη μέτρων, περιμένοντας να δουν γραπτώς τις προτάσεις της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, απορρίπτει κατηγορηματικά το μέτρο. Πρόκειται, όπως λέει, για άσκηση αυταρχισμού «που θέλει τα Πανεπιστήμια αστυνομοκρατούμενα και χώρους πανοπτικής επιτήρησης». Είναι εμφανές ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για τα στοιχειώδη. Εδώ και πολλά χρόνια.
Πρακτικά η συζήτηση περί ασύλου έχει τελειώσει. Σκοπός του ασύλου ήταν να προστατεύσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, όχι να χορηγήσει κάλυψη σε άτομα του κοινού ποινικού Δικαίου. Και αυτή τη στιγμή, οι μόνοι που απειλούνται, εντός πανεπιστημιακής κοινότητας, για τις ιδέες τους, είναι όσο βρίσκονται απέναντι στους «μπαχαλάκηδες». Η διακίνηση των ιδεών δεν απειλείται ακόμα και όταν θα μπορούσε να διωχθεί για αφισορύπανση. Το πρόβλημα της βίας στα Πανεπιστήμια δεν είναι ιδεολογικό. Εκτός και αν θέλεις να κάνεις κατάληψη για να καταγγείλεις το αστικό κράτος.
Ετσι όπως είναι η κατάσταση σε ορισμένα εμβληματικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, η φύλαξη δεν είναι κάτι προς διαπραγμάτευση. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας ώστε να προστατευθεί η εύρυθμη λειτουργία τους και η περιουσία του φορολογούμενου. Αν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε, έχει να κάνει με τις αρμοδιότητες και τη συμπεριφορά του νέου Σώματος. Διότι και εδώ υπάρχουν ορισμένες πολύ λεπτές γραμμές που είναι εύκολο να ξεπεραστούν. Τι θα κάνουν, λοιπόν, τα όργανα του Σώματος; Θα παρεμβαίνουν όποτε χρειάζεται ή θα αναλαμβάνουν και πρωτοβουλίες «πρόληψης»; Θα βρίσκονται κάπου σε επιφυλακή ή θα τους βλέπουμε να περιπολούν και να κάνουν προληπτικούς ελέγχους; Θα επεμβαίνουν κατά βούληση σε εκδηλώσεις που κρίνουν «επικίνδυνες» ή θα καθοδηγούνται αυστηρά από τις πρυτανικές αρχές;
Η συζήτηση που πρέπει να γίνει αφορά αυτά, τις λεπτομέρειες, εκεί που πάει και κρύβεται ο διάβολος. Τα υπόλοιπα είναι αδιάκοπο κυνήγι της ουράς μας.