Οταν ακόμη και η ίδια η Μαντόνα απογοητεύει επί σκηνής, με μία εμφάνιση που θύμιζε αρπαχτή μπουζουξή σε επαρχιακό πανηγύρι, τι μπορείς να περιμένεις από τα λιγότερο γνωστά ονόματα στη Eurovision του Ισραήλ; Η αλλοτινή βασίλισσα της ποπ, εκτέλεσε σχεδόν στην κυριολεξία την τεράστια επιτυχία της από τα παλιά «Like a prayer», φαλτσάροντας τόσο απαράδεκτα, που θα πλήρωνες για ένα πατροπαράδοτο Playback.
Η διοργάνωση του 2019 ήταν από εκείνες χωρίς εξόφθαλμα φαβορί, η ΠΓΔΜ που εγκαινίασε και στον διαγωνισμό τη νέα ονομασία της «Βόρεια Μακεδονία» ήταν πρώτη -και δικαίως- από την ψηφοφορία των κριτικών επιτροπών με μία πολύ δυναμική μπαλάντα, ενώ όταν ήρθε η ώρα του televoting, η Ολλανδία τερμάτισε πρώτη, επίσης με μπαλάντα, επίσης με μία εμφάνιση απογυμνωμένη από τα οπτικά εφέ και τη φλυαρία των τρικ.
Ο Ντάνκαν Λόρενς με το τραγούδι «Arcade», με φωνή που θυμίζει Τζον Λέτζεντ, ήταν αφοπλιστικά απλός, κόντρα στην πλειονότητα των εμφανίσεων που θύμιζαν εφετζίδικα Insta stories. Τραγουδώντας θλιμμένα για τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση, δεν μπορούσε να σταματήσει να χαμογελά στο φινάλε της βραδιάς, έχοντας πλέον στεφθεί νικητής.
Εκτός δεκάδας έμειναν τόσο η Ελλάδα με την Κατερίνα Ντούσκα (21η θέση), όσο και η Κύπρος με την Τάμτα (15η). Το «Better Love» με τη «θεατρική» σκηνοθεσία του δεν πέρασε στον κόσμο και η Ντούσκα, αν εξαιρέσουμε μία πολύ εντυπωσιακή κορόνα, δεν άφησε κάποιο αξιομνημόνευτο στίγμα με τους λοιπούς, κουραστικούς λαρυγγισμούς της.
Οσο για την Τάμτα, ήταν τόσο άκαμπτη και χορευτικά αβοήθητη πάνω στους PVC κοθόρνους της, που και να ήθελε, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα καλύτερο.
Για άλλη μία χρονιά, πραγματικοί κερδισμένοι στέφθηκαν οι ιδιοκτήτες πιτσαρίας και σουβλατζίδικων. Στο φιλικό σπίτι όπου βρέθηκα για να παρακολουθήσω τον διαγωνισμό, οι πίτσες έφτασαν μία ώρα μετά την τηλεφωνική παραγγελία. Και γευστικά, ήταν αδιάφορες. Οπως και η Eurovision 2019.