Στην ελληνική πολιτική ιστορία, υπάρχει ένα ατσάλινο αξίωμα. Κυβέρνηση κάνει πάντα το πρώτο σε ψήφους κόμμα, δεν έχει υπάρξει ποτέ κυβέρνηση με συμμαχία κομμάτων της μειοψηφίας. Δεύτερο αξίωμα, το πρώτο κόμμα βρίσκει πάντα τρόπο να φτιάξει την κυβέρνησή του, ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως οι δυσκολίες φαίνονται αξεπέραστες. Θέλετε κι ένα τρίτο; Η ελληνική κοινωνία και οικονομία δεν αντέχουν περιόδους ακυβερνησίας, τα πάντα στη χώρα διαλύονται και κανένας πολίτης δεν το θέλει αυτό.
Ο συνδυασμός αυτών των τριών αξιωμάτων, που απορρέουν από την πολιτική εμπειρία της χώρας, αποτελεί την απάντηση σε όλα τα σενάρια και σε όλα τα ερωτήματα που διατυπώνονται αυτό τον καιρό με αφορμή τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Ο ούριος επικοινωνιακός άνεμος που πνέει στα πανιά του τρίτου κόμματος, καμιά φορά φουσκώνει υπέρ το δέον τα μυαλά των αναλυτών ή κατασκευάζει θεωρητικά σενάρια που είναι παραγεμισμένα με αέρα κοπανιστό, αντί να βασίζονται σε υπαρκτά δεδομένα.
Πρώτα από όλα, στο μυαλό κάποιων, ο Ανδρουλάκης έχει ήδη σαρώσει τον Γιώργο, έχει καταλάβει τη θέση του Τσίπρα στην αρχηγία της αντιπολίτευσης και υπαγορεύει όρους στον Κυριάκο από θέση ισχύος. Ωπα, παιδιά, δεν βιαζόμαστε λιγάκι; Καθίστε να νικήσει την Κυριακή, να έρθουν οι δημοσκοπήσεις της άνοιξης, να δούμε την απάντηση του Τσίπρα, να φθάσουν οι εκλογές και τότε θα διαπιστώσουμε πού έχει κάτσει η μπίλια και ποιος παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Είπαμε να τον δοξάσουμε τον Νίκο, καθότι έκανε την έκπληξη, αλλά ας μη σπεύσουμε να τον προ-ονομάσουμε Ελευθέριο Βενιζέλο ή Ανδρέα Παπανδρέου. Δυο σταγόνες νεράκι στον οίνο μας δεν βλάπτουν. Ζούμε το πιθανό πολιτικό ξημέρωμα του καινούργιου ΠΑΣΟΚ και το ανέρωτο κρασί πρωινιάτικα μεθάει άσχημα, κάνει τη μονή φιγούρα να φαίνεται διπλή και το 10% να φαίνεται 20%. Μπάστα, παλικάρια, λίγη ψυχραιμία.
Το πόσο μπορεί ο Ανδρουλάκης (αν κερδίσει την Κυριακή, που έτσι φαίνεται) να πλησιάσει τον Τσίπρα και πόσο κόσμο θα του πάρει, ανήκουν ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας. Προφανώς η μηδενική πιθανότητα εξουσίας του Τσίπρα λειτουργεί αποσυσπειρωτικά για τον ίδιον και ευνοϊκά για τον Νίκο, αλλά και ο Τσίπρας δεν είναι χθεσινός. Μπορεί να έχει αποδειχθεί ανίκανος να τα βάλει με τον Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ όμως το πελέκησε με μαεστρία επί χρόνια, έχει το know how. Επίσης, το πόσους παλιούς (εκσυγχρονιστές κυρίως) Πασόκους μπορεί να επαναπατρίσει ο Ανδρουλάκης από τη ΝΔ είναι γρίφος, καθότι ο Κυριάκος έχει δυο τεράστια πλεονεκτήματα. Προσφέρει προοπτική εξουσίας και οικονομική ανάπτυξη.
Αρα, ας μη φτιάχνουμε θεωρητικές κατασκευές πάνω στην άμμο των φανταστικών αποτελεσμάτων δύο εκλογικών αναμετρήσεων που θα γίνουν σε δώδεκα έως είκοσι τέσσερις μήνες. Βαυκαλιζόμαστε. Πάμε να λύσουμε μια εξίσωση με δύο γνωστούς και δώδεκα αγνώστους. Ρωτήστε έναν μαθηματικό, θα σας πει ότι δεν γίνεται. Τι κρατάμε με σιγουριά, με βάση τα ιστορικά μας αξιώματα; Οτι δύο εκλογές μπορεί να γίνουν, τρεις αποκλείεται. Θα κλωτσήσουμε την οικονομική καρδάρα και θα ξαναγυρίσουμε στο 2010. Επίσης, ότι ο πρώτος των δύο αναμετρήσεων θα κάνει τελικά κυβέρνηση, όπως και να εξελιχθεί το πράγμα. Αρα, ο Μητσοτάκης θα είναι Πρωθυπουργός ως το 2026-27, το μόνο βέβαιο. Για όλα τα υπόλοιπα γύρω-γύρω, να πιθανολογήσουμε όσο θέλετε.