Είστε στο γήπεδο. Το ματς είναι κρίσιμο και δεν εξελίσσεται καθόλου καλά για τους γηπεδούχους. Ένας μαύρος ποδοσφαιριστής χάνει κλασική ευκαιρία. Ακούστε τι λόγια φτύνουν τα στόματα και ελάτε μετά να συζητήσουμε για ρατσισμό και πολιτική ορθότητα.
Το παράδειγμά μου γίνεται ακόμα πιο δυνατό αν η ευκαιρία χαθεί από μαύρο ποδοσφαιριστή των φιλοξενουμένων και εκείνος τολμήσει να κάνει μία κίνηση παραπάνω, να κοιτάξει τον ουρανό βλαστημώντας την τύχη του. Ανοίγει ο οχετός, από τα χνώτα της κερκίδας αναδύεται μπόχα. Κανένας δεν ενοχλείται. Και αν ενοχλείται, δεν τολμάει να μιλήσει.
Στο μπάσκετ δεν είναι έτσι. Όχι επειδή είναι το κοινό πιο εξημερωμένο, αλλά επειδή υπάρχουν αναμετρήσεις όπου οι μαύροι είναι όσοι και οι λευκοί. Ωστόσο και εκεί, αν ένας μαύρος αθλητής εκδηλώσει συμπεριφορά που θεωρείται κατά συνθήκη αντισυμβατική, όλο και κάποιοι θα σηκωθούν από τη θέση τους φωνάζοντας τα γνωστά. Παίζει βέβαια ρόλο και ποιος είναι ο παίκτης. Αν έχεις να κάνεις με τον παικταρά που ήρθε από το ΝΒΑ, δύσκολα θα ακούσεις κάτι ρατσιστικό. Κανένας, ας πούμε, δεν είχε εξυβρίσει ρατσιστικά τον Ντομινίκ Ουίλκινς -θα τον μάζευαν με τον νόμο για την περιύβριση των Θείων. Και ο μακαρίτης ο Ρόι Τάρπλεϊ δεν τα άκουγε για το χρώμα του, αλλά για τις έξεις του. Ομοίως και ο Καρεμπέ ή ο Σισέ. Όμως ο κακομοίρης ο Μπαμπαγκίτα είχε ακούσει απίστευτα πράγματα.
Με αφορμή μία χυδαιότητα του Τάκη Τσουκαλά προς τον Θανάση Αντετοκούνμπο, ο εθνικός μας Γιάννης έκανε μια δήλωση περί ρατσισμού. «Έχω χάσει τον ύπνο μου τις τελευταίες ημέρες για το αρνητικό ρατσιστικό περιστατικό που έγινε πρόσφατα. Αν αυτό μπορεί να συμβεί στον Θανάση, ο οποίος εκπροσωπεί με περηφάνεια και ένα συνεχές χαμόγελο την Εθνική Ελλάδας και τον Παναθηναϊκό, δεν μπορώ να φανταστώ τι περνάνε άλλοι έγχρωμοι στην Ελλάδα».
Βέβαια ο Τσουκαλάς είναι μία φθηνή αφορμή για να χάνει ο Γιάννης τον ύπνο του ή και να φωτογραφίζεται ολόκληρος Πρωθυπουργός με τη φανέλα στην οποία επιγράφεται το επίθετο των παιδιών. Αυτά τα πράγματα συνήθως επιλύονται με πιο απλό τρόπο, χωρίς καθόλου δράμα. Επιλαμβάνεται ο αρμόδιος εισαγγελέας και έχεις τον Τσουκαλά να απευθύνει έκκληση στη Θύρα 7 για να μαζευτεί το ποσό που απαιτεί το πρόστιμο. Το δε κανάλι κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες και ο Τσουκαλάς εμφανίζεται πάλι σε οθόνη μόνο από παλιά βίντεο στο YouTube.
Ας δεχθούμε όμως ότι η χυδαιότητα του Τσουκαλά έδωσε την ευκαιρία για να σταλεί ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Και καλώς εστάλη. Όμως, δυστυχώς, ο ρατσισμός στην Ελλάδα είναι και βαθιά ριζωμένος σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας και πολύ πιο σύνθετος για να τον συνδέσεις μόνο με το χρώμα. Θα το έχει καταλάβει και ο ίδιος ο Γιάννης κατά τη μετάβασή του από τα Σεπόλια στο ΝΒΑ. Στην Ελλάδα είμαστε ρατσιστές πρωτίστως απέναντι στη φτώχεια και δευτερευόντως απέναντι στο χρώμα. Ένας μαύρος που είναι φτωχός στη ζωή θα υποστεί τα ρατσιστικά αντανακλαστικά μας. Είναι όπως ο μαύρος στους αθλητικούς χώρους που δεν απολαμβάνει τη μεταχείριση του σταρ. Ένα παιδί που παίζει σέντερ φορ σε μία μικρή ομάδα, παίρνει από την κερκίδα τον ρόλο του Γιάννη, την εποχή που πωλούσε CD.
Ο Αλέξης Τσίπρας καλά έκανε και φόρεσε τη φανέλα με το όνομα του Αντετοκούνμπο. Θα έκανε ακόμα καλύτερα αν φώναζε στο Μαξίμου και μερικούς Αφρικανούς από τα Σεπόλια.